Η οικονομία διαλύει τις γενιές Χ & Millennial (και στην Ελλάδα)

1. Σε ένα βίντεο του αμερικανού Γερουσιαστή Bernie Sanders  για τις αμερικανικές εκλογές του 2016, πρώτη φορά θίχτηκε γλαφυρά το σημερινό χάσμα γενεών, που κατατείνει στην εξόντωση των νεοτέρων γενεών από τους baby boomers.

Με τον τίτλο «πως η οικονομία διαλύει τους Millennials», τη γενιά δηλαδή που γεννήθηκε μεταξύ 1980 και 2000 περίπου, αναφέρεται  (Millennials Are Getting Screwed by the Economy) oτι αυτή η γενιά ζει τη μεγαλύτερη κρίση χρέους της Αμερικής με τον μέσο όρο χρέους ανά αμερικανό φοιτητή  να φτάνει τα 50.000 €.

Ένα ποσό που ο μέσος φοιτητής δεν μπορεί να αποπληρώσει, άρα  δεν μπορεί να αποταμιεύσει,  δεν μπορεί να αγοράσει σπίτι, δεν μπορεί να ξεκινήσει μια επιχείρηση, αλλά πρέπει να πληρώσει αυτό τον “φόρο του μέλλοντος του”, όπως τον αποκαλεί χαρακτηριστικά.

“Αυτό λοιπόν που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι η παλιά γένια έχει υποθηκεύσει το μέλλον των νέων πάνω στην πλάτη των σπουδών τους και εις βάρος των οικονομικών ευκαιριών τους.”  Ότι ακριβως δηλαδή συμβαίνει και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

“Εάν κανείς ήταν φοιτητής στο κολέγιο τη δεκαετία του 70, μπορούσε να δουλεύει τα καλοκαίρια και να πληρώνει για τις σπουδές του.

Σήμερα δεν μπορεί καν να πληρώσει έστω και ένα χρόνο από το κόστος των σπουδών του δουλεύοντας τα καλοκαίρια με συνέπεια μεγάλος αριθμός νέων να έχει δημιουργήσει τεράστια χρέη.”

“Ο μέσος τριαντάρης σήμερα βγάζει ακριβώς τα ίδια χρήματα που έβγαζε και ένας τριαντάρης  40 χρόνια πριν.

Πλην όμως το ενοίκιο του είναι έως και 10 φορές πιο ακριβό από ο,τι το  ενοίκιο των γονιών του, που έμεναν στην ίδια γειτονιά 40 χρόνια πριν.” Το κόστος ζωής στη δύση έχει δεκαπλασιαστεί.

“Έτσι οι νέοι μπορούν να δουλεύουν σκληρά, να κάνουν εξαιρετικές σπουδές, αλλά οσοδήποτε σκληρά και να δουλέψουν, αν δεν έχουν ένα πλούσιο γονέα ή παππού τότε θα κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή αυτό το χρέος.

Αυτό δεν έχει συμβεί σε καμιά γενιά προηγουμένως και αποκρύβεται επιμελώς.”

“Περαιτέρω όταν ανακύπτει το ζήτημα αυτό, οι σημερινοί νέοι θεωρούν ότι είναι προσωπική τους αποτυχία και εσφαλμένα τα βάζουν με τον εαυτό τους λέγοντας ότι «δεν μπορώ να προχωρήσω αρά είμαι μια αποτυχία», ενώ η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα, συλλογικό απολύτως. Και κατατείνει, ότι το ζήτημα είναι συλλογικό πρόβλημα γενεών και πρέπει να λυθεί σε αυτό το πλαίσιο.”

2. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αποφύγουμε τη σύγκριση με την Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα και τις χώρες του νότου όπου νέοι άνθρωποι σήμερα αντιμετωπίζουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα δηλαδή (α) του τεραστίου κόστους ζωής  και (β) της ιδιωτικής τους υπερχρέωσης κατά την επαγγελματική τους ανέλιξη. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να αποκτήσουμε σχετικά “αναλογικές” ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα, παρότι επεβλήθησαν νέοι μνημονιακοί και κρατικοδίαιτοι φόροι.

Στην περίπτωση της Ελλάδας αίτιες  υπερχρέωσης είναι  οι  φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις υπέρ της γενιάς των ελλήνων baby boomers, οι οποίοι ταυτίζονται με τη γενιά του Πολυτεχνείου (που άλωσε το δημόσιο και κατασπατάλησε τα αποθεματικά του ασφαλιστικού), άλλα και την αποεπενδυση στη χωρά με την μεταφορά κεφαλαίων  της ως άνω γενιάς στο εξωτερικό.

Πανευρωπαϊκά, τόσο τα κόστη ενοικίασης, αγοράς, συντήρησης σπιτιού (πχ Λονδίνο κ.α.) αλλά και άλλων αγαθών είναι δεκαπλάσια απ ότι  40 χρόνια πριν.

Επομένως εάν απαλείψουμε την αιτία δημιουργίας των χρεών δηλαδή -φοιτητικά δάνεια στην Αμερική – οι φόρο-ασφαλιστικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα,  η κοινή συνισταμένη είναι ότι η υπερχρέωση και το κόστος ζωής είναι  παγκόσμια προβλήματα της νέας γενιάς για τα οποία δεν ευθύνεται η ίδια, αλλά η γενιά των baby boomers.

Για την διασφάλιση των συμφερόντων της παλιάς γενιάς εκτοξεύτηκε το κόστος ζωής στο δυτικό κόσμο (κυρίως μέσω φόρων) με συνέπεια να μην έχουμε  ομαλή διαδοχή των γενεών.

Έτσι όσο και αν προσπαθήσει κανείς, είναι αδύνατον να καταφέρει ταυτόχρονα  να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του (φορολογία, δάνεια) άλλα και να μπορεί να αποταμιεύει ώστε ζήσει μια ζωή ανθρώπινη, να αποκτήσει ένα σπίτι, έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής, μια οικογένεια.

Μόνη εξαίρεση όπως ανέφερε και ο αμερικανός φοιτητής στο βίντεο είναι τα παιδιά της πλούσιας ελίτ  τα οποία υποστηρίζονται στις δικές τους υποχρεώσεις από τους πλούσιους baby boomers γονείς τους, με συνέπεια τη δημιουργία αθέμιτου ανταγωνισμού εις βάρος των λιγότερο τυχερών συνομηλίκων τους.

Φυσικά ακριβώς το αντίστοιχο ισχύει και στην Ελλάδα καθώς η μεν πλειοψηφία δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, ενώ η μειοψηφία των γόνων πλουσίων οικογενειών καταφέρνουν και εξοφλούν μέσω της βοήθειας των γονιών τους τις δικές τους φόρο-ασφαλιστικές υποχρεώσεις -χωρίς να βγάζουν απαραιτήτως περισσότερα χρήματα από τους συνομήλικους τους.

Έτσι δεν έχουν το βραχνά των χρεών, αποφεύγουν τις κακοτοπιές και δείχνουν πιο επιτυχημένοι από τους συνομηλίκους τους  χωρίς κόπο.

Από αυτή τη δεξαμενή άλλωστε αντλούν τα κόμματα στελέχη. παρότι οι γόνοι ευπορών οικογενειών ολοφάνερα δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν τους υπολοίπους  millennial και τα δικά τους γενεαλογικά  προβλήματα και συμφέροντα.

3. Εν κατακλείδι υπάρχει ένας παγκοσμιοποιημένος πόλεμος γενεών με  τεράστιες διαφορές και αδικίες από τη γενιά των baby boomers προς την γενιά των της Generation X και των Millennial.

Oποιος πλούτος παρηχθη μετά τον Β Παγκόσμιο μέχρι το 2008 υφαρπάχθηκε από τη γενιά  αυτή, αφήνοντας ελάχιστα στις επόμενες.

Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτή η αδικία είναι πανθομολογούμενη.

Το ζήτημα τελικά δεν μπορεί να λυθεί με κανένα άλλο τρόπο παρά με εφάπαξ φορολόγηση επί των φορολογικών παράδεισων οπού έχει αποθηκεύσει τον πλούτο τριών γενεών η γενιά των baby boomers.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μειωθεί το εξωφρενικό κόστος ζωής και η φορολογία στον δυτικό κόσμο και φυσικά…την Ελλάδα.  Την λύση αυτή έχουν προτείνει πολλοί οικονομολόγοι, το ΔΝΤ, η Bundesbank, μέχρι και ο Τραμπ κι εν πασει περιπτώσει δεν υπάρχει καμία άλλη.

Ο μόνος λόγος για την εκκωφαντική, ένοχη σιωπή (η αποπροσανατολιστική φλυαρία) του περιβόητου …πνευματικού κόσμου της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια είναι επειδή ακριβως ανήκει στην καλοταϊσμένη (B.b.) γενιά αυτή.