Τόσο πολύ είχαμε συνηθίσει έναν χρόνο τώρα να ζούμε με την ένταση του κορονοϊού γύρω μας, με την ανασφάλεια για το φαινομενικά ατέλειωτο του πράγματος, με την οικονομική αγωνία, με την ψυχολογική πίεση της κλεισούρας και με τις πολιτικές εντάσεις που δημιουργούσε όλο αυτό το κλίμα, ώστε σήμερα η κατάσταση μας φαίνεται αφύσικα χαλαρή και απολιτίκ. Δεν κάνω διόλου πλάκα, κανένας γύρω μου δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να συζητήσει, πόσο μάλλον να τσακωθεί για τα πολιτικά.

Είναι τόση η ανάγκη όλων να βγουν λίγο έξω, να ξεσκάσουν, να διασκεδάσουν, να νιώσουν ανθρώπινα και φυσιολογικά, που όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Μπροστά μας ανοίγεται το καλοκαίρι και θέλουμε να ελπίζουμε μια συλλογική έκρηξη οικονομικής δραστηριότητας και δημιουργικότητας, που το τελευταίο πράγμα που μας νοιάζει είναι το τι κάνει ο Μητσοτάκης και τι λέει ο Τσίπρας. Πώς να το πω, έχουμε πια πράγματα να κάνουμε, οπότε και η πολιτική ξαναπαίρνει στην ζωή μας το ειδικό βάρος που της ταιριάζει.

Τώρα η φυσιολογική ζωή που αρχίσαμε να ξαναζούμε, μας φαίνεται παράξενη. Η δυνατότητα μας να πάμε στην δουλειά μας, μετά για ψώνια και το βράδυ για ένα φαγητό ή ποτό, η ελευθερία μας να ονειρευτούμε πάνω στην δουλειά μας και να ελπίσουμε βασίμως ότι από δω και πέρα οι απολαβές μας σταδιακά θα γίνονται καλύτερες καθώς έρχεται μια περίοδος συλλογικής οικονομικής ανάπτυξης, είναι κάτι που φαντάζει καταπληκτικό μπροστά στην μαυρίλα των εξαμήνων που πέρασαν. Είμαστε σαν φυλακισμένοι που αποφυλακίστηκαν, όλα μοιάζουν πολύ καλύτερα και πολύ πιο ελπιδοφόρα.

Η αλήθεια είναι ότι οι προοπτικές είναι καλές. Πάμε –λένε οι ειδικοί- για οικονομική ανάπτυξη 4% φέτος και 6%-7% του χρόνου. Η πανδημία παραμένει απειλή βέβαια, αλλά λογικά δεν πρόκειται να ξαναγίνει εφιάλτης. Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που πιστεύει ότι είναι δυνατόν να ξανακλείσει η οικονομία και να πισωγυρίσουμε δραματικά. Το Ταμείο Ανάκαμψης μας δημιουργεί βάσιμες ελπίδες ότι η ανεργία (που ομολογουμένως δεν σημείωσε έκρηξη με τον κορονοϊό) θα αποκλιμακωθεί με γοργούς ρυθμούς. Η πολιτική κατάσταση του τόπου είναι ιδιαιτέρως σταθερή, δεν προβλέπεται καμία ουσιώδης αλλαγή τα επόμενα χρόνια που θα ανακατέψει την σούπα και θα τα ξαναρχίσει όλα από την αρχή.

Επί του παρόντος είναι μπροστά μας ένα καλοκαίρι. Το εκτιμούμε πια αυτό, διότι θυμόμαστε το περσινό που ήταν κατάμαυρο και δίχως καμιά ορατή προοπτική. Απέναντι στην περσινή ερημιά θα δούμε τουρίστες και το φθινόπωρο αντί για lock down θα δούμε την οικονομία όχι μόνο να λειτουργεί αλλά και να απογειώνεται, έτσι τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε. Σε άλλες περιόδους αυτό δεν θα ήταν αξιομνημόνευτο, τώρα μοιάζει τρομερά αισιόδοξο. Είδατε πως αλλάζουν τον άνθρωπο οι συνθήκες; 

Facebook Comments