Μίζερη κυβέρνηση, μίζερη οικονομία

Όπως ακριβώς έκανε το 2016 ο Τσίπρας στα διόδια με το «Δεν πληρώνω», το ίδιο κάνει αυτός και όλοι οι άλλοι οι les miserables του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτά που χρωστούν στους ιδιώτες.

Ξεκινάμε με το ότι ο μηδενισμός των οφειλών του κράτους προς ιδιώτες και η μη δημιουργία νέων είναι στα προαπαιτούμενα του προγράμματος την μεταμνημονιακής εποπτείας. Να συνεχίσουμε λέγοντας πως το κράτος ενώ διατηρεί ένα τεράστιο απόθεμα ρευστότητας που προηγούμενό του δεν υπάρχει στην ιστορία χώρας που βρέθηκε σε μνημόνιο, και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να δώσει πίσω τα χρωστούμενα στον κόσμο από τον οποίο απαιτεί να πληρώνει τους υπέρογκους φόρους στην ώρα τους και μάλιστα χάρη σε αυτό το ξεζούμισμα του Έλληνα φορολογούμενο ο κ. Τσίπρας και το οικονομικό του επιτελείο μπορούν και πανηγυρίζουν για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που συνεχώς πετυχαίνουν.

Αρχικά η ελληνική κυβέρνηση είχε δεσμευθεί να μηδενιστούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες 2017. Στην συνέχεια ξανα…δεσμεύθηκε να μηδενίσει τα «φέσια» του δημοσίου έως το περασμένο καλοκαίρι. Για μία ακόμη φορά όμως δεν τήρησε την υποχρέωσή της και έτσι η δέσμευση πήρε νέα παράταση και μετατέθηκε για τα τέλη του 2018. Είμαστε το β’ τρίμηνο του 2019 και αντί ο στόχος να έχει επιτευχθεί ή τουλάχιστον να αποφευχθεί η δημιουργία νέων οφειλών, η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί αν το τηρήσει ούτε αυτό. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι έχουν επανειλημμένως γίνει σχετικές συστάσεις από τους δανειστές για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, μεταξύ των οποίων και η αποπληρωμή των οφειλών.

Πριν μερικές μέρες μάλιστα, η κυβέρνηση αποφάσισε (έτσι γιατί μπορεί!) να μειώσει στο 3% από 6% το επιτόκιο το οποίο οφείλει να πληρώνει για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές. Αν και η υφυπουργός Οικονομικών εξήγησε πως η μείωση του επιτοκίου αφορά μόνο υποθέσεις οι οποίες βρίσκονται στα δικαστήρια, ωστόσο το γεγονός παραμένει πως όποιο και αν είναι το επιτόκιο, η ελληνική κυβέρνηση έχει το θράσος να αρνείται να πληρώσει στην ώρα της, φεσώνοντας τους ιδιώτες και στερώντας από τις επιχειρήσεις, την αγορά και την οικονομία σημαντική ρευστότητα, άνω των 2 δισ. ευρώ.

Να δούμε τι… καμπανάκια θα κρούσουν οι θεσμοί όταν έλθουν τον Μάιο στην Αθήνα. Αλλά τώρα η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αντιμέτωπη με την απειλή της μη εκταμίευσης κάποιας δόσης από το Eurogroup, όπως ήταν στο παρελθόν. Και εν όψει εκλογών, θεωρεί ότι οι θεσμοί δεν θα θελήσουν να ταράξουν τα πράγματα. Και έτσι, παρά το γεγονός ότι έχει 50 δισ. ευρώ τα οποία κάθονται στους λογαριασμούς του Δημοσίου με μηδενικό επιτόκιο, δηλαδή δεν κερδίζουν τίποτα, τσιγκουνεύεται να δώσει 2 δις.. ευρώ στους ιδιώτες (οι οποίοι ξεχνά α προφανώς ότι ψηφίζουν!)

Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για το πρώτο δίμηνο του 2019 είναι αποκαλυπτικά αυτού του θράσους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.  Το διάστημα Ιανουαρίου- Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκαν πληρωμές ύψους μόλις 10,4 εκατ. ευρώ για ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις στο σύνολο των φορέων της γενικής κυβέρνησης. Συνολικά δε, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου προς τους ιδιώτες αυξήθηκαν τον Φεβρουάριο στα 1,669 δισ. ευρώ, από 1,578 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο, με τις εκκρεμείς επιστροφές φόρου να παραμένουν σχεδόν αμετάβλητες στα 480 εκατ. ευρώ από 488 εκατ. ευρώ τον Ιανουάριο.

Αντίθετα σε ότι αφορά τους συνταξιούχους, στους οποίους και στοχεύει φυσικά η κυβέρνηση για ψήφους, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Εκεί είχαμε πρόοδο! Τον Φεβρουάριο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, χορηγήθηκε χρηματοδότηση συνολικού ύψους 67,5 εκατ. ευρώ για την καταβολή εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης από τα ασφαλιστικά ταμεία, εκ των οποίων πληρώθηκαν τα 54,6 εκατ. ευρώ στους δικαιούχους.

Και μετά από όλα αυτά, έχουν (επίσης) το θράσος να συνεχίζουν να μιλούν για ανάπτυξη, επενδύσεις, για νέα σελίδα στην ελληνική οικονομία. Πώς θα έλθει η ανάπτυξη όταν το κράτος φεσώνει τους φορολογούμενους οι οποίοι με τη σειρά τους δεν μπορούν να δαπανήσουν κεφάλαια για την οικονομία, την στιγμή που έχει μάλιστα το κράτος έχεις τα… 25απλάσια κεφάλαια από αυτά που χρωστά «παρκαρισμένα» σε ειδικούς και μη λογαριασμούς. Ποια ανάπτυξη δηλαδή… Από αυτά που είπε ο ΙΟΒΕ, μόνο για επιβράδυνση μπορούμε να μιλάμε.. Εάν το 2% ήταν διατηρήσιμο για την επόμενη 15ετία, θα έλεγα ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Εάν το 2% ανάπτυξης είναι το μέγιστο που μπορεί να πετύχει μια χώρα που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τρέχει στα πρώτα χρόνια μετά τα μνημόνια και ύστερα ο ρυθμός υποχωρήσει στο 1%, τότε οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί, όπως προειδοποίησε τονίζοντάς πως το χειρότερο είναι ότι η οικονομία θα επιστρέψει γρήγορα στην ύφεση, εάν δεν απελευθερώσει και κινητοποιήσει ισχυρές παραγωγικές δυνάμεις μέσα από κατάλληλες διαρθρωτικές τομές.

 Για αυτό τα ξένα πρακτορεία συνεχίζουν να μας τοποθετούν στις πιο μίζερες οικονομίες του πλανήτη, για αυτό η PwC εκτιμά ότι οι εταιρείες-ζόμπι στην Ελλάδα κατέχουν μερίδιο 26% επί του συνόλου και για αυτό οι διεθνείς αναλυτές (Capital Economics) μιλούν για μαύρα σύννεφα πάνω από την ελληνική οικονομία τοποθετώντας την ανάπτυξη το 2020 στο μόλις 0,5%…