Πάγια τακτική στην χάραξη της δημόσια πολιτικής αποτελεί η υιοθέτηση ενός πετυχημένου μοντέλου, που έχει εκπονηθεί και έχει εφαρμοστεί σε μια άλλη χώρα. Ένας από τους σημαντικότερους τομείς της δημόσια πολιτικής είναι η πολιτική εκπαίδευσης. Ο συγκεκριμένος τομέας στη χώρα πας πάσχει από πολλές απόψεις και κυρίως από την άποψη της σταθερότητας, το μεγαλύτερο ερώτημα που πρέπει να τεθεί στην εκάστοτε κυβέρνηση στο εκάστοτε υπουργό, αλλά και στην πλειοψηφία των κομμάτων είναι: τι παιδεία θέλουμε και πώς φανταζόμαστε το μέλλον αυτής της χώρας σε τριάντα χρόνια;

Είναι σύνηθες φαινόμενο ο κάθε Υπουργός Παιδείας να θέλει να αφήσει πίσω το στίγμα του να μείνει το όνομα του στη ιστορία είτε θετικά είτε αρνητικά. Κάθε υπουργός καταθέτει ένα νομοσχέδιο στο κοινοβούλιο και ‘πειραματίζεται’ στο μέλλον μαθητών κάθε βαθμίδας και φυσικά, διαχρονικά στο πορτοφόλι κάθε οικογένειας. Πάγια τακτική όλων αυτών η υιοθέτηση κάποιου ΄΄πετυχημένου΄΄ συστήματος από κάποια χώρα του εξωτερικού, όπως η Γαλλία, ξεχνώντας όμως ότι η παιδεία είναι αναγκαίο να ταυτίζεται με την κουλτούρα της χώρας. Φαίνεται ότι η Υπουργός Κεραμέως δεν θα είναι η εξαίρεση του κανόνα. Μετά τον Νόμο Διαμαντοπούλου τον Νόμο Γαβρόγλου και άλλα πολλά θα έχουμε και τον Νόμο Κεραμέως, ο οποίος θα φέρει μια κακιά αντιγραφή κάποιου φιλελεύθερου συστήματος εκπαίδευσης, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μια ακόμη παροδική αλλαγή μέχρι η Υπουργός να αποχαιρετήσει τους συνεργάτες της και να μετατεθεί σε ένα άλλο χαρτοφυλάκιο ή να γίνει μια απλή βουλευτής. Αλλά τι παιδεία χρειάζεται η Ελλάδα.

Στη χώρα μας σίγουρα δεν ταιριάζει μια φιλελεύθερη παιδεία με ιδιωτικά πανεπιστήμια κολέγια και σχολεία σαν αυτά του εξωτερικού που λειτουργούν σαν χρηματοδοτούμενα ιδρύματα, η νοοτροπία μας δεν έχει καμία σχέση με τα ιδιωτικά κολέγια και σχολεία που θαυμάζουμε. Εάν πάμε σε μια μεγάλη ιδρυματοποίηση της παιδείας τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά και πόσο μάλλον κερδοσκοπικά. Οι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν την νοοτροπία του κέρδους θα έκαναν τα πάντα για να έχουν μια παιδεία ναι μέν ανταγωνιστική αλλά με φθηνό κόστος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια κακής ποιότητας παιδεία καθώς οι καθηγητές  θα πληρώνονται με σχετικά χαμηλό μισθό ( καθώς είναι πολύ πιθανή η δημιουργία ενός καρτέλ) και χάρης στην νοοτροπία της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας οι νέοι θα παίρνουν επιφανειακές γνώσεις και με την λογική των γονέων ότι πληρώνουν και με τις απαιτήσεις τους, τα παιδιά τους θα έχουν τόσο υψηλούς βαθμούς χωρίς γνώσεις, θα μιλάμε για ένα πολύ ακριβό πανωφόρι που θα το φοράνε άδειες ψυχές και ημιμαθείς. Είναι γνωστό ότι χειρότερο πράγμα από τον αναλφαβητισμό, είναι η ημιμάθεια και ακόμη χειρότερο η ημιμάθεια που συνδυάζεται με ένα ΄΄ πληρωμένο ΄΄ και   ΄΄ψευτικό΄΄ πιστοποιητικό γνώσεων  είτε απολυτήριο Λυκείου είτε τίτλου σπουδών. Δεν είναι μακρινό το έτος 2014 όπου με απόφαση της τότε κυβέρνησης εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η τράπεζα θεμάτων και δεν ήταν λίγα τα κρούσματα των ιδιωτικών σχολείων που κατάφερναν και γνώριζαν τα θέματα της τράπεζας θεμάτων τα έδιναν λυμένα στου μαθητές τους, με σκοπό ποιον άλλο την επίτευξη υψηλών επιδόσεων επιδόσεις που δεν θα ερχόταν εάν οι μαθητές πάλευαν μόνοι τους. Ας σκεφτούμε λίγο τι θα γίνει σε μια πλήρως ιδιωτική εκπαίδευση…

Η ελληνική παιδεία έχει χρέος προς την ιστορία της, είναι ανέκδοτο η χώρα που γέννησε τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες μέσω της φιλοσοφίας, τις θετικές επιστήμες μέσω της γεωμετρίας της αστρονομίας και της φυσικής, να ΄΄εισάγει΄΄ αποτυχημένα εκπαιδευτικά μοντέλα που δεν ταιριάζουν στην κουλτούρα της και στη νοοτροπία της. Η χώρα μας με την κοινωνική δομή που έχει χρειάζεται  δημόσια παιδεία δεν αναφέρω δωρεά αναφέρω δημόσια, δηλαδή το μεγαλύτερο κόστος να το επωμίζεται το κράτος να φροντίζει οι νέοι σε όλες τις βαθμίδες να έχουν εκπαιδευτικούς, που θα βρίσκονται σε συνεχή κατάρτιση και ενημέρωση για νέες μεθόδους διδασκαλία, υποδομές που θα επιτρέπουν στα παιδιά να αναπτύσσουν και άλλα ταλέντα που έχουν και να είναι χαρούμενα που θα βρίσκονται στου χώρους του σχολείου. Η ύλη και η μάθηση να περιοριστεί στα σχολεία και να μην επεκταθεί στη παραπαιδεία και στα φροντιστήρια, όπως συμβαίνει κατά κόρων σήμερα, αλλά αν συμβεί αυτό μάλλον τα κυβερνώντα κόμματα θα βλάψουν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Σε ότι έχει να κάνει με την τριτοβάθμια εκπαίδευση ισχύει το ίδιο σε ότι έχει να κάνει μα την ποιότητα των εγκαταστάσεων, πρέπει να δίνεται στους φοιτητές η δυνατότητα να σπουδάζουν σε χώρους που θα έχουν όλα όσα χρειάζονται για το μάθημα τους και φυσικά πρέπει να αρχίσουμε να ποντάρουμε πιο πολλά στην έρευνα.

Σε ότι έχει να κάνει μα τα θέματα σίτισης και στέγασης καλό θα ήταν το κράτος να μεριμνά για δωρεάν στέγαση και σίτιση στου φοιτητές που το έχουν πραγματική ανάγκη και αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον και να καλλιεργήσουν τις ικανότητες τους, η παιδεία δεν ανήκει στην ελίτ είναι προνόμιο και δικαίωμα όλων των κοινωνικών τάξεων όλων των νέων ανθρώπων, γιατί όλοι μας έχουμε μια κλήση και μια επιθυμία ένα πάθος για να κάνουμε κάτι. Μια που στην παρούσα φάση είναι αδύνατον να έχουμε σίτιση και στέγαση για όλους του φοιτητές ας έχουμε για αυτού που έχουν όλα τα φόντα να αποδώσουν πίσω αυτά που τους παρέχονται και με το παραπάνω  αλλά λόγω συνθηκών δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να συντηρηθούν, με δικά τους έξοδα. Ακόμη τα πανεπιστήμια ήρθε η ώρα να συνδεθούν με την αγορά εργασία με τον ιδιωτικό τομέα, η χώρα μας έχει μεγάλο πρόβλημα με το brain drain και ένας λόγο που συμβαίνει αυτό είναι αυτός, οι νέοι δεν είναι σε θέση να βρουν εργασία καθώς δεν γνωρίζουν που να απευθυνθούν και που θα απορροφηθούν μετά το πέρας των σπουδών τους.

Το νομοσχέδιο που πέρασε πρόσφατα από το ελληνικό κοινοβούλιο για την εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά των δημοσίων πανεπιστημίων πόνεσε πάρα πολύ όλους τους φοιτητές της χώρας και άνοιξε το δρόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας καθώς προς τα εκεί οδεύει η κατάσταση. Είναι αδιανόητο το Υπουργείο Παιδείας να ΄΄ αδειάζει΄΄ τα πανεπιστήμια του και το μέλλον αυτής της χώρας με τέτοιον ύπουλο τρόπο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών, καθώς αυτοί που θα ασχοληθούν με την παιδεία θα είναι επιχειρηματίες με μεγάλη οικονομική δύναμη. Από την στιγμή που θα ιδρυθεί το πρώτο ιδιωτικό πανεπιστημιακό ίδρυμα η ελληνική δημοκρατία στο τομέα της εκπαίδευσης πυροβόλησε τα πόδια της. Στα αυτιά μου δεν είναι δεχτή η δικαιολογία των κερδών από φοιτητές άλλον χωρών, ή παιδιών που απέτυχαν στις πανελλαδικές. Με την εξίσωση των τίτλων σπουδών ουσιαστικά αρκετοί άνθρωποι απόφοιτοι και φοιτητές αισθάνονται σαν ηλίθιοι που διάβασαν για να πολεμήσουν στις πανελλαδικές, που έπαθαν κρίση πανικού κατά την διάρκεια των εξετάσεων, που αγχωνόντουσαν  για τα αποτελέσματα και το κυριότερο, απ’ όλα που έχασαν τον ελεύθερο χρόνο τους στην ηλικία των 17 για να καταφέρουν να εξασφαλίσουν ένα μέλλον καλύτερο για αυτούς, για να μπορούν στο μέλλον να κάνουν οικογένεια, για να κάνουν περήφανους του δικούς τους ανθρώπους. Ποιος θα το περίμενε ότι μια ωραία μέρα εν έτη 2020 θα ερχόταν μια σπουδαγμένη υπουργός του εξωτερικού που έχει ελάχιστη επίγνωση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης  και θα τους έλεγε με έμμεσο τρόπο, αν ο μπαμπάς και η μαμά σας έχουν λεφτά μην σκάτε θα πάτε σε κολέγιο άκοπα στην Ελλάδα.

Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι η παιδεία από μόνη της είναι αξία αποτελείτε από αξίες και δεν έχει αξία, είναι αυτή που φέρνει κέρδη αλλά μακροχρόνια λέξη άγνωστη για τα ελληνικά δεδομένα, καθώς έχουμε μάθει στο καιροσκοπισμό. Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη από ένα αποτυχημένο Γαλλικό Σουηδικό, Γερμανικό πρόγραμμα παιδείας έχει ανάγκη από συντονισμό από ένα πρόγραμμα δεκαετές που θα δίνει στου νέους Έλληνες και Ελληνίδες τα απαραίτητα εφόδια για να είναι επαγγελματίες αλλά πάνω απ΄ όλα άνθρωποι. Σε αυτό το σχέδιο δεν χωράνε ιδεολογίες κομματικά συμφέροντα και πολιτικά κόστη είναι ένα χρέος που έχουμε στην ιστορία μας και συ πάλαι ποτέ ελληνική παιδεία, που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο των σύγχρονων κρατών.

Facebook Comments