Οι Σκοπιανοί ή εμείς πιεζόμαστε;

Αυτά που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξη του στις Βρυξέλλες για το Σκοπιανό, είναι κατά το ήμισυ αληθή. Πράγματι, την βασική πρεμούρα να λυθεί το ζήτημα την έχουν οι γείτονες, αφού αυτοί καίγονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιστεύουν –όχι αδίκως- ότι έτσι θα αναπτυχθούν οικονομικά αλλά κυρίως ότι εντασσόμενοι στους υπερεθνικούς αυτούς οργανισμούς θα διατηρήσουν την κρατική τους ακεραιότητα. Εμείς, σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, δεν έχουμε καμιά ειδική πίεση να ‘’τρέξουμε’’ για λύση (αυτό είπε ο πρωθυπουργός), όλες όμως οι πληροφορίες από τις ξένες πρωτεύουσες επιμένουν ότι στην πράξη τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Αμερικανοί και Γερμανοί μας έχουν τρελάνει στις πιέσεις να ‘’τελειώνουμε’’ μ’ αυτή την ιστορία στο κέντρο των Βαλκανίων. Φαίνεται ότι τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά συμφέροντα που διακυβεύονται στην περιοχή, θεωρούνται πολύ μεγαλύτερα από το πολιτικό κόστος των ελληνικών ή σκοπιανών κυβερνήσεων, πολύ ισχυρότερα από έναν πρόσκαιρο ‘’τραυματισμό’’ του εθνικού φρονήματος μέρους των δύο πληθυσμών. Για να το πούμε πιο κυνικά, σκασίλα των Αμερικανών και των Γερμανών για το πως νιώθουν οι Έλληνες ή οι Σκοπιανοί. Αυτοί θέλουν τώρα λύση.

Γιατί τόση μανία; Υπάρχουν διάφορα σενάρια, από τα πιο λογικοφανή ως τα πιο ακραία. Από την ανακοπή της ρώσικης και κινεζικής οικονομικής και διπλωματικής επιρροής στα κεντρικά βαλκάνια, μέχρι τον φόβο πως αν δεν λυθούν τώρα τα ζητήματα υπάρχει φόβος να γίνει η περιοχή μας νέα Συρία, στην οποία εμμέσως θα συγκρουστούν σε νέο γύρο όλες οι μεγάλες δυνάμεις. Εν’ πάσει περιπτώσει, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι χαλαρή και ήρεμη όπως την περιγράφει ο πρωθυπουργός, αλλά πιεσμένη και σε εξίσου δύσκολη θέση με τα Σκόπια.

Υπάρχει η θεωρία ότι την ίδια ώρα που τα δύο μέρη συνομιλούν αναζητώντας λύση, έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν θέσεις για το αυριανό παιχνίδι επίρριψης ευθυνών σχετικά με την αποτυχία. Ούτε αυτό είναι τόσο απλό: Επίρριψη ευθυνών προς τους μεγάλους του εξωτερικού ή προς το εσωτερικό ακροατήριο κάθε χώρας; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια σ’ αυτό, διότι απλούστατα κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς θα συμβεί την επαύριον μιας κατάρρευσης της προσπάθειας. Θα μείνουμε σ’ αυτά που ίσχυαν μέχρι πριν λίγους μήνες ή θα βρεθούμε μπροστά σε τετελεσμένα που σήμερα δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε; Διότι αν οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί θεωρούν ότι έχουν τόσο μεγάλα και πιεστικά συμφέροντα στην περιοχή, τότε είναι πολύ πιθανό να έχουν έτοιμο και σχέδιο-Β.

Μας περιλαμβάνει αυτό ή μας έχει στην απ’ έξω; Για παράδειγμα, υπάρχει πιθανότητα να εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ με το σημερινό τους όνομα, με την δικαιολογία ότι αφού δεν βρέθηκε λύση τώρα δεν θα βρεθεί ποτέ;  Διότι αλλιώς θα χειριστεί στο εσωτερικό ο Αλέξης Τσίπρας μια αποτυχία των συνομιλιών δίχως παρενέργειες κι αλλιώς με μια συνακόλουθη έμμεση διπλωματική νίκη των Σκοπιανών. Εξ’ άλλου, το γεγονός ότι οι γείτονες (που πιέζονται) μιλούν για ‘’παραλογισμούς των Ελλήνων’’ στο θέμα της ταυτότητας και του Συντάγματος, δεν μοιάζει ιδιαίτερα ελπιδοφόρο για μας. Μήπως αυτοί είναι βέβαιοι πως το Plan-B των ξένων δυνάμεων, τελικά τους βολεύει περισσότερο από μια συμβιβαστική λύση;

Δύσκολα και επικίνδυνα πράγματα, που δεν είμαι διόλου βέβαιος ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ικανός να τα φέρει σε πέρας με αξιοσύνη. Και μόνο το χθεσινό του αστείο ατόπημα να προκαταλάβει τις διαπραγματεύσεις, αποκαλύπτοντας φόρα παρτίδα στην συνέντευξη τύπου το δήθεν επτασφράγιστο μυστικό του Gorna Makedonija, δεν φανερώνει κανέναν επαγγελματία διαπραγματευτή. Μάλλον παραπέμπει στον γνωστό Αλέξη που λέει ό,τι του ‘ρθει στο κεφάλι, διότι ως τώρα έτσι πορεύτηκε κι όλα του έβγαιναν δίχως συνέπειες. Μακάρι να κάνω λάθος.