Ως μέλος της Νέας Δημοκρατίας θα ψηφίσω σήμερα, όπως και την 20η Δεκεμβρίου, Κυριάκο. Αυτό όμως ενδιαφέρει μόνον εμένα και τον Κυριάκο που αθροίζει έναν υποστηρικτή και ψηφοφόρο. 

Πιστεύω το σημαντικό είναι, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ανεξάρτητα από το σημερινό αποτέλεσμα, είναι ο νικητής, γιατί αναδείχθηκε σε φυσικό ηγέτη και εκφραστή μιας νέας πολιτικής, την οποία επιδιώκει διακαώς, μια μειοψηφούσα μεν, μεγάλη δε, μερίδα της ελληνικής κοινωνίας.

Κατάφερε με τον πολιτικό του λόγο να επανατοποθετήσει αγωνιστικά στον πολιτικό ανταγωνισμό ιδέες, προτάσεις και στάσεις μιας ισχυρής μειοψηφίας η οποία ηττήθηκε στο πρόσφατο Δημοψήφισμα.

Εξέφρασε και πρωτίστως ευνόησε την συμμετοχική έκφραση, είτε εκλογικά είτε πολιτικά, μιας μεγάλης μερίδας πολιτών από όλο το ιδεολογικό φάσμα, σηματοδοτώντας μια ευκαιρία αλλαγής στάσεων, προσανατολισμών & πρακτικών πολιτών και πολιτικών.

Πολίτες που πιστεύουμε ότι απέναντι στον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό, στην Ελλάδα της ευκολίας, πρέπει να ορθωθεί μια εξ ορισμού αντίθετη, ασύμβατη αλλά και λογικά αντικριστή πολιτική πράξη, που θα συνθέσει μια νέα πολιτική ηθική και θα τροφοδοτήσει μια νέα πολιτική κουλτούρα.

Μια νέα πολιτική κουλτούρα στην οποία θα πρυτανεύουν το ιδιωτικό, η ανεκτικότητα, η ελευθερία, η κανονικότητα και ο ορθός λόγος.  Μια πολιτική που ευνοεί μια χώρα σύγχρονη που στέκεται στα πόδια της, ισχυρή και με μια κοινωνία που ζει με αυτά που κερδίζει.

Μια πολιτική κουλτούρα, η οποία θα επιβεβαιώνει την απαξίωση της ανταποδοτικής δημοκρατίας, θα αξιώνει την επανατοποθέτηση της μορφής και του περιεχομένου της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής μας Δημοκρατίας και θα οδηγήσει τη χώρα σε οριστική έξοδο από την πολυεπίπεδη κρίση των τελευταίων ετών.

Γιατί ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές μας αφετηρίες, ένα πλήθος ερευνητών, πολιτικών αναλυτών και ενεργών πολιτών συμφωνεί, ότι η Ελλάδα την τελευταία πενταετία ταλανίζεται από μια βαθιά κρίση, της οποίας τα αίτια είναι δομικά. Και γιατί όσοι πιστεύουν ότι τα δύσκολα πέρασαν, ότι την ύφεση με μια τελεολογική αντίληψη θα διαδεχθεί η ανάπτυξη σφάλουν.

Από τους προ-επαναστατικούς χρόνους έως την δικτατορία η χώρα ζούσε υπό τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο των προστάτιδων υπερδυνάμεων και με τα δανεικά τους. Από το 1974 και πρωτίστως από την δεκαετία του ’80 οι αυταρχικές επιρροές περιορίστηκαν αλλά τα δανεικά πολλαπλασιάστηκαν και προστέθηκαν σε αυτά οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ & αργότερα της Ε.Ε.. 

Παρότι την δεκαετία του ’90 μαζί με τα πρώτα δημοσιονομικά αδιέξοδα και την αποχώρηση των χαρισματικών ηγετών έγιναν απόπειρες, πρώιμες  από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και νοθευμένες από τον Κώστα Σημίτη, ρήξης με το παρελθόν αλλά και παρότι υπήρξαν προθέσεις αλλαγής από μεμονωμένα πρόσωπα του δημόσιου βίου, τα δομικά χαρακτηριστικά του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος παρέμειναν προσηλωμένα στην ανταποδοτική δημοκρατία.

Πελατειακά δίκτυα, λαϊκίστικες πιέσεις, δημοσιουπαλληλία, κομματικοποιημένος συνδικαλισμός, βουλευτοκρατία και κομματική πατρονία, υπερτροφικό κράτος, πανίσχυρο συνδικαλιστικό κίνημα, πρωθυπουργική δημοκρατία, πελατειακή ψηφοθηρία, άναρχος ατομικισμός ταυτιζόμενος με την ελευθερία, κοινωνική αναρχία, εκπαιδευτικό σύστημα ευκολίας αποφοίτων αντιπαραγωγικών στην οικονομία και την κοινωνία, αποτυχία των ευρωπαϊκών πολιτικών και η συμμετρία τους που οδήγησαν στην απώλεια παραγωγικών πλεονεκτημάτων της χώρας,  είναι τα βασικά χαρακτηριστικά και όλα αυτά υπό τη σκέπη μιας φαντασιακής εθνικής μοναδικότητας και αυθεντίας διαρκώς τροφοδοτούμενης από τον εναγκαλισμό Εκκλησίας και Κράτους βαφτίζοντας τον εθνικιστική λογική παράδοση.

Οι κάστες των κομματικών γραφειοκρατών, των πρωθυπουργικών αρεστών, των συνδικαλιστών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών αγκαλιάστηκαν και υπονόμευσαν καθετί ιδιωτικό. Οδήγησαν σταδιακά αφενός στην υπεράσπιση όλου αυτού του πλέγματος εξουσίας και σε ζηλωτές της ανταπόδοσης και αφετέρου στην απαξίωση των λειτουργιών της δημοκρατίας και στην αποξένωση μεγάλων κοινωνικών ομάδων.

Η επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών από τους μηχανισμούς ανακατανομής που χρησιμοποιήθηκαν από το κράτος, το κόμμα ή τις συντεχνίες και η κρίση ενίσχυσε την συντηρητική και αναχρονιστική κοινωνική πλειοψηφία.

Στους γνήσιους εκπροσώπους και θιασώτες του λαϊκισμού και των προνομίων προστέθηκε μια μεγάλη μερίδα πολιτών, που πίστεψαν ότι η χώρα βρίσκεται ανίσχυρη στις παρυφές του καπιταλισμού και της ευρωπαϊκής οικογένειας και συνεπώς είναι ευκολότερη η ηρωική της έξοδός παρά η δύσκολη παραμονή της και η επώδυνη προσαρμογή της.

Άλλωστε αυτός ο σοσιαλισμός, αλλά και ο ήπιος, υποκριτικός και συναινετικός κοινωνικός φιλελευθερισμός όπως τον στρεβλώνουν στην εφαρμογή οι δεξιολαϊκιστές, βολεύει και βολεύεται με τις παγιωμένες δομές εξουσίας της μεταπολιτευτικής Ελλάδας αφού εξυπηρετεί το τρίπτυχο  κόμμα- συντεχνία -διαπλοκή.

Γι αυτό το κρίσιμο και καίριο είναι η πολιτική έκφραση αυτής της σημερινής κοινωνικής μειοψηφίας που επιζητά αλλαγή. Και αυτή επήλθε. Η υποψηφιότητα του Κυριάκου χωροθέτησε σε μορφή και περιεχόμενο μια νέα πολιτική πρόταση, που δεν εξαντλεί την ύπαρξη της στο αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών.

Αντίθετα σήμερα τυπικά εκκινεί. Εάν το εκλογικό σώμα των μελών της ΝΔ προηγηθεί των εξελίξεων και τον χρίσει νικητή ή εάν γίνει τροχοπέδη στην αλλαγή, αυτό δεν μπορεί να σταματήσει την σύγκρουση που επέρχεται σε χρόνο ανάλογο με την οριστική κατάρρευση των υποσχέσεων του νεο-σοσιαλισμού του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο λαϊκισμός, η Ελλάδα της ευκολίας δεν θα πέσει αμαχητί. Η αντιπαράθεση αυτών των δύο αντικριστών  στάσεων θα έρθει αργά ή γρήγορα. Και είτε η μάχη θα κερδηθεί είτε η χώρα θα βυθιστεί οριστικά στο τέλμα.   

Εάν η κεντροδεξιά με την σημερινή της μορφή καταφέρει σε επίπεδο ηγεσίας να την εκφράσει, η αλλαγή θα είναι ηπιότερη και γρηγορότερη. Πέραν αυτού θα λυτρωθεί η πλειοψηφία των στελεχών της που επιζητά τον ορθό λόγο παρότι εκλωβίστηκε στο παρελθόν στο φαύλο κύκλο των πελατειακών σχέσεων και των εκβιασμών.

Άλλωστε πιστεύω ότι μέρα με τη μέρα θα πλειοψηφούν στην κοινωνία όσοι επιζητούν ένα σταθερό περιβάλλον και την ασφάλεια ότι όλοι θα έχουν την ευκαιρία να φτάσουν εκεί που αξίζουν, χωρίς δεκανίκια, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο. 

Facebook Comments