Η νέα εβδομάδα ανέτειλε στην Ευρώπη με τους πολίτες της να παρακολουθούν εμβρόντητοι τον σε εξέλιξη διπλωματικό πόλεμο μεταξύ Ολλανδίας και Τουρκίας, δύο χωρών που βρίσκονται σε προεκλογική εκστρατεία. Εύλογο το ερώτημα που θέτει ο σχολιαστής της Frankfurter Allgemeine Zeitung, και το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να αντιστραφεί: θα αντιδρούσε έτσι η ολλανδική κυβέρνηση, που βρίσκεται υπό τη συνεχή πίεση των λαϊκιστικών και αντι-ισλαμιστικών δυνάμεων, εάν μεθαύριο δεν άνοιγαν οι κάλπες; 

Ο παράγων εκλογές

«Απαγόρευση προσγείωσης τουρκικού κυβερνητικού αεροσκάφους, απέλαση της τουρκάλας υπουργού Οικογένειας, πρόκειται για δραστικά μέτρα, ασυνήθιστα ανάμεσα σε νατοϊκούς εταίρους» επισημαίνει ο σχολιαστής της. «Αλλά η κυβέρνηση Ρούτε έδειξε ότι η δυτική Ευρώπη έχει τα όριά της σε ό,τι αφορά τις απειλές και τις ύβρεις που είναι διατεθειμένη να ανεχθεί….Η ολλανδική κυβέρνηση δεν ήταν εκείνη που επιζήτησε τη διένεξη με την Άγκυρα. Δεν μπορεί να έχει συμφέρον, αν σκεφθεί κανείς τους εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους που ζουν στην Ολλανδία. Η σύνεση είναι αρετή ιδιαίτερα σε “θερμές” φάσεις… αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να τα δέχεται κανείς και όλα» σημειώνει ο γερμανός σχολιαστής.

Cui bono, ποιόν ωφελεί αυτή η αντιπαράθεση, αναρωτιέται η εφημερίδα Die Welt και συνεχίζει: «Ασφαλώς και ο τούρκος πρόεδρος με τους υπουργούς του ξεπέρασαν τα όρια με τις ναζιστικές συγκρίσεις, ασφαλώς αυτές οι συγκρίσεις δεν θα πρέπει να μείνουν αναπάντητες…αλλά όποιος είναι οπαδός ενός σκληρού τρόπου απάντησης θα μπορούσε να γίνει βοηθός του Ερντογάν. Όσο πιο αυταρχικός είναι ο τρόπος διεκδίκησης της εξουσίας, τόσο περισσότερο έχει ο ηγέτης ανάγκη τις προκλήσεις για να δείξει πυγμή μέσα σε ένα χάος συναισθημάτων. Μένει να ελπίσουμε ότι ο Μαρκ Ρούτε δεν έγινε άθελά του εργαλείο στα χέρια του τούρκου προέδρου».

Το δίλημμα της Μέρκελ

Ποια θέση επιλέγει η Γερμανία μέσα στον ορυμαγδό υβριστικών δηλώσεων και απειλών; «Η γερμανική κυβέρνηση επιλέγει εδώ και εβδομάδες το αντίθετο μοντέλο της ολλανδικής στρατηγικής», αναφέρει το Spiegel Online. «Δεν αφήνεται στις προκλήσεις… και ελπίζει ότι μετά τις εκλογές θα πέσει η ρητορική αντιπαράθεση. Αλλά μέχρι τότε, όποια θέση κι αν επιλέξει θα είναι λανθασμένη, και εδώ βρίσκεται το γερμανικό δίλημμα: εάν απαγορεύσει η γερμανική κυβέρνηση τις προεκλογικές εμφανίσεις τούρκων υπουργών, που θα είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, τότε θα ωθούσε περισσότερους Τούρκους με διπλή υπηκοότητα στην αγκαλιά του Ερντογάν, εάν επιτρέψει τις συγκεντρώσεις, θα έθετε σε κίνδυνο την ενότητα της τουρκικής κοινότητας και θα εισήγαγε τη τουρκική διένεξη στη Γερμανία» περιγράφει την πολύπλοκη κατάσταση ο γερμανός δημοσιογράφος.  

Μια ενδιαφέρουσα αποκάλυψη κάνει στο σημερινό της φύλλο η εφημερίδα Die Welt που δεν γνώριζαν ούτε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των 28 όταν πριν από ένα χρόνο υπέγραφαν στις Βρυξέλλες, παρουσία του τότε πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό.

«Η καγκελάριος Μέρκελ και ο ολλανδός πρωθυπουργός Ρούτε, η χώρα του οποίου προήδρευε τότε στην ΕΕ, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη προσφυγική συμφωνία είχαν δώσει στην Τουρκία συγκεκριμένες υποσχέσεις, ότι η ΕΕ θα έπαιρνε 150.000 με 250.000 Σύρους πρόσφυγες κατευθείαν από την Τουρκία», αναφέρεται στο άρθρο. «Η συμφωνία που έγινε ανάμεσα στη Μέρκελ, τον Νταβούτογλου και τον Ρούτε παρουσιάστηκε την επόμενη μέρα στο Συμβούλιο Κορυφής αιφνιδιαστικά ως τουρκική πρόταση. Οι 28 ενέκριναν το τελικό ανακοινωθέν του Συμβουλίου υιοθετώντας τη συμφωνία για «ανθρωπιστικούς λόγους». Ο ακριβής αριθμός των προσφύγων ωστόσο δεν αναφέρθηκε στους υπολοίπους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Επρόκειτο για μια συμφωνία κυρίων (Gentlemen´s Agreement). Το επιβεβαιώνουν και αρκετοί που αναμείχθηκαν τότε στις διαπραγματεύσεις», καταλήγει το άρθρο. Οι πληροφορίες αυτές βασίζονται σε βιβλίο του δημοσιογράφου της Welt Ρόμπιν Αλεξάντερ που κυκλοφορεί από σήμερα. 

 

Facebook Comments