Οι πρώτες φαβέλες τις Βραζιλίας εμφανίστηκαν το 1893, μετά τα αιματηρά γεγονότα που σημάδεψαν τον «πόλεμο των Κανούδος» (GuerradosCanudos), μεταξύ της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Βραζιλίας και 30.000 σε παρατιστών βορειοδυτικά της Πολιτείας  Bahia, στην ομώνυμη πόλη. Εκεί, ο φονταμενταλιστής ιεροκήρυκας Antonio Conselheiro κατάφερε με την αρωγή των τοπικών αρχών, να εγκαθιδρύσει ένα χριστιανοσοσιαλιστικό σύστημα παράλληλης διακυβέρνησης αμφισβητώντας ανοιχτά το επίσημο κράτος και τις δομές του. Σύντομα κατέστη πόλος έλξης για χιλιάδες ανθρώπους από την ευρύτερη περιοχή που, από αγανάκτηση για την ανέχεια σε συνδυασμό με έντονη δεισιδαιμονία, τον ακολούθησαν πρόθυμα . Η κατάσταση αυτή ανάγκασε την επίσημη πολιτεία να αντιδράσει. Συγκέντρωσε ένα στρατό 30.000 μαχητών ώστε να πνίξουν στο αίμα τους στασιαστές μια και καλή. Το μοιραίο δεν άργησε να συμβεί και οι φανατικοί του Conselheiro κατακρεουργήθηκαν, πληρώνοντας  το βαρύ τίμημα της πολιτικής μαγγανείας του ψευδοκήρυκα. Η πρώτη φαβέλα λοιπόν, στέγασε τους 20.000 βετεράνους που επιβίωσαν του πολέμου των Κανούδος. Σταδιακά χιλιάδες μετανάστες –πρώην σκλάβοι οι περισσότεροι από αυτούς– έφυγαν από τις πόλεις και την ύπαιθρο όπου ενδημούσαν και εισέρρευσαν στις φαβέλες του Ρίο και του Σάο Πάολο. Κι αν οι φαβέλες για κάποιους είναι γνωστές για το μαγικό αριστερό του Ρίμπο και το «φαινόμενο» Ρονάλντο, υπάρχει και η αθέατη πλευρά της σελήνης. Σποραδικά, η αθλιότητα ως θέαμα επικαλύπτει την λάμψη του βασιλιά των σπορ καθώς η εξαθλίωση καταντά εμπορεύσιμο τουριστικό προϊόν. Ο ανθρώπινος πόνος στον πυρήνα της φαβέλας γίνεται μετρήσιμος οικονομικά και εξαργυρώνει την πολλή μιζέρια του για τα ελάχιστα νομίσματα όσων αντέχουν να πληρώσουν τούτες τις ιδιότυπες τουριστικές attraction: μακρόστενες φολκλορικές disneyland της αθλιότητας φτιαγμένες από τσίγκο και λάσπη. Φαίνεται πως τέτοια εκθέματα ζηλεύουν ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι που προκρίνουν και προτείνουν την δημιουργία μια περίκλειστης πόλης προσφύγων και μεταναστών μέσα στην Αθήνα. Με προσχηματικές αναφορές στην σύμπραξη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών και της πολυεθνικής δύναμης της frontex θαρρούν πως εξωραΐζουν την πραγματικότητα: χτίζουν φαβέλες στην Ευρώπη και η Αθήνα είναι μόνο η αρχή.

Οι φαβέλες όμως δεν είναι μόνο ο μάγος Τζιοβάνι, η σάμπα και η μαγεία της στρογγυλής θεάς με τις παραμυθένιες καριέρες και τα χρυσοφόρα συμβόλαια που μετατρέπονταν σε δακρύβρεχτες εκπομπές στα τηλεοπτικά talks hows του Champions League. Μέχρι τις αρχές του 1980, εξαιτίας της έλλειψης οποιασδήποτε κοινωνικής μέριμνας ή προνοιακών δομών, είχαν μετατραπεί σε κρησφύγετα ναρκεμπόρων και προαγωγών, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μιλάμε για συνθήκες αποκτήνωσης: παιδάκια σε νηπιακή ηλικία οργανώνονται σε συμμορίες και κραδαίνουν όπλα στις τρυφερές τους παλάμες -όχι πλαστικά αλλά από εκείνα τα πραγματικά που σκορπίζουν τον όλεθρο- σαρώνοντας τους περαστικούς για λίγα ρεάλ.«Το πιο επικίνδυνο πλάσμα που θα συναντήσετε στη Βραζιλία είναι τα παιδιά», συμβουλεύουν οι ελάχιστοι πεπειραμένοι ξεναγοί που γνωρίζουν τις κακοτοπιές: «οι λόμπες και το κρέμασμα δεν είναι όροι μόνο για ποδόσφαιρο», υπενθυμίζουν με νόημα. Ένας στους χίλιους κατοίκους της φαβέλας θα γίνει ποδοσφαιριστής για να εξαργυρώσει την ελευθερία του από αυτή ακόμη και με συμβόλαιο σε κάποιο ανυπόληπτο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, όσοι έμειναν πίσω πρωταγωνιστούν στην εκδοχή των hunger games αστικής επιβίωσης, εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε καρτέλ κοκαΐνης και κυκλώματα σωματεμπορίας –μικρές αστικές ζούγκλες ένθετες στο μοντέρνο Ρίο Ντε Τζανέιρο των ουρανοξυστών. Αν και η αστυνομία προσπάθησε να εκκενώσει τις φαβέλες αρκετές φορές, απέτυχε παταγωδώς, συχνά με πολλά θύματα εκατέρωθεν και εκτεταμένη χρήση βίας. Το 2009 η κυβέρνηση προσπάθησε να περιφράξει αρκετές από τις φαβέλες του Ρίο με αφορμή την αυθαίρετη επέκταση της που εμπόδιζε την δημιουργία τουριστικών υποδομών, κυρίως φαραωνικών ξενοδοχειακών μονάδων της άλλης Βραζιλίας –της Βραζιλίας  της ανάπτυξης και της οικονομικής ευημερίας. Δεν είναι λίγοι όμως όσοι ισχυρίζονται πως τα τείχη υψώθηκαν μόνο για να τις αποκρύψουν από τους τουρίστες που επισκέφτηκαν την χώρα του καφέ για το πρόσφατο μουντιάλ του 14. Εκεί όπου η Βραζιλία διασύρθηκε στο γκαζόν από την Γερμανία, διασύρθηκε όμως και εκτός γηπέδου σε ζητήματα διαχείρισης κοινωνικών κρίσεων από τις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Ας είμαστε ειλικρινείς: η εισροή μεταναστών στην Ευρώπη έχει λάβει διαστάσεις εισβολής. Κάθε μέρα που περνάει ετερόκλητοι πληθυσμοί -πρόσφυγες, φυγάδες και λαθρομετανάστες, θύματα της φρίκης του πολέμου ορισμένοι και άλλοι με ποινικό μητρώο- στοιβάζονται σε σημείο ασφυξίας στα «κέντρα υποδοχής»(hotspots) της Λέσβου και της Κω. Οι εικόνες από τα νησιά μας είναι τραγικές, η εκμετάλλευση και η παραβατικότητα θεριεύουν όσο οι χαώδεις πολιτισμικές ανισότητες μεταξύ των φιλοξενούμενων αναδύονται στην επιφάνεια και αποκρυσταλλώνονται. Οι πραγματικοί πρόσφυγες μικρή σχέση έχουν με όσους πυρπολούν έγγραφα και διαβατήρια, δήθεν από φόβο, πριν αιτηθούν πολιτικό άσυλο. Οι τελευταίοι συχνά επιτίθενται και κακουργούν εναντίον των πρώτων. Ενδεικτικές είναι οι μαρτυρίες Σύρων κυρίως προσφύγων που εξαπατήθηκαν από επιτήδειους και αεριτζήδες. Η «κλίκα του νερού», στήνει αυτοσχέδιους πάγκους με τοποτηρητές που υποτίθεται πως πωλούν νερό κατά μήκος του μεταναστευτικού ποδαρόδρομου από τον κόλπο της Γέρας ως το λιμάνι της Μυτιλήνης μέσα από τον δρόμο για το Μανταμάδο. «Έλα μωρέ, νεράκι πουλάνε αφού…»: ναι, αλλά μονοπωλώντας γκανγκστερικά το μονοπάτι τους αναγκάζουν να αγοράζουν το νερό σε υπερπολλαπλάσια αξία. Εννοείται δε πως δεν τους πείθουν πάντα με τα λόγια. Όταν φτάσουν στο λιμάνι ακόμη και ο αέρας που θα αναπνεύσουν έχει κοστολογηθεί και πρέπει να εισπραχθεί, από Αφγανούς νταήδες ή Ιρακινούς παλικαράδες, αλλιώς το τίμημα θα είναι δυσβάσταχτο για τους ίδιους ή τις οικογένειες τους που θα εισέλθουν με το επόμενο κύμα εισροών. Στο μεταξύ μόνο το Ελληνικό Λιμενικό παράγει έργο, όσο οι περισσότερες ΜΚΟ και η frontex παλινωδούν, παρακινούμενο κυρίως από την αυταπάρνηση που επιδεικνύουν τα στελέχη που το επανδρώνουν. Πόσες ψυχές να σώσουν και αυτοί, οι καθημερινοί αφανείς ήρωες με τις άλκιμες πλάτες που σηκώνουν την ευθύνη να περισυλλέγουν ναυαγούς;

Καραβιές αλυσοδεμένων ψυχών με όνειρα σε μπόγους και ψήγματα ελπίδας στο μπαλαούρο, συνεχίζουν να καταφτάνουν μαζικά κουβαλώντας την φαβελοποίηση στις αποσκευές τους. Η γιουνκερική Ένωση αντί να ενδιαφερθεί για την εποπτεία, την διαχείριση και την αστυνόμευση της εισροής προσφύγων παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο μπροστά στο δράμα αυτών των ανθρώπων. Νίπτοντας τα χέρια της, δίνει το δικαίωμα στην ιδεοληπτική αριστερή μας κυβέρνηση να εμπορεύεται αλά καρτ ανθρωπισμό στήνοντας τσαντίρια στο Πεδίον του Άρεως, την ίδια στιγμή που η θάλασσα του Αιγαίου ξεβράζει νεκρά βρέφη στις ακτές της Tουρκίας –εκδικούμενη έτσι την γείτονα για το δουλεμπόριο που συστηματικά ασκεί με τις ευχές της σκοταδιστικής ηγεσίας Ερντογάν. Η Ευρώπη, αδύναμη και ανήμπορη να αντιληφθεί τι συμβαίνει, δημιουργεί χωματερές ανθρώπων στην μπροστινή της αυλή αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Αντί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει συστηματικούς ελέγχους, να διαχειριστεί την κρίση αναλαμβάνοντας την οργάνωση και την χρηματοδότηση κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας στα τουρκικά παράλια -έξω δηλαδή από το έδαφος της- και να αστυνομεύσει επαρκώς τα θαλάσσια σύνορα της με την συμβολή του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, φθόνησε μάλλον την αίγλη των φαβέλων. Ο νεαρός Έλληνας πρωθυπουργός, που γαλουχήθηκε στις καταλήψεις των Πατησίων οι οποίες ελάχιστα διαφέρουν από την «Πόλη του Θεού» (CidadedeDeus) θα ήταν λογικό από αυτή την άποψη να ονειρεύεται μία, δύο και γιατί όχι και παραπάνω τουριστικές attraction αθλιότητας. Μια μυρμηγκιά από αντίσκηνα και παραπήγματα σε ζοφερές συνθήκες αναξιοπρέπειας στο Πέραμα, τον Κορυδαλλό, την Αμφιάλη, τον Κολωνό και τα Πατήσια. Και φυσικά, οι περισσότεροι από αυτούς θα δέχονται ευχάριστα το ερντογανικό αφήγημα περί καταπίεσης των θρησκευτικών δικαιωμάτων τους στην Ελλάδα. Τοσλόγκαν«live your myth in Greece; build your own Acropolis»θα μετασκευαστεί στο προοδευτικότερο «to myth your live in Greece; build your own Favela».Πόσος καιρός πιστεύετε πως θα περάσει προτού το ριζοσπαστικό ισλάμ– που καταφέρνει να υπάρχει ακόμη και στο συντηρητικό Λονδίνο- εκδηλωθεί και στον τόπο μας;

Η μέγγενη της μεταναστευτικής κρίσης σφίγγει εντατικά τις κάρες των εθνών της Ευρώπης απειλώντας να τα συνθλίψει: αν πέσει η Αθήνα, κλονίζεται το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ταυτότητας, η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως της. Ακολουθεί η Ρώμη, δεύτερη κύρια πύλη εισόδου μεταναστευτικών ρευμάτων και σύμβολο του πνεύματος των νόμων της. Και ο κατάλογος κάθε στιγμή που περνάει θα μεγαλώνει: κάθε μητρόπολη και μια φαβέλα, κάθε κράτος μέλος και ένας σκουπιδότοπος ψυχών όπου τα καρτέλ δουλεμπορίας και οι αργυρώνητες ΜΚΟ θα ασκούν τον απόλυτο έλεγχο διαιωνίζοντας όλα όσα στιγματίζουν τον πολιτισμό μας: ρατσισμό, εξαθλίωση, έγκλημα και εκμετάλλευση. Όπως ακριβώς προεξόφλησε πως θα συμβεί ή τέως Υπουργός Μετανάστευσης –που μπορεί να είναι άπατρις αλλά δεν είναι κάποιο τυχαίο ακατάρτιστο πρόσωπο από τα πολλά εκείνης της κυβέρνησης– οι«ευρωφαβέλες» θα καταστούν σύντομα θεματικά πάρκα ανέχειας και εξαχρείωσης από τα οποία τα νησιά μας και η Αθήνα «θα πλουτίσουν».Έστω και με αυτό τον τρόπο Σαν από σχήμα οξύμωρο βγαλμένη, η Ευρώπη των πάλαι ποτέ αποικιών καταντάει η ίδια αποικία. Τι τραγική ειρωνεία: Την ώρα που δογματικοί διεθνιστές ορίζουν την τύχη του τόπου και οι ιδανικοί αυτόχειρες των Βρυξελλών στέκουν τρομοκρατημένοι μπροστά στην πραγματικότητα, αμφιβάλω για ποια Ευρώπη τελικά συζητάμε όταν δεν τολμάμε καν να την οριοθετήσουμε και κατά συνέπεια να την προστατεύσουμε.

Facebook Comments