Φάουλ του Χαρδαλιά κι ας είπε ότι απλώς… έκλινε προς το ράσο και δεν φίλησε το χέρι του παπά. Φάουλ γιατί είναι το πρόσωπο αναφοράς για τη διαχείριση κρίσης της πανδημίας, την ώρα που δεν τολμάμε να αγγίξουμε τους δικούς μας ανθρώπους, που φοράμε μάσκα στους 40 βαθμούς Κελσίου για αμέτρητες ώρες και χρησιμοποιούμε εμμονικά το αντισηπτικό. Και την ώρα που έχουμε μία ηχηρή μειοψηφία να αμφισβητεί τα μέτρα προστασίας, την επικινδυνότητα του ιού ή ακόμη και την ύπαρξή του.

Αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω στον Νίκο Χαρδαλιά ότι σε ένα χρόνο έχει βρεθεί αντιμέτωπος με σεισμούς, κορωνοϊούς, καταποντισμούς, φωτιές και τις μισές φυσικές καταστροφές. Η Πολιτική Προστασία που παλαιότερα έκανε τη διακόσμηση στα υπουργεία και προετοιμαζόταν -υποτίθεται- όλο το χρόνο για να εργαστεί λίγους μήνες, για την ακρίβεια λίγες φορές, αυτή τη χρονιά βρίσκεται μονίμως και καθημερινά στο «πόδι». Με τα σωστά του, και με τα λάθη του φυσικά, ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι πάντα στην πρώτη γραμμή του μετώπου και δίνει το παρών. Η μόνη περίπτωση για να μην κάνει κάποιος λάθη εξάλλου είναι να μην κάνει τίποτα.

ΥΓ: Η κυβερνητική πολιτική όσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων δεν είναι ούτε άρτια, ούτε ολοκληρωμένη. Έχει κενά και παραλείψεις. Επειδή όμως η μνήμη μου δεν είναι τόσο κοντή, αναγκαστικά θυμάμαι άλλες κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν κρίσεις και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. 

Facebook Comments