Η 7μηνη καθυστέρηση για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, για την οποία βασικός υπαίτιος είναι η ελληνική κυβέρνηση και τα μπρος-πίσω της, είναι φανερό πως το μόνο που έκανε είναι να πάει ακόμη πιο πίσω την ελληνική οικονομία και να μεγαλώσει τον κατάλογο των σκληρών μέτρων που δεν φαίνεται να έχουν τελειωμό. Και κατά τα άλλα, στον «άλλο κόσμο» του Μαξίμου, πανηγυρίζουν για το «πράσινο φως» των 7,5 δισ. καθώς και για τη συμφωνία για το Ελληνικό, μία ιδιωτικοποίηση για την οποία ο Αλέξης Τσίπρας το 2015 παρότρυνε όποιον ήθελε να προχωρήσει να… ψηφίσει τον Αντώνη Σαμαρά…

Τι ακριβώς πανηγυρίζουν; Για τα καλύτερα που δεν έρχονται; 

Για να δοθεί η πρώτη υποδόση, η οποία θα πάει κατευθείαν σε ειδικό λογαριασμό ώστε να αποπληρωθούν κυρίως οι επίσημοι πιστωτές της Ελλάδας και όχι στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης για την οποία δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη, θα αναγκαστούμε να ζήσουμε το πιο βαρύ καλοκαίρι από άποψη φορο-επιδρομής.

Για να δοθεί η δεύτερη υποδόση, οι δανειστές δεν θα χαριστούν στην ελληνική κυβέρνηση και ούτε θα της επιτρέψουν να κάνει τα ίδια τερτίπια των καθυστερήσεων για λόγους εσωκομματικής εκμετάλλευσης. Την υποχρεώνουν σε ειδικό μνημόνιο με ξεκάθαρους όρους, τους οποίους αν δεν τηρήσει στην ώρα τους τότε η συμφωνία ακυρώνεται και ο κατάλογος των μέτρων μακραίνει.

Ετσι, για να εκταμιευθούν τα 2,8 δις., θα πρέπει έως τον Σεπτέμβριο να έχει κλείσει η πώληση του 5% του ΟΤΕ, να περάσει από τη Βουλή η συμφωνία πώλησης των μετοχών του Ελληνικού, να αρχίσει η διαδικασία για την πώληση του 20% του ΑΔΜΗΕ, να γίνουν οι αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών και πολλά άλλα από τα συνολικά 15 προαπαιτούμενα, με στόχο να ξεκινήσει η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος  που κανονικά θα ολοκληρωνόταν τον Απρίλιο που πέρασε).

Η εκκίνηση της 2ης αυτής αξιολόγησης συμπίπτει με την περίοδο όπου η ελληνική κυβέρνηση ευελπιστεί να μπουν τα ελληνικά ομόλογα στο QE της EKT. 

Ωστόσο, τα πολιτικά ζητήματα-φωτιά που περιλαμβάνει αυτός ο γύρος διαπραγματεύσεων, όπως οι ομαδικές απολύσεις, η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, ο εξορθολογισμός των ειδικών μισθολογίων και οι παρεμβάσεις στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, δείχνουν πως ο δρόμος για την ολοκλήρωσή τους θα είναι και μακρύς έκτος από δύσκολος. 

Αυτό συνεπάγεται με το… τορπίλισμα των όποιων ελπίδων για συμμετοχή στο QE, αφού όπως είναι γνωστό, δεν μπορεί να συμμετέχει μία χώρα σε αυτό το πρόγραμμα της ΕΚΤ αν βρίσκεται σε περίοδο αξιολόγησης.

Στους διαδρόμους των Βρυξελλών συζητείται έντονα πως η εκταμίευση των 2,8 δις. πάει μάλλον για Οκτώβριο το νωρίτερο και όχι Σεπτέμβριο, με κίνδυνο να «χαθεί» αφού σύμφωνα με τους όρους του ESM (που ισχύουν για κάθε εκταμίευση), εάν δεν έχουν ολοκληρωθεί τα προαπαιτούμενα ως τον Οκτώβριο τότε η δόση στις 1 Νοεμβρίου θα ακυρωθεί και θα απαιτείται νέα διαδικασία έγκρισης, η οποία δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει και νέα πρόσθετα μέτρα και απαιτήσεις, εάν κρίνουμε από την εξέλιξη της τρέχουσας αξιολόγησης.

Με αυτά τα δεδομένα, και η εκκίνηση αλλά και η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης πιθανότατα να πάνε και πάλι πίσω, γεγονός που οδηγεί μαθηματικά στο συμπέρασμα ότι η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος διάσωσης που έχει προγραμματιστεί για τα μέσα του 2018 θα πάει και αυτή πίσω. Τολμώ λοιπόν να εκτιμήσω πως το τρέχον μνημόνιο οδεύει ήδη επικίνδυνα προς παράταση, που στη γλώσσα των δανειστών δεν είναι τίποτε άλλο από ένα νέο πρόγραμμα σε δύο περίπου χρόνια, αν δεν δρομολογηθεί νωρίτερα λόγω σημαντικών αστοχιών. 

Και για να μην κοροϊδευόμαστε, όταν και αν αποφασίσει να μπει το ΔΝΤ στο καράβι του ελληνικού προγράμματος, αυτό δεν θα έλθει απλά και μόνο με την απαίτηση για το χρέος. Το μίνι-κραχ στις τραπεζικές μετοχές τις τελευταίες ημέρες, η μηδενική επιστροφή καταθέσεων και το βουνό των κόκκινων δανείων μυρίζουν ήδη έντονες συζητήσεις για ανάγκη νέας κεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών…

Facebook Comments