Πολύ φοβάμαι, η ζημιά είναι πλέον ανεπανόρθωτη!

Τον Δεκέμβριο του 2014 όταν ήταν πλέον βέβαιο ότι δεν εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας και οδηγούμαστε σε πρόωρες εκλογές τον επόμενο Ιανουάριο, είχα κάνει μια πρόβλεψη, στηριζόμενη στα δεδομένα, που είχα συγκεντρώσει, πολιτικά, οικονομικά, ιστορικά. Έγραφα ότι τις εκλογές θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ κι ότι πιθανότατα θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ αν χρειαστεί συνεργασία, θα βρει πρόθυμο εταίρο τον Πάνο Καμμένο και το κόμμα του, όπως συνέβη. Έγραφα επίσης ότι η εκλογή Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερα δεινά στη χειμαζόμενη Ελλάδα, θα έχει τουλάχιστον και τρία θετικά: Πρώτον, θα καταρρεύσει ο μύθος της «φιλολαϊκής», «ανθρωπιστικής», «κοινωνικής» Αριστεράς. Και θα δούμε το πραγματικό της πρόσωπο. Εξαθλίωση κι αυταρχισμός, όπως διδάσκει η ιστορική εμπειρία. Δεύτερον, θα καταρρεύσουν οι θεωρίες ότι υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές που με κάποιο «μαγικό» τρόπο θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν το βιοτικό μας επίπεδο και τον τρόπο ζωής μας στην προ του 2009 ευημερία κι ευδαιμονία. Τρίτον, θα επιτρέψει στα αστικά κόμματα, κι ιδίως στη ΝΔ, που είχε υποστεί σε πολλά σημεία μετάλλαξη από το φιλελεύθερο, κεντροδεξιό κόμμα αρχών κι αξιών, που είχε ιδρύσει ο Κων. Καραμανλής κι είχαν υπηρετήσει πρόεδροι του επιπέδου ενός Εύα. Αβέρωφ κι ενός Κων. Μητσοτάκη, και να αναγεννηθεί ως το σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής, μεταρρυθμιστικής, φιλελεύθερης κεντροδεξιάς.

Σήμερα, δύο και πλέον χρόνια μετά την επικράτηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η πρόβλεψη μου εκείνη δείχνει να έχει επαληθευθεί σε μεγάλο βαθμό. Κατ’ αρχάς, ο μύθος της Αριστεράς κάθε μέρα, που περνά πράγματι καταρρέει σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Ο κρατισμός κι ο λαϊκισμός, μολονότι ακόμα δεν έχουν κατανικηθεί, δέχονται ισχυρά πλήγματα. Η εμπειρία της συριζαϊικής αριστεράς σε συνδυασμό με τις συνεχείς αποκαλύψεις για την αριστερή διακυβέρνηση στη Βενεζουέλα, που οδηγεί την 4^η πλουσιότερη χώρα σε κοιτάσματα πετρελαίου στον αφανισμό, αποκαθηλώνουν αργά αλλά σταθερά την εικόνα της Αριστεράς, έτσι όπως στρεβλά δομήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα κι απειλούν πλέον άμεσα την ιδεολογική κυριαρχία της στην ελληνική κοινωνία.

Συγχρόνως, ολοένα και περισσότεροι Έλληνες αρχίζουν να διαπιστώνουν ότι μαγικές λύσεις δεν υφίστανται. Ότι μεσσίες, μάγοι και θαυματοποιοί, τύπου Τσίπρα αλλά και Σώρρα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά πολιτικοί απατεώνες, που κοροϊδεύουν τον λαό υποσχόμενοι φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αν δεν βάλουμε σε τάξη τα δημοσιονομικά μας, αν δεν νοικοκυρέψουμε και δεν μεταρρυθμίσουμε το κράτος και τη Δημόσια Διοίκηση, κι αν δεν επενδύσουμε στην ανάπτυξη, στη δημιουργία, στην παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα με Σχέδιο, Όραμα, Μόχθο, δεν υπάρχει σωτηρία για την οικονομία αλλά και για τη χώρα μας.

Τέλος, κι η ΝΔ, μετά την επικράτηση ενός φιλελεύθερου και ευρωπαίου μεταρρυθμιστή στην ηγεσία της, του Κυριάκου Μητσοτάκη, αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει προς το καλύτερο, παρά τις αντιστάσεις, που ο νέος πρόεδρος αντιμετωπίζει κι από το εσωτερικό του κόμματος του.

Ωστόσο πρέπει να ομολογήσω ότι έπεσα σε ένα σημείο έξω. Περίμενα πράγματι να αποτύχουν παταγωδώς ο ΣΥΡΙΖΑ κι η κυβέρνηση Τσίπρα, υπό το βάρος της έλλειψης εμπειριών, ικανοτήτων ιδεοληψιών και παιδείας. Δεν περίμενα όμως ότι η καταστροφή, που θα επέφεραν στην κοινωνία, την οικονομία και την αγορά θα ήταν τόσο μεγάλη, έτσι ώστε να οδηγήσουν την Ελλάδα στο σημερινό αδιέξοδο. Από το οποίο πλέον, πολύ φοβάμαι, ότι πολύ δύσκολα θα βγούμε τα επόμενα χρόνια, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποχωρήσει από την εξουσία (κάτι που δεν το βλέπω, δυστυχώς, να γίνεται γρήγορα). Η ζημιά είναι, αλίμονο, μεγάλη κι ανεπανόρθωτη!