Ο ορυμαγδός που προκάλεσε ο ερχομός του Barack Obama στην Αθήνα, η επιβλητική και ηγετική παρουσία του και ταυτόχρονα ο ζεστός και μειλίχιος λόγος του για την αξίας της δημοκρατίας στις μέρες μας, επισκίασαν τον ουσιαστικό λόγο της επίσκεψης του πλανητάρχη.

Αποκωδικοποιώντας τα δεδομένα και δίνοντας έμφαση στις λεπτομέρειες της επίσκεψης του προέδρου Obama, παρατηρούμε τα εξής ενδιαφέροντα σημεία. Στην Αθήνα πέρα από τον υπουργό Οικονομικών Jack Lew, τον πρόεδρο Obama συνόδευσε και η βοηθός υπ. Εξωτερικών, υπεύθυνη για Ευρωπαϊκά και Ευρασιατικά θέματα, Victoria Nuland.

Φαίνεται λοιπόν πως ο λόγος της επίσκεψης του Obama δεν ήταν μόνο τα οικονομικά θέματα, που έχουν να κάνουν με το χρέος ή απλά η εκπλήρωση ενός παιδικού ονείρου του Αμερικανού προέδρου να επισκεφθεί την Ακρόπολη (αυτό κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει σε 3 μήνες με την ηρεμία του όταν και θα έχει αποσυρθεί από το προεδρικό αξίωμα), αλλά η ταμπακιέρα της επίσκεψης τουλάχιστον για τους Αμερικάνους ήταν τα Ενεργειακά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, όπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ, πως τον πρόεδρο Obama και τους συνεργάτες που τον συνόδευαν επισκέφθηκαν στον Αστέρα της Βουλιαγμένης δυο πανίσχυροι παίχτες στο χώρο της Ενέργειας ο κ. Μυτιληναίος και ο κ. Περιστέρης.

Τί θελει ο λύκος (Αμερική) στο ενεργειακό παζάρι των Βαλκανίων;

Μπορεί ο αγωγός ΤΑΡ, που σκοπό έχει να μεταφέρει Αζέρικο φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, να έχει κλέψει τη δημοσιότητα και όλοι να ασχολούνται με αυτόν, το ενδιαφέρον όμως τον Αμερικανών εστιάζεται στον κάθετο δρόμο. Το ενεργειακό παιχνίδι για τους Αμερικανούς παίζεται στην καρδία της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Ήδη ο αγωγός μεταξύ Βουλγαρίας-Ρουμανίας είναι έτοιμος για εμπορική χρήση, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζεται και προωθείτε ο Ελλληνοβουλγαρικός  αγωγός. Συνθέτοντας αυτά τα μικρά κομμάτια του παζλ βλέπουμε πως αυτοί οι ‘’μικροί’’ αγωγοί αποδεικνύονται κομβικής σημασίας για το σκάκι της Ενέργειας καθώς αποτελούν τον Δούρειο Ίππο της Αμερικής για να εισέλθει δυναμικά στις χώρες τις ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων που εξαρτώνται κατά 90% από ρωσικό φυσικό αέριο.

Μακροπρόθεσμα λοιπόν οι Αμερικανοί θέλουν να αποδυναμώσουν την ισχύ των Ρώσων στο ενεργειακό παιχνίδι προωθώντας το δικό τους φυσικό αέριο (σε υγροποιημένη μορφή προφανώς), αλλά και χωρών που βρίσκονται στρατηγικά και πολιτικά πιο κοντά τους όπως το Ισραήλ και η Κύπρος.

Είναι γεγονός λοιπόν πως οι Αμερικανοί θέλουν να μετατρέψουν την Αλεξανδρούπολη στην ‘’ενεργειακή’’ Σούδα, δηλαδή σε ένα χώρο που θα χρησιμοποιούν ως ορμητήριο, ως πύλη για τον οικονομικό πόλεμο και εν γένει τον ενεργειακό στραγγαλισμό της Ρωσίας.

Φυσικά το να σπάσεις την ενεργειακή δυναμική της Ρωσίας μόνο εύκολο δεν είναι. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες οι οποίες εδράζονται σε οικονομικά δεδομένα. Πιο συγκεκριμένα, χρειάζεται μια μεγάλη επένδυση για τη δημιουργία της πλωτής εξέδρας LNG στην Αλεξανδρούπολη που θα στοιχίσει περί τα 400 εκατομμύρια αλλά και την εύρεση εμπορικού κοινού ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του έργου. Για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι προφανές πως πρέπει το αμερικανικό αέριο να έχει ευθέως ανταγωνιστική τιμή έναντι του ρωσικόυ. Με τα σημερινά δεδομένα κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο αν σκεφτούμε πως η ρωσική Gazprom προμηθεύει τις χώρες με τιμή γύρω στα 5  δολλάρια/εκατομύρια ΒΤU ενώ οι Αμερικανοί πρέπει πέρα από την εξόρυξη του φυσικού αερίου να το μετατρέψουν σε υγρό (LNG) να το μεταφέρουν και να  το επαναεριοποιήσουν.

Προφανώς και οι Αμερικανοί δεν είναι αφελής και βασίζονται στα εξής 2 πλεονεκτήματα τους. Πρώτον, η ενεργειακή ασφάλεια που μπορούν να προσφέρουν καθώς οι χώρες δε θα εξαρτώνται από τις τεταμένες Ρωσικο-Ουκρανικές σχέσεις που επηρεάζουν και την ενεργειακή σταθερότητα της Ευρώπης και δεύτερον τη μελλοντική αύξηση της τιμής  του αργού πετρελαίου που θα επηρεάσει και το ρωσικό αέριο.

Im Gonna Make Him An Offer He Cant Refuse ;;;

Ποιά ήτανι λοιπόν η στάση της Ελλάδας στο διαπραγματευτικό σκάκι που έστησαν οι Αμερικανοί που προφανώς από τη μια έδειξαν τη στήριξη τους για απομείωση του Ελληνικού χρέους αλλά από την άλλη είναι δεδομένο πως όλη αυτή η αγάπη και η στήριξη επιζητά αντάλλαγμα. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε ποια ήταν η απάντηση της ελληνικής πλευράς και ποια θέση θα πάρει σε αυτό το ενεργειακό σκάκι που θα παιχτεί την επόμενη δεκαετία με κεντρικό γήπεδο την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Η ιστορία θα αποδείξει αν ο Barack Obama σαν άλλος Marlon Brando έκανε μια πρόταση που δεν αρνήθηκε η ελληνική πλευρά (δήλωση στήριξης για απομείωση του χρέους προκειμένου να εξασφαλίσουν  τα αμερικανικά συμφέροντα τον πρώτο λόγο για τους επόμενους αγωγούς στην Ελλάδα ) βάζοντας και εμάς ισχυρά στο ενεργειακό παιχνίδι ή απλά θα χαθεί μια ακόμα ευκαιρία στο να μετατραπούμε από κομπάρσους σε πρωταγωνιστές στην ενεργειακή ατζέντα.

Και 3 πολιτικά σχόλια…

Υ.Γ. Μόνο σε ένα πράμα στάθηκε άτυχος ο Οbama στη ζωή του, δεν έκανε ένα γιο να του μοιάζει στην εμφάνιση και στην επιβλητικότητα της παρουσίας του στο χώρο.

Υ.Γ.1 Για άλλη μια φορά η ελληνική κυβέρνηση αποδείχθηκε ανεπαρκής στους βασικούς κανόνες ευγενείας.

Υ.Γ.2 Ελπίζω πως θα έρθει και η στιγμή που αντί να μιλάμε,τόσο εμείς όσο και οι ξένοι, μόνο για τα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων να μιλάμε επιτέλους για τα επιτεύγματα των Νέων Ελλήνων και της γενιάς μας. 

Facebook Comments