Η τριπλή καταιγίδα

Δεν λέω κάτι πρωτότυπο, αν υπενθυμίσω ότι μπήκαμε στο φθινόπωρο αντιμέτωποι με την τέλεια καταιγίδα. Κι άλλες φορές η χώρα, ο λαός της και οι κυβερνήσεις βρέθηκαν μπροστά σε σοβαρές κρίσεις, ποτέ όμως δεν είχε ξεσπάσει πάνω στα κεφάλια μας ένας τέτοιος φονικός συνδυασμός. Η πανδημία απειλεί την ζωή μας, η μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά τον πόλεμο απειλεί να μας ξαναγυρίσει στα χτικιασμένο 2010-19 και ο Ερντογάν απειλεί πιο σοβαρά από ποτέ με θερμό επεισόδιο ή και πόλεμο. Όλα μαζί ταυτόχρονα.

Ποια κυβέρνηση αλήθεια είναι ικανή να τα βγάλει πέρα με μια τέτοια καταστροφική κατολίσθηση απ’ όλες τις πλευρές ταυτόχρονα; Θα μου πείτε ότι τα δυο από τα τρία είναι παγκόσμια προβλήματα, αλλά κι αυτό δεν επουλώνει τις ελληνικές πληγές. Οι πιθανότητες μας να μεταβληθούμε σε Ιταλία ή Ισπανία του Μαρτίου δεν έχουν διόλου αποσοβηθεί, οι πιθανότητες να μην ανακάμψει η οικονομία από το 2021 θεωρούνται πια ρεαλιστικό σενάριο και οι πιθανότητες ν’ ανάψει φωτιά στην ανατολική μεσόγειο με άγνωστες συνέπειες τείνει να γίνει η επικρατέστερη εκδοχή για τους επόμενους μήνες.

Αν ήμασταν μια κανονική χώρα, οι πολιτικές δυνάμεις θα είχαν ήδη βρει πεδίο συνεννόησης μπροστά σ’ αυτή τη πρωτοφανή κρίση. Δεν συμβαίνει βεβαίως, αντιθέτως κόμματα και λαός σουρομαδιούνται σαν αν είμαστε πιτσιρίκια και παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους στα χωράφια. Ο ελληνικός λαός διχάζεται για σαχλαμάρες, αν η μάσκα αφήνει τα βλαστάρια μας να αναπνεύσουν ή αν ο Covid μεταφέρεται μέσω των δικτύων 5G, η αντιπολίτευση εκλαμβάνει την οικονομική καταστροφή ως ευκαιρία για να ψαλιδίσει την κυβέρνηση και τα εθνικά θέματα γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από πατριώτες του καναπέ που ήδη στο μυαλό τους προελαύνουν προς την Κόκκινη Μηλιά.

Και βέβαια, μέσα σ’ αυτό το ανασφαλές και άδηλο περιβάλλον, όλοι ζητούν λεφτά. Και όλοι απαιτούν να υπάρχουν και τα δέκα δις (τεράστιο ποσό) για την αγορά όπλων και τα λεφτά των αναδρομικών των συντάξεων και τα λεφτά των ενισχύσεων των επιχειρήσεων που χτυπήθηκαν απ’ την πανδημία και το χρήμα για τις αυριανές επενδύσεις. Κανένας δεν κάνει έκπτωση, ούτε φαίνεται να υπολογίζει κανείς ότι όλα αυτά βγαίνουν από τον ίδιον κρατικό κορβανά ο οποίος φέτος δεν έχει έσοδα.

Ειλικρινά δεν ξέρω που μπορεί να βγει αυτή η κατάσταση, κάθε υπολογισμός είναι παρακινδυνευμένος. Η κυβέρνηση, πιστή στις απόψεις της, ετοιμάζεται για νέο κύκλο ενισχύσεων αλλά και φοροαπαλλαγών, μπας κα υποβοηθηθεί η ιδιωτική οικονομία να επανέλθει στην κανονικότητα. Παραλλήλως ψάχνει τρόπους να μην αφήσει ένα ικανό κομμάτι του πληθυσμού που ως χθες περνούσε ικανοποιητικά να περιπέσει στην απόλυτη φτώχεια λόγω ανεργίας, διότι αυτό ενδέχεται να προκαλέσει πολιτικές ανακατατάξεις προς τα άκρα. Το ‘χουμε ξαναζήσει το σκηνικό και είδαμε που κατέληξε.

Αν ο Κυριάκος ήταν μάντης και ήξερε τι θα αντιμετώπιζε, ειλικρινά δεν ξέρω αν θα είχε επιλέξει να κυβερνήσει ή αν θα είχε προτιμήσει να κάτσει στην άκρη. Τώρα βέβαια που πήρε την καυτή πατάτα θα το παλέψει κι ως τώρα έχει αποδείξει ότι υπό πίεση δουλεύει καλά. Απορώ πάντως με τους άλλους που τον ανταγωνίζονται βλέποντας τι περνάει σήμερα και τι βουνά προβλημάτων βρίσκει κάθε μέρα που ξυπνά. Προσπαθούν, αλήθεια, να βρεθούν στην θέση του; Το θέλουν ειλικρινά;