H ευημερία των 2 φύλων (και των κοινωνιών τους) ξέραμε ότι εξαρτάται καταρχήν από το επάγγελμα και την περιουσία τους και την πολιτική των κυβερνήσεων.

Τρίτη όμως και καθόλου υποδεέστερη πηγή είναι  ο γάμος.

Μια μάστιγα λοιπόν έχει κυριέψει τον δυτικό (πολιτιστικά ) κόσμο από την Αμερική έως την Ιαπωνία :   Ένα πλεόνασμα ελεύθερων, ευκατάστατων νεαρών και μορφωμένων  γυναικών δυσκολεύονται να παντρευτούν. Όχι γιατί δεν υπάρχουν άνδρες, αλλά γιατί κρίνονται ακατάλληλοι.

Συνέπεια, να δημιουργούνται λιγότερες οικογένειες και μονο μεταξύ οικονομικά και μορφωτικά ιδίου επίπεδου ατόμων, υπογεννητικότητα, αύξηση της οικονομικής ανισότητας, συσσώρευση του πλούτου σε μια μειοψηφία και σημαντικός αριθμός ανθρώπων εκτός γάμου.

1. Σε άρθρο της η Guardian (2015) αναφέρει ότι «επειδή η σύγχρονη τάση είναι ο αριθμός των γυναικών που μορφώνονται να είναι μεγαλύτερος των ανδρών  και οι γυναίκες επιθυμούν ο σύντροφος τους να έχει την ιδία τουλάχιστον μόρφωση, πολλές εξ αυτών να προτιμούν να μείνουν μόνες, αντί να συμβιβαστούν.

Ταυτόχρονα οι εφαρμογές όπως το tinder δρουν ψευδαισθησιακά στο γυναικείο πληθυσμό δημιουργώντας την διαρκή αίσθηση ότι «όλο και κάποιος καλύτερος θα εμφανιστεί».

Και συμπληρώνει, ότι «οι νεοφανείς απεριόριστες επιλογές των γυναικών οδηγούν στην ραγδαία μείωση  του αριθμού  των ανδρών που θεωρούν ως κατάλληλους γι αυτές».

Περεταίρω, η άρνηση μορφωμένων γυναικών να συνδεθούν με μη μορφωμένους άνδρες δημιουργεί   α) έναν εξαναγκαστικό αυτοπεριορισμό τους σε μια αναλογία 4 προς 3, δηλαδή διεκδικούν πολύ πιο λίγους άνδρες απ όσες αυτές και

β) ενθαρρύνει τους «λίγους εκλεκτούς» αυτούς να είναι υπερόπτες και  υπερβολικά επιλεκτικοί καθώς μεγάλος αριθμός γυναικών τους διεκδικεί  ( βλ φαινόμενο)

Το άρθρο κλείνει με την επισήμανση ότι ο βασικός λόγος έλλειψης ενδιαφέροντος είναι ότι η ελλιπής μόρφωση συνήθως σηματοδοτεί και μικρότερο εισόδημα και στηλιτεύει ως επιφανειακή την άρνηση των γυναικών να συμβιβαστούν με οτιδήποτε λιγότερο.

2. Σε σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Journal of Demographic Economics του πανεπιστημιου του Cambridge, επιβεβαιώνεται ότι  οι σύγχρονες «αγορές γάμου (marriage markets) τείνουν στην υπεργαμια.

«Ενώ μέχρι κάποιες δεκαετίες πριν, στον “βικτοριανό” τύπο γάμου  όλοι παντρεύονταν κάποιον με την ίδια κατάταξη στην κατανομή του εισοδήματος,  στο νέο τύπο σχέσεων που ονομάστηκε εύστοχα Sex and the city  (SATC), οι γυναίκες παντρεύονται τους άντρες που είναι «καλύτεροι» από αυτές.

Έτσι,  δημιουργείται μια μάζα ανύπαντρων ανδρών στο κάτω μέρος της διανομής του ανθρώπινου κεφαλαίου και μια μάζα ανύπαντρων γυναικών στην κορυφή αυτής της διανομής.

 Αυτό δείχνει ότι η «σεξουαλική οικονομία» μεταβαίνει από Βικτοριανή σε SATC καθώς  η ανισότητα ανεβαίνει. Το μοντέλο φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο ο γάμος επηρεάζει τις αποδόσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο άντρων και γυναικών.

Τέλος, αποδεικνύεται ότι ο θεσμός του γάμου μπορεί ή όχι να ευνοήσει τη συσσώρευση ανθρώπινου κεφαλαίου.

3.  Ακόμα πιο καυστικά τα συμπεράσματα των New York Times (2015) : «Oι γάμοι μεταξύ των ισχυρών ενισχύουν την εισοδηματική ανισότητα»

Το ζευγάρωμα μεταξύ «ταιριαστών» οικονομικά και μορφωτικά συντρόφων  μπορεί να διασφαλίζει τη δική τους ευτυχία αλλά επίσης ενισχύει την ανισότητα μεταξύ των γενεών.

Από όλες τις αιτίες αύξησης της εισοδηματικής ανισότητας  μακροπρόθεσμα αυτή μπορεί να αποδειχθεί μία από τις σημαντικότερες και από τις πιο δύσκολες.

Υπάρχει όμως και σοβαρό οικονομικό κόστος. Καθώς γίνεται όλο και πιο δύσκολο για πολλούς ανθρώπους να “παντρευτούν”, σαν μέσο για την βελτίωση του εισοδήματος τους (και εξασφάλισης των παιδιών τους), οι οικογένειες που δεν είναι καλά δικτυωμένες μπορεί να αισθάνονται αποκλεισμένες ενώ άλλοι μπορεί να αποθαρρύνονται ακόμα και απ την προσπάθεια (δημιουργίας οικογενείας).

Τα δεδομένα δείχνουν ότι το «σωστό» ζευγάρωμα έχει πράγματι σημασία. Μία μελέτη έδειξε ότι οι συνδυασμένες οικογενειακές αποφάσεις σχετικά με τη συντροφική απόκτηση, το διαζύγιο και τη γυναικεία προσφορά εργασίας αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα τρίτο της αύξησης της εισοδηματικής ανισότητας από το 1960 έως το 2005.

Άλλη μελέτη στη Δανία από τον Gustaf Bruze, ερευνητή στο Ινστιτούτο Karolinska στη Στοκχόλμη, έδειξε ότι το ήμισυ περίπου του αναμενόμενου οικονομικού κέρδους από τη φοίτηση στο κολλέγιο δεν προέρχεται από καλύτερες προοπτικές απασχόλησης για τους φοιτητές, αλλά από την ευκαιρία να βρουν και να παντρευτούν έναν σύζυγο με υψηλότερο εισόδημα.

Μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο ειδική φορολογία είχε θεσπιστεί στην Αμερική για να βοηθήσει να μειωθεί το «ταιριαστό ζευγάρωμα», και ευκαιρίες για πρόοδο σε οικονομικές τάξεις που δεν την είχαν απολαύσει.

Γενικά, καταλήγει το άρθρο, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των ανδρών που εισέρχονται στη μεσαία τάξη, τόσο μεγαλύτερη κοινωνικό-οικονομική ανάμιξη θα συμβεί.

(κρίσιμο σημείο, δηλαδή, για τη διατήρηση μεγίστης εισοδηματικής διάχυσης σε μια κοινωνία είναι η ευημερία της μεγίστης δυνατής πλειοψηφίας των ανδρών.)

«Σήμερα, απορρίπτουμε –δικαίως- την ιδέα της ευγονικής ως απαγορευτική, όμως διεξάγουμε τα δικά μας πειράματα στο ζευγάρωμα, χωρίς πολύ προσεκτική σκέψη σχετικά με το πού θα οδηγήσουν.
Το πραγματικό ερώτημα μπορεί να μην είναι αν μπορούμε να αντιστρέψουμε μερικά από τα λιγότερο επιθυμητά αποτελέσματα του «ταιριαστού ζευγαρώματος», αλλά μέχρι που θα φτάσουν».

4. Πάμε στον  Economist.  (How sexual equality increases the gap between rich and poor households 2014)

Η σεξουαλική ισότητα ήταν ένα απόμακρο όνειρο εκείνη την εποχή (1960). Αλλά όταν ο Don Draper, τηλεοπτικός σταρ, χωρίζει την έξυπνη σύμβουλο του  και παντρεύεται την γραμματέα του, υπερασπίζεται την ισότητα του εισοδήματος των νοικοκυριών.

Σήμερα, συνοψίζει, οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερες επιλογές από ό, τι πριν, και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η εισοδηματική ανισότητα θα είναι δύσκολο να αντιστραφεί.

5.  Τα αντίθετα έκαψαν να έλκονται (2014 Brookings) : Οι άνθρωποι παντρεύονται –πλέον- εκείνους με παρόμοια εισοδήματα και μορφωτικό υπόβαθρο:

Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των γυναικών στο εργατικό δυναμικό.

Δεδομένου ότι οι γυναίκες το 1960 ήταν λιγότερο πιθανό να εργάζονται, το επίπεδο εκπαίδευσης της συζύγου συνέβαλε λιγότερο στις διαφορές στα επίπεδα των εισοδημάτων των νοικοκυριών.

Σήμερα, ένα ζευγάρι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο έχει δύο υψηλούς μισθούς, γεγονός που διευρύνει σημαντικά το εισόδημα μεταξύ του εισοδήματος του νοικοκυριού και του εισοδήματος των λιγότερο μορφωμένων ζευγαριών.

Αλλά τι θα συμβεί αν η τάση αυτή για την επιλογή «παρόμοιου» συντρόφου επιδεινώνει τις ανισότητες και τα κενά στις  ευκαιρίες;

6. Economist – Leftover Women  in China 2014

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, αναφέρει ο Economist, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι νεαρές κινέζες γίνονται πολύ επιλεκτικές και επικεντρώνονται υπερβολικά στην επίτευξη των “τριών υψηλών επιπέδων”: υψηλή εκπαίδευση, επαγγελματική κατάσταση και εισόδημα.

Από τότε οι εφημερίδες έχουν ανατυπώσει παρόμοιες δημοσιεύσεις. Το 2011 έγραφαν: «Η τραγωδία είναι ότι δεν συνειδητοποιούν οι γυναίκες ότι καθώς γερνούν, αξίζουν λιγότερο και λιγότερο, οπότε τη στιγμή που παίρνουν το μάστερ ή το διδακτορικό τους, είναι ήδη μεγάλες, όπως τα κιτρινισμένα μαργαριτάρια».

Η νέα καμπάνια φαίνεται να λειτουργεί. Το 1990 οι μισθοί των αστικών κινεζικών γυναικών ήταν το 78% του επιπέδου των αμοιβών των ανδρών. Το 2010, αυτό είχε μειωθεί στο 67%. Το ποσοστό γυναικείας απασχόλησης των γυναικών μειώθηκε επίσης, από 77% το 1990 σε 61% το 2010.

Eπι  Μάο, σχεδόν όλες οι γυναίκες παντρεύτηκαν, αλλά τώρα οι διευρυνόμενες κοινωνικές ελευθερίες του νέου αιώνα οδήγησαν τις περισσότερες γυναίκες να παραμείνουν μόνες, είτε από επιλογή είτε όχι.

Η κοινωνία, πιστεύουν, είναι πιο σταθερή με λιγότερους μόνους ανθρώπους. Οι νέες οικογένειες, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, μπορούν να οδηγήσουν στην κατανάλωση και στην έκρηξη της ιδιοκτησίας, και εάν οι περισσότερες μορφωμένες, «άλφα» γυναίκες είναι παντρεμένες, πιστεύουν ότι θα γεννηθούν παιδιά υψηλής ποιότητας.

Οι κυβερνητικές πήγες διαιωνίζουν την αντίληψη ότι το να μείνουν στﻨράφι» είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια γυναίκα» και οι  άνδρες πρέπει να βοηθούνται να αποκτούν δικό τους σπίτι.

7.  Σύμφωνα  με άλλη μελέτη  του Πανεπιστήμιου της Κολούμπια :

«Σε ολόκληρο τον βιομηχανικό κόσμο, οι νέες γυναίκες ξεπερνούν τους νέους άνδρες στις αστικές περιοχές. Το παρόν έγγραφο προτείνει ότι ένα τέτοιο πρότυπο μπορεί να συνδέεται με υψηλότερα εισοδήματα ανδρών στις αστικές περιοχές.

Το επιχείρημα είναι ότι οι αστικές περιοχές προσφέρουν στους ειδικευμένους εργαζομένους καλύτερες αγορές εργασίας. Υποθέτοντας ότι υπάρχουν πιο εξειδικευμένα αρσενικά από τα θηλυκά, αυτό μόνο θα πρόβλεπε ένα πλεόνασμα αρσενικών. Ωστόσο, η παρουσία ανδρών με υψηλά εισοδήματα μπορεί να προσελκύσει όχι μόνο ειδικευμένα θηλυκά αλλά και ανειδίκευτα θηλυκά.

Έτσι, το πλεόνασμα των γυναικών στις αστικές περιοχές μπορεί να οφείλεται σε συνδυασμό καλύτερων αγορών εργασίας και γάμου. Τα σουηδικά δεδομένα υποστηρίζουν τα αποτελέσματα.

Σε όλο τον δυτικό κόσμο, οι αγροτικές περιοχές είναι ελλειμματικές σε  νέες γυναίκες

Οι αστικές περιοχές όχι μόνο φιλοξενούν σχετικά περισσότερα θηλυκά, αλλά προσφέρουν καλύτερες αγορές εργασίας για ειδικευμένους εργαζόμενους.

Ωστόσο, δεδομένου ότι οι γυναίκες είναι κατά μέσο όρο λιγότερο εξειδικευμένες από τους άνδρες, η θέση εργασίας από μόνη της δεν μπορεί να ευθύνεται για το πλεόνασμα των γυναικών.

Ένας συνδυασμός παραγόντων γάμου και αγοράς εργασίας μπορεί να εξηγήσει το παρατηρούμενο πρότυπο.

Είναι καλά αποδεδειγμένο ότι, στην επιλογή συντρόφων, οι άντρες εκτιμούν χαρακτηριστικά που συνδέονται με τη γυναικεία γονιμότητα, όπως η νεότητα. Wright (1994) και Buss (1994).

 Η γυναικεία γονιμότητα είναι όχι μόνο ελκυστική αλλά και σπάνια. Βλέπε Trivers (1972). Ως εκ τούτου, οι νέες γυναίκες  τείνουν να έχουν ευρεία επιλογή εταίρων.

Εάν οι γυναίκες εκτιμούν την οικονομική ασφάλεια κατά την αξιολόγηση ενός εταίρου, οι πλουσιότεροι άνδρες θα αντιμετωπίσουν καλύτερη διαθεσιμότητα συντρόφων. Wright (1994) και Buss (1994).

Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι οι νέες γυναίκες ταιριάζουν με τους πλούσιους άνδρες.

Εάν αυτοί οι άνδρες βρίσκονται σε αστικές περιοχές, αυτό θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το πλεόνασμα των γυναικών.

Ως εκ τούτου θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι αν οι νέες γυναίκες συγκεντρωθούν σε αστικές περιοχές, οι άνδρες θα προσελκύονται επίσης από καλύτερες ευκαιρίες γάμου στις αστικές περιοχές, γεγονός που θα έπρεπε να εξισορροπεί τη σχέση φύλου.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια.

Εάν η αγορά γάμου είναι ασύμμετρη – έτσι ώστε για τους άνδρες, ο γάμος να προέρχεται από καλές ευκαιρίες αγοράς εργασίας, αλλά για τις γυναίκες, ο γάμος και η μισθωτή εργασία να αποτελούν δύο εναλλακτικές πηγές εισοδήματος – οι υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας σε μια τοποθεσία μπορεί να σημαίνει ότι μπορεί να υποστηρίξει περισσότερες γυναίκες από τους άνδρες, δεδομένου ότι οι γυναίκες αντλούν εισόδημα τόσο από τις θέσεις εργασίας όσο και από τους άνδρες.

8. Τα ιδία συμπεράσματα για την ύπαρξη «θηλυκού πλεονάσματος» και στην στις μεγαλύτερες πόλεις της Ολλανδίας.

9.  Bloomberg : Who Marries CEOs, Doctors, Chefs and Janitors

«Όταν πρόκειται για τον έρωτα, δεν είναι μόνο η μοίρα που φέρνει τους ανθρώπους μαζί – μερικές φορές είναι δουλειά τους.

Εξετάσαμε δεδομένα από την έρευνα της Αμερικανικής Ένωσης για το 2014 που καλύπτει 3,5 εκατομμύρια νοικοκυριά  για να μάθετε πώς οι άνθρωποι ζευγαρώνουν.

Οι γυναίκες με υψηλό εισόδημα (γιατροί, δικηγόροι) τείνουν να ζευγαρώνουν με τον οικονομικό τους ίσο, ενώ οι γυναίκες μεσαίας και κατώτερης βαθμίδας συχνά παντρεύονται κάποιον ανώτερο τους.

Με άλλα λόγια, οι γυναίκες διευθύνοντες σύμβουλοι τείνουν να παντρεύονται άλλους CEOs.

Οι άνδρες διευθύνοντες σύμβουλοι είναι ΟΚ με το να παντρευτούν τις γραμματείς τους.

10. Για τους άνδρες κύριο κριτήριο δεν είναι η οικονομική η κοινωνική θέση, που συνεκτιμώνται  στη δύση, αλλά  η νεότητα, η γονιμότητα και η ομορφιά.

11.   Σε  παλαιότερο άρθρο τους οι New York  Times διεκτραγωδούσαν το δράμα της Σιγκαπούρης:

Mια διαδεδομένη ασθένεια προκαλεί σοβαρή ανησυχία στο Κράτος της Σιγκαπούρης για το μέλλον της οικονομίας, της κοινωνικής δομής και της εθνικής άμυνας.

Η υπεργαμία είναι η τάση να παντρεύονται «προς τα πάνω», μια λέξη που χρησιμοποιείται εδώ για να αναφερθεί στην πρακτική των γυναικών να επιλέγουν έναν καλύτερα μορφωμένο σύζυγο, πλουσιότερο, ακόμη και ψηλότερο από αυτές – και να μένουν μόνες εάν δεν μπορούν να βρουν ένα τέτοιο άτομο.

Το 30 τοις εκατό των γυναικών που φοιτούν στη Σιγκαπούρη και δεν μπορούν να βρουν τον Prince Charming και παραμένουν ανύπαντρες σήμερα – παρόλο που σχεδόν όλες οι λιγότερο μορφωμένες αδελφές τους συνεχίζουν να παντρεύονται και να έχουν μωρά.

Ο πρωθυπουργός Lee Kuan Yew εξέφρασε την ανησυχία του για το θέμα πριν από λίγα χρόνια, λέγοντας: «Τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας μας θα μειωθούν, η οικονομία μας θα παρασυρθεί, η διοίκησή μας θα υποφέρει και η κοινωνία θα καταρρεύσει».

Ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών της μονάδας πηγαίνει στην προπαγάνδα, είπε η κ. Wang.

«Προσπαθούμε να πούμε στα κορίτσια μας να μην περιμένουν πάρα πολλά», εξήγησε. «Θέλουν εμφάνιση. Θέλουν χρήματα. Θέλουν ασφάλεια. Θέλουν έναν ψηλό άνδρα».

«Πρέπει να αλλάξουμε αυτά τα ιδανικά. Δεν μπορείτε να ψάχνετε τον κ. Perfect. Ζητάμε, λοιπόν, από τις γυναίκες μας να είναι λιγότερο απαιτητικές, να κάνουν λίγο τις χαζούλες, αν είναι δυνατόν »

12. Με τούτα και μ εκείνα, η Αμερικανίδα συγγραφέας και δικηγόρος Phyllis Schlafly πιθανολογεί ότι η απολυτή μισθολογική ισότητα των δυο φύλων είναι μάλλον μια κακή ιδέα.

«Οι γυναίκες συνήθως επιλέγουν έναν σύντροφο (σύζυγο ή φίλο) που κερδίζει περισσότερο από αυτές. Οι άνδρες δεν έχουν την ίδια προτίμηση για έναν πιο κερδοφόρο σύντροφο.

Ενώ οι γυναίκες προτιμούν να έχουν έναν υψηλότερο εισοδηματικά σύντροφο, οι άνδρες γενικά προτιμούν να είναι αυτοί που έχουν το πιο υψηλό εισόδημα σε μια σχέση. Αυτή η απλή αλλά βαθιά διαφορά μεταξύ των φύλων έχει ισχυρές συνέπειες για το λεγόμενο χάσμα στις αμοιβές.

Ας υποθέσουμε ότι το χάσμα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών εξαφανίστηκε μαγικά. Αν συνέβαινε αυτό, η απλή αριθμητική υποδηλώνει ότι οι μισές γυναίκες δεν θα μπορούσαν να βρουν αυτό που θεωρούν ως κατάλληλο σύντροφο.

Προφανώς, δεν λέω ότι οι γυναίκες δεν παντρεύονται άνδρες με χαμηλότερο εισόδημα, απλά  προτιμούν να μην το κάνουν. Αν δεν είναι διαθέσιμος ένας άνδρας με υψηλότερο εισόδημα, πολλές γυναίκες είναι πιθανότερο να μην παντρευτούν καθόλου.

Το χάσμα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν είναι καθόλου κακό, διότι συμβάλλει στην προώθηση και τη διατήρηση των γάμων.

Δεδομένου ότι ο σύζυγος και ο σύζυγος συγκεντρώνουν γενικά τα εισοδήματά τους σε μια ενιαία οικονομική μονάδα, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι το συνδυασμένο οικογενειακό εισόδημα και όχι το μισθολογικό χάσμα μεταξύ τους.

Και καταλήγει «Ο καλύτερος τρόπος να βελτιωθούν οι οικονομικές προοπτικές για τις γυναίκες είναι να βελτιωθούν οι προοπτικές απασχόλησης των ανδρών στη ζωή τους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει αύξηση του λεγόμενου μισθολογικού χάσματος».

Η πραγματική οικονομική ιστορία των τελευταίων 30 ετών είναι ότι η αμοιβή των γυναικών έχει αυξηθεί ουσιαστικά στην εικονική ισοτιμία, αλλά οι αμοιβές των ανδρών έχουν παραμείνει στάσιμες και χιλιάδες καλές θέσεις εργασίας έχουν μεταφερθεί σε χώρες χαμηλού μισθού. Κανείς δεν πρέπει να εκπλήσσεται που το ποσοστό γάμου έχει πέσει, η ηλικία του πρώτου γάμου έχει αυξηθεί, και ο γάμος, γενικά, έχει γίνει ασταθής.

13. Ο Fran Walfish, ψυχοθεραπευτής στο Beverly Hills, Καλιφόρνια σημειώνει :

«Οι εύπορες γυναίκες πρέπει να μάθουν να σέβονται τους  συζύγους τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κάνουν οι άνδρες – για τον χαρακτήρα τους, την καλοσύνη, τη ζεστασιά, την ελκυστικότητα και την υποστήριξή τους, αντί να τους υποτιμούν.

Έχω γράψει πολλά σχετικά με τα φύλα, τα χρήματα και την ισότητα και πιστεύω ότι το νόημα του να έχεις χρήματα είναι ότι σου δίνει την ελευθερία να παντρευτείς για αγάπη παρά για ασφάλεια.

Αυτό κάνουν οι πλούσιοι άνδρες. Οι άνδρες εκατομμυριούχοι (ορθώς) δεν αναζητούν γυναίκες εκατομμυριούχους επειδή, για αυτούς, το χρήμα δεν έχει σημασία.

Το μόνο που έχει σημασία είναι πώς τους κάνουν να αισθάνονται: εκτιμημένοι, αποδεκτοί, λατρευτοί.

Ως θεραπευτής έξυπνων, ισχυρών, επιτυχημένων γυναικών, γνωρίζω καλά και νομίζω ότι αυτό αποτελεί το πραγματικό εμπόδιο για τις γυναίκες για να ξεπεράσουν, όταν βγαίνουν με άνδρες που κερδίζουν λιγότερα χρήματα (Το ωραίο φύλο κατέχει το 1/3 του παγκοσμίου πλούτου.)».

14. Πάλι στον Economist (2015) : «Οι άνδρες που χάνουν θέσεις εργασίας συχνά δεν μπορούν να τις αναπληρώσουν. Και οι άνδρες χωρίς εργασία είναι δύσκολο να προσελκύσουν μόνιμο σύντροφο.  Το αποτέλεσμα είναι ένας δηλητηριώδης συνδυασμός χωρίς δουλειά, χωρίς οικογένεια και χωρίς προοπτικές.

Η αμερικανική αριστερά, εστιάζοντας στην οικονομία, λέει οτι η συρρίκνωση των ευκαιριών απασχόλησης για τους άνδρες  εδραιώνει τη φτώχεια και την καταστροφή των οικογενειών.

Η  αμερικανική δεξιά ανησυχεί για την κατάρρευση της οικογένειας, δοθέντος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών προτιμάει έναν άνδρα που θα μπορεί ταυτόχρονα να διαθέτει αυτάρκεια οικογενειακά αλλά και οικονομικά, απορρίπτοντας κάθε άλλο σενάριο.

15.  Kι αν στην Αμερική το πρόβλημα το αντιμετωπίζουν οι άνδρες του μπλε κολάρου και η εργατική τάξη λογω της αποβιομηχάνισης, στην Ευρώπη το ίδιο ακριβως αντιμετωπίζουν οι άνδρες με την πληθώρα σπουδών και μεταπτυχιακών που παραμένουν άνεργοι σε ποσοστά εξωφρενικά, δημιουργώντας μια «χαμένη γενιά» μορφωμένων, άνεργων νέων, όπως έχει σημειώσει ο νομπελίστας οικονομολόγος κος Πισσαριδης.

Σήμερα στην κατεξοχήν δύση, Ευρώπη και Αμερική, για πρώτη φορά στην ιστορία, ένας στους δυο ενήλικες είναι μόνος (εκτός γάμου) και μια στις δυο γυναίκες δεν έχει  παιδιά.

16. «Οι εύποροι γονείς χρησιμοποιούν επίσης συχνά τις διασυνδέσεις τους για να δουλέψουν τα παιδιά τους. Μία μελέτη Καναδών ανδρών έδειξε ότι από την ηλικία των 33 ετών, το 40% αυτών εργάστηκαν κάπου που απασχολήθηκαν και οι πατέρες τους. Προσθέστε τις εργαζόμενες μητέρες και το ταιριαστό ζευγάρωμα στην εικόνα και πολλά παιδιά έχουν διπλάσιο πλεονέκτημα.

Οι πλούσιοι γονείς έχουν και άλλους τρόπους να ασχοληθούν με την “αποθεματοποίηση ευκαιριών”  δίνοντας στα παιδιά τους ένα βήμα πάνω από τα ταλαντούχα φτωχά παιδιά. Αυτά περιλαμβάνουν τα πάντα, από την εξασφάλιση της “πανεπιστημιακής” εισαγωγής, την αποστολή μηνιαίων επιταγών κλπ.

Και φυσικά υπάρχουν και κλασσικές αξίες, όπως η καλύτερη διατροφή, καλύτερες γειτονιές, καλύτερη παιδική φροντίδα και καλύτερα σχολεία, κλπ. Προφανώς, δύο υψηλά εισοδήματα είναι καλύτερα από ένα υψηλό εισόδημα – και καλύτερα από ένα ή δύο χαμηλά ή σποραδικά εισοδήματα».

17. Στο βιβλίο του «The Inequality Trap: Fighting Capitalism Instead of Poverty»  ο William Watson (2015) σημειώνει:

«Kαποτε οι πλούσιοι άνδρες παντρεύονταν γυναίκες φτωχότερες από αυτούς και ελάχιστες πλούσιες γυναίκες υπήρχαν. Με την απελευθέρωση των γυναικών όμως όλο και περισσότερες γυναίκες βελτίωσαν θεαματικά το εισόδημα τους.

«Όταν όμως οι πλούσιες γυναίκες τείνουν να παντρεύονται πάλι πλούσιους άνδρες, που πρακτικά αυτό συνηθίζουν, τότε αυξάνουν την κοινωνική ανισότητα στις οικογένειες. Τούτο ευθύνεται για την αύξηση κατά 26% της κοινωνικής ανισότητας στις ΗΠΑ. Μήπως θα έπρεπε η πολιτεία να ενθαρρύνει τους πλουσίους άνδρες να παντρεύονται με φτωχότερες γυναίκες και το αντίθετο;»

Οι αλλαγές λοιπόν στους ρόλους των δυο φύλων, παρότι φαντασμαγορικές αρχικά,  είχαν μακροπρόθεσμα δυσάρεστες κοινωνικές παρενέργειες καθώς  δομικές τους βιολογικές και ψυχολογικές διάφορες υποτιμήθηκαν και τις συνέπειες τους δεν τις έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει και καταμετρήσει.

Αφέθηκε στην τύχη η  διαχείριση των ανθρωπίνων ενστίκτων, τα οποία έστω και με πρόχειρο και συχνά άκομψο τρόπο διαχειρίζονταν οι κοινωνίες παλιότερα για την ομαλή διαβίωση τους.

Facebook Comments