Έχει εισέλθει έντονα αυτές τις μέρες στο δημόσιο διάλογο το κατά πόσο πρέπει να ικανοποιηθεί το αίτημα μετ’ εκβιασμού του απεργού πείνας/δίψας Βασίλη Δημάκη να πάρει εκπαιδευτική άδεια για να πάει στο πανεπιστήμιο.

Όλη η αριστερά αλλά και οι δικαιωματιστές λένε ότι συνεργάζεται στις φυλακές και άρα πρέπει να του δοθεί η άδεια. Πάμε να δούμε όμως τι πραγματικά ισχύει.

Τι έκανε ο Βασίλης Δημάκης και συνελήφθη;

Αρχικά ένοπλες ληστείες σε περίπτερα, επιθέσεις κατά αστυνομικών, και ληστείες εναντίον επιχειρηματιών και τραπεζών με καλάσνικωφ. Μετά συνελήφθη και καταδικάστηκε. Και μετά από κάποια χρόνια κράτησης, πήρε άδεια. Και πώς έκανε χρήση αυτής της άδειας; Με τον απλούστατο τρόπο: ένοπλη ληστεία σε τράπεζα και απόπειρα διαφυγής. Οπότε, αυτό και μόνο θα έπρεπε να λήγει τη συζήτηση για το αν έχει το δικαίωμα να πάρει άδεια ή όχι. Πάμε όμως στο πιο ιδεολογικό κομμάτι της ιστορίας.

Τι δικαιώματα έχει ένας βαρύς ποινικός όσο εκτελεί την ποινή του; Ποιό είναι, για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, το νόημα της κράτησης ως ποινής και μεθόδου σοφρωνισμού; Είναι ακριβώς αυτό, η στέρηση της ελευθερίας. Από μόνη της η άποψη ότι ένας κρατούμενος, πόσω μάλλον αν είναι βαρύς ποινικός, πρέπει να έχει τις ελευθερίες που έχει ένας νομοταγής πολίτης είναι άρρωστο αλλά και τελείως μη λειτουργικό.

Ο κρατούμενος όμως, είναι λογικό να θέλει να έχει αντίστοιχες ελευθερίες. Και φτάνει σε σημείο, αν έχει θράσος, να τις απαιτήσει. Και μάλιστα επιθετικά, με ακραία μέσα όπως η απεργία πείνας και δίψας. Εκεί έρχεται το δίλημμα στον κρατικό μηχανισμό: Πώς να ανταποκριθώ σε αυτό;

Άποψή μου είναι ότι πρέπει να τηρήσει πολύ σκληρή στάση σε αυτές τις περιπτώσεις, στάση μηδενικής ανοχής. «Δεν διαπραγματευόμαστε με εκβιαστές», κατά το Αμερικάνικο «Δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες». Έκανες σειρά εγκλημάτων, σου δόθηκε παρ’ όλα αυτά άδεια, καταπάτησες τους όρους της τελώντας και άλλα εγκλήματα, σου δόθηκε πάλι παρ’ όλα αυτά η δυνατότητα να δώσεις πανελλήνιες και τώρα αντί να λες ευχαριστώ εκβιάζεις για παραπάνω; Συγγνώμη, αλλά θα μείνεις μέσα.

Κάνεις απεργία πείνας;

Οκ, επιλογή σου. Κλειδώνεσαι σε ένα δωμάτιο γεμάτο με φαγητά μακράς διαρκείας και νερό και κρίνεις τι θα κάνεις. Δεν είναι ευθύνη της πολιτείας να σε σώσει από τον εαυτό σου, τελεία, παύλα, παράγραφος!

Facebook Comments