Και κάπως έτσι, κόπηκαν τα χαμόγελα στην ελληνική κυβέρνηση… Όπου και αν κοιτάξει ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει «πονοκεφάλους» και «καταιγίδες».  Σκοπιανό, εντάσεις με την Τουρκία του Ερντογάν, Σαββίδης, αστοχία στην ανάπτυξη, θολούρα στην καθαρή έξοδο και ένα ΔΝΤ που κάνει δυναμικό comeback μετά από μία περίοδο ηρεμίας και περισυλλογής και ρίχνει την βόμβα της μείωσης του αφορολόγητου το 2019 χωρίς μάλιστα αντίμετρα.

Το  χρέος και τα αντίμετρα, μην ξεχνάμε, αποτέλεσαν το «άλλοθι» των βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να ψηφίσουν το τελευταίο πακέτο-μαμούθ των μέτρων «φωτιά» την άνοιξη του 2017, καθώς και το μεγάλο αφήγημα του Τσίπρα.

Κι εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε τις εκλογές σαν έναν μακρινό… εφιάλτη, με τις παραιτήσεις διοικητών ταμείων να πέφτουν βροχή για να προλάβουν να είναι υποψήφιοι στις επικείμενες εκλογές του 2019, τώρα θα πρέπει να βάλει τις πρόωρες κάλπες ψηλά στο μενού. Η τελική απόφαση τόσο του ΔΝΤ όσο και του Τσίπρα, θα παρθεί στο τέλος της τέταρτης αξιολόγησης, όταν θα έχουν βγει τα αποτελέσματα της Eurostat για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017 (θα ανακοινωθούν  στις 23 Απριλίου),  τα αποτελέσματα των stress tests των ελληνικών τραπεζών ( 5 Μαΐου) καθώς και τα στοιχεία για την ανάπτυξη του α’ τριμήνου του 2018, τα οποία ανακοινώνονται στις 4 Ιουνίου. Εν τω μεταξύ, η ελληνική κυβέρνηση όλως τυχαίως, λίγες ώρες μετά την διαρροή περί της νέας σκληρής στάσης του ΔΝΤ, έσπευσε να μοιράσει την δική της διαρροή, ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017 αναμένεται να διαμορφωθεί πάνω από 3,5% του ΑΕΠ, υπονοώντας ότι τα επιχειρήματα του ΔΝΤ δεν έχουν βάση. Έστω και αν το πλεόνασμα αυτό δεν θα προέρχεται από την ανάπτυξη της οικονομίας αλλά από το πάγωμα των δαπανών και την υπερφορολόγηση.

Μία πρώτη άμυνα από την ελληνική κυβέρνηση θα είναι η γνωστή, αυτή της κόντρας, και θα πρέπει να την αναμένουμε οσονούπω. Ήδη υπάρχει κόντρα μεταξύ Βρυξελλών και ΔΝΤ για τις απαιτήσεις αυτές του ταμείου, με τον Μοσκοβισί να το προειδοποιεί εμμέσως να είναι προσεκτικό και να βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία. Σε αυτό αναμένεται να βασιστεί και η ελληνική κυβέρνηση το επόμενο διάστημα και να επαναφέρει τον παράγοντα «ένταση» στις διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι και συγκεκριμένα το Eurogroup, έχουν και επίσημα δώσει από μόνοι τους τον πρώτο λόγο στο ΔΝΤ σχετικά με το αν θα εφαρμοστούν τα μέτρα του 2020 νωρίτερα. Οπότε ότι και να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, το ΔΝΤ είναι αυτό που κρατά και το καρπούζι αλλά και το… μαχαίρι των εκλογών.

Όπως σημείωσε και σε ανάλυσή της η Eurasia, o μεγαλύτερος κίνδυνος για την κυβέρνηση δεν είναι τα stress tests των τραπεζών αλλά η στάση του ΔΝΤ. Η ελληνική κυβέρνηση έχει μείνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις του ΔΝΤ (υπάρχουν 27 προαπαιτούμενα του ΔΝΤ, 8 είναι έχουν ολοκληρωθεί και 19 εκκρεμούν). Αυτή τη φορά, οι εκκρεμείς μεταρρυθμίσεις δεν θα είναι τόσο εύκολο απλά να περάσουν στην επόμενη αξιολόγηση, καθώς το πρόγραμμα τελειώνει και δεν υπάρχει άλλη αξιολόγηση. Παράλληλα, το ΔΝΤ συνεχίζει να αμφισβητεί πόσο βιώσιμοι είναι οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν συμφωνηθεί κι έτσι πιέζει για τη μείωση του αφορολόγητου το 2019, για να βεβαιωθεί ότι μπορούν να πιαστούν. Ωστόσο, χωρίς αντίμετρα, αυτή η μείωση αγγίζει το 2% του ΑΕΠ και αυτή η απαίτηση του ΔΝΤ σε συνδυασμό με το 2% του ΑΕΠ που αγγίζουν τα μέτρα για τη μείωση των συντάξεων που θα έλθουν επίσης το 2019, αυξάνει τον κίνδυνο μιας εσωτερικής πολιτικής κρίσης.

Και η Nomura από την πλευρά της υπογραμμίζει ότι η δ’ αξιολόγηση είναι εξαιρετικά κρίσιμη, καθώς εκτός από την εισαγωγή ορισμένων “ακανθωδών” ζητημάτων, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση του κλάδου της ενέργειας, ενέχει τον κίνδυνο να ζητήσει το ΔΝΤ να εφαρμοστεί η μείωση του αφορολόγητου το 2019. Εάν συμβεί αυτό, οι εντάσεις μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών ή μεταξύ του ΔΝΤ και των Βρυξελλών, μπορεί θα επιστρέψουν.

Και τα ανοιχτά μέτωπα με το ΔΝΤ δεν σταματούν εκεί. Πληροφορίες θέλουν να ψαλιδίζονται εκ νέου οι προσδοκίες συμφωνίας ΔΝΤ και Ευρωπαίων για την ελάφρυνση του χρέους έτσι ώστε το ταμείο να κρίνει ότι είναι βιώσιμο, αφού η ευρωζώνη δεν φαίνεται διατεθειμένη να δώσει την γενναία ελάφρυνση που ζητά η Λαγκάρντ. Το ΔΝΤ πιέζει η ελάφρυνση του χρέους να είναι αυτόματη, εμπροσθοβαρής και διαφανής. Θέλει επίσης να μην υπόκειται σε μεταρρυθμίσεις. Οι ευρωπαίοι τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι η ελάφρυνση θα ακολουθηθεί από όρους. Είναι δεδομένο ότι χωρίς τη σφραγίδα βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ η πλήρης έξοδος στις αγορές και άρα η καθαρή έξοδος από το πρόγραμμα, είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Και ένα ακόμα αγκάθι στο… σβέρκο του Αλέξη Τσίπρα, είναι αυτό της προληπτικής πιστωτικής γραμμής. Το ΔΝΤ γέρνει υπέρ μίας τέτοιας λύσης για την Ελλάδα και οι ευρωπαίοι έχουν αρχίσει και αυτοί να κλίνουν προς τα εκεί. Ο επικεφαλής του Eurogroup Μάριο Σεντένο δήλωσε πρόσφατα, σχετικά με το τι ακριβώς θα ακολουθήσει μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος, ότι είναι απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, τονίζοντας, ωστόσο, ότι σε αυτή τη διαδικασία, θα πρέπει να εξεταστούν όλα τα «εργαλεία» και όλοι οι «μηχανισμοί» που υπάρχουν και αν είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν, συμπεριλαμβανομένης της προληπτικής πιστωτικής γραμμής.

Όπως σημείωσε και η Nomura, η “καθαρή έξοδος” είναι ένας όρος που σχεδιάστηκε για να αναφερθεί στον τρόπο με τον οποίο η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος αποχώρησαν από τα δικά τους προγράμματα δηλαδή, χωρίς κανέναν μηχανισμό παρακολούθησης και με πλήρη πρόσβαση στην αγορά. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η παρακολούθηση μετά το πρόγραμμα αναμένεται ευρέως να είναι ενισχυμένη λόγω της πολύ μεγαλύτερης χρηματοδότησης που έχει λάβει από τον επίσημο τομέα. Έτσι, φαίνεται απίθανο η έξοδος της Ελλάδας να είναι τόσο καθαρή».

Τα σύννεφα λοιπόν φουντώνουν πάνω από τον ουρανό της ελληνικής κυβέρνησης και του success story του Τσίπρα, με τον χρόνο προς τις εκλογές να μετρά ήδη αντίστροφα. Γιατί… είναι δίκαιο και θα γίνει πράξη.

Facebook Comments