Η υπόθεση της Novartis δεν γνωρίζω αν είναι σκάνδαλο πολιτικό και πόσο μεγάλο είναι. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο χειρισμός του μέχρι στιγμής από την κυβέρνηση είναι επιεικώς απαράδεκτος.

Τα κυβερνητικά στελέχη στην προσπάθεια τους να σπιλώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και να μεταστρέψουν την κοινή γνώμη, που βρίσκεται στα κάγκελα εξαιτίας του προβλήματος με την ονομασία των Σκοπίων, επιδίδονται σε κινήσεις και χειρισμούς, που βρίσκονται στα όρια, αν δεν τα έχουν ξεπεράσει, της συνταγματικότητας. Από την αρχή φάνηκε η αντιδημοκρατική τους προσέγγιση.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος  “συνελήφθη” να εξέρχεται από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Δεν είναι μέσα στις αρμοδιότητες του εκπροσώπου του πρωθυπουργού να επισκέπτεται τον Αρειο Πάγο εν κρυπτώ και παραβύστω. Αντίθετα, οι λόγοι της επίσκεψης αυτής, που ακόμα δεν έχουν διευκρινισθεί, είναι άκρως ύποπτοι και σαφώς αντιδημοκρατικοί αφού παραβιάζουν ευθέως την συνταγματική επιταγή περί διακρίσεως των εξουσιών.

Το ίδιο ισχύει με την δήλωση του υπουργού αναπληρωτή Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλου, ο οποίος προέβη, ενώ τυπικά δεν γνώριζε και δεν έπρεπε να γνωρίζει το περιεχόμενο της δικογραφίας για την υπόθεση Novartis, σε μιά απίστευτη δήλωση, ότι η υπόθεση αυτή “είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους”.

Την επομένη μάλιστα ο υπουργός αναπληρωτής υγείας Π. Πολάκης συνέχισε τις εξωθεσμικές κι αντισυνταγματικές δηλώσεις, ισχυριζόμενος ότι γνωρίζει την ταυτότητα των προστατευομένων από τις δικαστικές αρχές μαρτύρων. Έστω κι αν ο υπουργός Δικαιοσύνης Κοντονής, στην συνέχεια απέρριψε τους ισχυρισμούς Πολάκη, οι εντυπώσεις στην κοινή γνώμη ότι υπάρχουν ουσιαστικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο δικαστικό έργο, παραμένουν. Στα 31 χρόνια, που είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος, δεν έχω ξαναδεί τέτοια ξεδιάντροπη παρέμβαση στη δικαιοσύνη από κυβερνητικούς παράγοντες.

Και δυστυχώς γνωρίζουμε από την ιστορία πολύ καλά ότι όπου η κυβέρνηση παρεμβαίνει κι επιβάλλεται στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, το κράτος δικαίου καταρρέει. Και μαζί του η Δημοκρατία κι η Ελευθερία.

Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας πολίτης, που να μην απαιτεί τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο της χώρας. Δυστυχώς, υπάρχει διάχυτη η εντύπωση στην κοινή γνώμη, και σε πολλές περιπτώσεις, είναι ορθή, ότι υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που είναι διεφθαρμένοι. Από το 2010, που έγινε η κατάρρευση της οικονομίας, δεν κατέστη δυνατόν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, να βρεθεί και να τιμωρηθεί η διαφθορά στον Δημόσιο βίο της πατρίδας μας.

Κι αυτό έχει αφήσει δικαιολογημένα ένα αίσθημα αδικίας σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Συνεπώς, ακόμα και στην περίπτωση της Novartis αποτελεί αδήριτη ανάγκη να υπάρξει πλήρες ξεκαθάρισμα κι εφόσον υπάρχουν ποινικές η άλλες ευθύνες πολιτικών προσώπων, αυτές να αποδοθούν.

Όμως άλλο πράγμα είναι αυτό κι άλλο να κατηγορούμε συλλήβδην όλους τους πολιτικούς, όλους τους δημοσιογράφους, όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, όλους τους γιατρούς, όλους τους επιχειρηματίες, που συναλλάσσονται με το δημόσιο, ως διεφθαρμένους.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτού του είδους η ισοπέδωση βολεύει τους πράγματι διεφθαρμένους, που καλύπτονται πίσω από την γενίκευση ενώ συγχρόνως εκθέτει και σπιλώνει ανεπανόρθωτα αυτούς, που κι έντιμοι είναι και αγωνίζονται πράγματι για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο…

Facebook Comments