Είμαστε ανώριμος (πολιτικά) λαός. Έτσι μας χαρακτηρίζουν. Έτσι έχουμε μάθει να μας χαρακτηρίζουν. Έτσι πράττουμε. Πιστεύουμε υποσχέσεις και βασιζόμαστε σε ελπίδες που είναι ανεδαφικές. Έχουμε ανάγκη για το παραμύθι και πιστεύουμε ότι η πολιτική και το ψέμα πάνε μαζί. Δεν γίνετε αλλιώς. Αμερική είμαστε που οι προεκλογικές υποσχέσεις γίνονται πράξη; (Βλέπετε εξαγγελίες Trump και πράξεις, άλλο αν διαφωνούμε και έχουν πολλαπλά κόστη) Πιστεύαμε ή πείσαμε τους εαυτούς μας να πιστέψουν τα προγράμματα Θεσσαλονίκης. Πιστέψαμε πώς μπορούμε να δανειζόμαστε και ταυτόχρονα να κάνουμε κακοδιαχείριση με τα λεφτά άλλων. Λέξεις όπως η αλληλεγγύη, η συμπόνια και το αδελφικό κλίμα που έπρεπε να δείξουν οι Ευρωπαίοι μεταφράστηκαν ως τυχοδιωκτική ευκαιρία χρημάτων. Άλλωστε λεφτά υπάρχουν και θα υπάρχουν. Λεφτά άλλων φυσικά που ζητάμε χρησιμοποιώντας ανήθικα πολλές φορές βαρύγδουπες φράσεις.

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την πολιτική ως παιχνίδι προσωπικού οφέλους. Και από το προσωπικό όφελος του βουλευτή ίσως αποκομίσουμε και εμείς λίγο προσωπικό όφελος. Μεταξύ μας. Και ας γίνεται κακοδιαχείριση. Και ας μην υπάρχουν αναπτυξιακές προοπτικές από αυτή τη μέθοδο για όλη τη χώρα. Αρκεί να βολευτούμε λίγο, να διοριστούμε, να πάρουμε μία άδεια για το αυθαίρετό μας, να εξυπηρετηθούμε βρε παιδί μου. Και εντάξει η χώρα μπορεί να περιμένει.

Δεν μπορεί να περιμένει όμως ο ΕΝΦΙΑ. Δεν μπορεί να είναι έτοιμο το σαθρό σύστημα υγείας και δια μαγείας να μας εξυπηρετήσει όταν το χρειαζόμαστε. Δεν μπορεί να ζητάμε άμεση εξυπηρέτηση και νομιμότητα όταν μας βολεύει και να παραπονιόμαστε όταν δεν εξυπηρετούμαστε από κάποια δημόσια υπηρεσία …

Το χειρότερο δεν είναι η εξαπάτηση. Το χειρότερο είναι η στήριξή της για την εξαπάτηση των άλλων και για την δική μας ωφέλεια. Βέβαια δεν εννοώ ότι όλοι όσοι στηρίζουν με πάθος ένα κόμμα έχουν προσωπικό όφελος. Όμως μία μεγάλη πιστή και δογματικά προσκολλημένη μάζα στις κομματικές γραμμές όλο και κάτι περιμένει. Και γίνεται συμμέτοχος στην εξαπάτηση των άλλων. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι και αυτοί μες τους άλλους είναι και όλοι είναι ένα που επωμίζονται ζοφερές επιπτώσεις.

Ναι ένα μέρος του λαού εξαπατήθηκε από τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ναι σε αυτούς μπορούμε να καταλογίσουμε έλλειψη ορθολογισμού, ευθυκρισίας και ιστορικής μνήμης. Μπορούμε να καταλογίσουμε έλλειψη πολιτικής ωριμότητας. Όμως οι μεγαλύτερες κατηγορίες πρέπει να απευθυνθούν στους υποστηρικτές που είχαν και γνώση και εμπειρία και ξέραν πολύ καλά την κατάσταση. Και επέλεξαν να θεωρούνται πολιτικά αφελής αλλά προσωπικά ωφελημένοι. Γιατί έτσι δουλεύει το κράτος. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν μπορούμε να στρώσουμε τον κόσμο με χαλί αλλά να αγοράσουμε παντόφλες. Και αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι. Γιατί έχουν χάσει κάθε ελπίδα και όραμα και συμβιβασμένοι στον κυνισμό και στην δύσκολη πραγματικότητα δεν μάχονται πία για κάτι. Μας καληνυχτίζουν και διατυμπανίζουν πως ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Και όσο το κάνουν πράγματι δεν θα αλλάξει.

Facebook Comments