Εδώ και καιρό έχει πάλι ανοίξει στη χώρα μας η συζήτηση περι υιοθέτησης Εθνικού Νομίσματος. Πολίτες σύμφωνα με δημοσκοπήσεις φαίνεται να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για έξοδο από τη κρίση στην επιλογή αυτή. Φωνές γύρω μας χτίζουν εδώ και καιρό την αντίληψη αυτή είτε λόγω προσωπικού οφέλους, είτε στο πλαίσιο πολιτικού λαϊκισμού, είτε λόγω απελπισίας.

Ταυτόχρονα στο εξωτερικό ο Κύριος Σόιμπλε εκφράζει δημοσίως την ίδια άποψη, κάτι που κάνει από το 2010 και μετά. Γιατί η Γερμανία να πιστεύει σε μια τέτοια λύση; Το κάνει όντως γιατί βλέπει μια διέξοδο για την Ελλάδα ή προσπαθεί να δημιουργήσει μία κατάσταση που θα εκμεταλλευτεί η ίδια;

Μία αρχή στα οικονομικά  είναι ότι ένα «χαλαρό» νόμισμα ευνοεί, στο πλαίσιο σοβαρού σχεδιασμού, τις χώρες μεγάλης και βαριάς βιομηχανικής παραγωγής. Τις βοηθά καθώς είναι ένα όπλο συντήρησης των μεριδίων τους σε ξένες αγορές μέσω τιμολογιακής αναχαίτισης του ανταγωνισμού. Ένα «χαλαρό» νόμισμα ΔΕΝ μετατρέπει μία χώρα σε βιομηχανική όπως ακούγεται συχνά από το στόμα των δραχμολάγνων. Το να μετατραπεί μια χώρα σε βιομηχανική είναι θέμα σχεδιασμού χωροταξικού, φορολογικού, νομοθετικού, θέμα υποδομών και το κυριότερο θέμα σταθερότητας στην οποία συμβάλει ένα «σκληρό» νόμισμα.

Οι μόνες χώρες της Ευρώπης που θα ωφελούνταν από ένα «χαλαρό» νόμισμα είναι η Ιταλία, η Γαλλία και κυρίως η Γερμανία.

Η Γερμανική οικονομία τα τελευταία χρόνια επιβραδύνει με σταθερό ρυθμό. Μόλις το 2014 εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια ύφεσης εντός της οικονομικής «ατμομηχανής» της Ευρώπης. Τα τελευταία 20 χρόνια στηρίχτηκε στις εξαγωγές της και τροφοδοτούσε την οικονομία της μέσω εμπορικών πλεονασμάτων διατηρώντας τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας. Η ύφεση που δημιουργήθηκε στην Ευρωζώνη, συρρίκνωσε το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας εντός Ε.Ε., και την οδήγησε να στηριχτεί στα πλεονάσματα που δημιουργούσε μέσω των εξαγωγών εκτός αυτής. Τα τελευταία 6 χρόνια η Γερμανία χάνει με ραγδαίους ρυθμούς τα ποσοστά πωλήσεων που κατέχει στις προαναφερόμενες αγορές κυρίως λόγω της ανόδου τις Κίνας αλλά και ανταγωνισμού των Η.Π.Α.

Ο ρυθμός ύφεσης της Γερμανίας θα επιταχυνθεί αν δεν ανευρεθούν νέοι τρόποι ανακοπής της και δημιουργίας επιπλέον αντίστασης στη Κινεζική επέλαση. Ένας πιθανός τρόπος είναι και η δημιουργία νέου νομίσματος, νέου Μάρκου, που θα προσθέσει ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα της άκρως βιομηχανικής οικονομίας.

Το πρόβλημα της Γερμανίας στο να ακολουθήσει το δρόμο αυτό έχει 2 όψεις. Η μία είναι ότι δεν θέλει να φορτωθεί την διάλυση της Ευρωζώνης αποκτώντας ένα ακόμα ιστορικό «στίγμα» που θα κουβαλά για δεκαετίες και θα έχει μεγάλο και πολύπλευρο κόστος. Η δεύτερη είναι ότι δεν υπάρχει προκαθορισμένη και οροθετημένη διαδικασία εξόδου.

Το κράτος που θα αποφασίσει να ακολουθήσει το δρόμο αυτό θα αντιμετωπίσει προβλήματα όσο αφορά τη λύση των διακρατικών συμφωνιών στο πλαίσιο της οικονομικής ένωσης με κάθε μέλος ξεχωριστά, να διαπραγματευτεί με τα όργανα της ένωσης για τις υποχρεώσεις του πρίν και μετά την έξοδο και να επικυρωθεί η λύση από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Μία διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει πάνω από 2 έτη στο σύνολο της και θα έχει άγνωστο κόστος.

Το κράτος αυτό όμως θα δημιουργήσει και τον «μπούσουλα» για όποιον μελλοντικά επιθυμήσει να αποχωρήσει, χωρίς να πρέπει να υποστεί και αντιμετωπίσει το ψυχολογικό οικονομικό κλίμα που θα ενταθεί σε αυτά τα 2-3 έτη και θα έχει μεγάλο κόστος στην οικονομία του, ούτε να χρεωθεί τη διάλυση της Ευρωζώνης.

Με την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ η Γερμανία επιτυγχάνει να δημιουργηθεί ο δρόμος που θα ακολουθήσει η ίδια, να διώξει το «στίγμα» του διαλυτή και να δημιουργηθεί ένας χώρος πολύ φθηνός, λόγω «πολύ χαλαρού» νομίσματος, γεμάτος ευκαιρίες στη σφαίρα επιρροής της, απολύτως και εύκολα πλέον ελεγχόμενος, η χώρα μας.

Το πρόβλημα της χώρας μας είναι ΔΟΜΙΚΟ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ δεν είναι νομισματικό, ούτε χρέους. Η ουτοπία για κάποιους της Δραχμής, είναι η λύση για τη Γερμανία και πολυεπίπεδη καταστροφή για τη χώρα μας. Οι απανταχού Δραχμολάγνοι διακηρύσσουν τη λύση του Εθνικού νομίσματος ως φυγή από τη κυριαρχία της Γερμανίας, κάνοντας ουσιαστικά αυτό που συμφέρει και επιθυμεί η  Γερμανία, υποβοηθώντας την περαιτέρω ισχυροποίηση της αλλά και ταυτόχρονα τη πλήρη κυριαρχία της στην Ελλάδα.

Facebook Comments