Ο φιλελευθερισμός είναι μία ιδεολογία της ελευθερίας. Ελευθερίας επιλογών και χάραξης της πορείας κάθε ατόμου χωρίς ετεροκαθορισμό από κυβερνητικούς και άλλους παράγοντες. Η ανεμπόδιστη λειτουργία της αγοράς και η διαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων και των ισορροπιών μέσω τις έλλειψης παρεμβάσεων και την εμπιστοσύνη στην αυτορρύθμιση.

Τόσο στην οικονομική όσο και στην κοινωνική σφαίρα, η εξουσία κατανέμεται άνισα. Ο φιλελευθερισμός έχει ως βασικό στόχο την ισοκατανομή και την ανεμπόδιστη συμμετοχή στην εξουσία με τον συντηρητισμό να αντιπροσωπεύει το αντίθετο.

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός, δεσμεύεται για τις αρχές του ελεύθερου εμπορίου, ενός κόσμου χωρίς εμπορικούς φραγμούς, όπου τα χρήματα και τα κεφάλαια ρέουν ελεύθερα μεταξύ των εθνών. Χαρακτηρίζεται από τη μείωση των δασμολογικών φραγμών και το άνοιγμα των αγορών στο παγκόσμιο οικονομικό δίκτυο. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι εγγενώς συνδεδεμένος με τον καπιταλισμό. Οι σχέσεις, οι κυριότεροι παράγοντες του οικονομικού φιλελευθερισμού είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτοί οι θεσμοί ενθαρρύνουν και διαδίδουν το ελεύθερο και αυξανόμενο εμπόριο σε όλο τον κόσμο. Δίνουν αναπτυξιακά δάνεια σε αναπτυσσόμενες χώρες σε αντάλλαγμα για την «ελευθέρωση» τους, δηλ. Το άνοιγμα των αγορών τους.

Ο πολιτικός φιλελευθερισμός από την άλλη μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα ανάλογα με το αν αναφερόμαστε σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, ο φιλελευθερισμός αντιτίθεται στον συντηρητισμό, αλλά σε διεθνές επίπεδο, ο φιλελευθερισμός αντιτίθεται στη θεωρία της αυτάρκειας κάθε κράτους και της έλλειψη συνεργασίας με άλλα έθνη. Η φιλοσοφία του ότι όλοι είμαστε πολίτες του κόσμο και ότι δεν πρέπει δογματικά να αρνούμαστε οποιαδήποτε συνεργασία για να προστατεύουμε  Ο φιλελευθερισμός αντισταθμίζει όλα αυτά και λέει ότι τα έθνη είναι ικανά για συνεργασία παρά για ανταγωνισμό. Θέτουν έντονα έναν πλουραλιστικό κόσμο όπου τα έθνη είναι σίγουρα πολύ σημαντικοί παράγοντες, αλλά δεν είναι οι μοναδικοί παράγοντες στην παγκόσμια σκηνή και ότι διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ, μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως οι πολυεθνικές, οι ΜΚΟ και τα τρομοκρατικά ή ναρκωτικά δίκτυα είναι σημαντικοί παράγοντες στην παγκόσμια σκηνή.

Κάθε φιλελεύθερος πρέπει αναγκαστικά να ασχολείται με την πολιτική, αφού χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα να έχει κανείς χώρα. Στην ανθρώπινη ιστορία, κάθε γενιά που αγνόησε αυτόν τον αγώνα για την ελευθερία κατέληξε ως δουλοπρεπής. Η ακμή του πολιτικού φιλελευθερισμού μέχρι σήμερα είναι η Αμερικανική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας και τα αισθήματα της κυριαρχίας των ανθρώπων. Το Σύνταγμα της Αμερικής περιορίζει δραστικά τον ρόλο οποιασδήποτε κυβέρνησης στις ελευθερίες του λαού.

O Κοινωνικός Φιλελευθερισμός είναι ανθρωποκεντρική ιδεολογία. Αποσκοπεί στην δημιουργική σύνθεση, αφ ενός της ελευθερίας του ατόμου να ορίζει και να διεκδικεί τους σκοπούς του και αφ’ ετέρου της εδραίωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κατάκτησης των συλλογικών αγαθών. Έχει, δηλαδή, στο επίκεντρο της πολιτικής του θεωρίας την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου, το ήθος της ευθύνης του, τις σχέσεις των ανθρώπων, τη συλλογική και την ατομική ταυτότητά τους.

Βέβαια όλα τα παραπάνω ανήκουν στη διακήρυξη μία ιδεολογίας. Κάθε ιδεολογία έχει θετικές και αρνητικές αποχρώσεις. Επιπλέον οι ιδεολογίες δεν σημαίνει ότι εφαρμόζονται στην πράξη από αυτούς που τις εκπροσωπούν. Πολλές ιδεολογίες παραποιούνται και μετεξελίζονται χάνοντας το DNA τους και τις θεμελιώδεις αρχές τους.

Facebook Comments