Ο σούπερ Μάριο έγραψε για μία ακόμη φορά, ιστορία.  Ανακοίνωσε τελικά το πολυαναμενόμενο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Τα νούμερα ήταν μεγαλύτερα από ότι περίμεναν οι περισσότεροι αναλυτές και οικονομολόγοι – το οποίο είναι ένα πολύ καλό νέο – αλλά οι λεπτομέρειες, αυτά που βλέπει κανείς σε μία δεύτερη, πιο προσεκτική ματιά,  είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά, μία διαφορά που τελικά απογοητεύει.

Οι αναλύσεις και τα σχόλια για το «μπαζούκα» του ευρωπαϊκού QE και τις επιπτώσεις που θα έχει για την Ευρώπη αλλά και για τα assets του υπόλοιπου κόσμου δίνουν και παίρνουν. Μερικά είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα καθώς όπως φαίνεται η είδηση προκύπτει από αυτά που διαβάζουμε «ανάμεσα στις γραμμές» των δηλώσεων του επικεφαλής της ΕΚΤ…

Ο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι η ΕΚΤ θα αγοράσει κρατικά και ιδιωτικά ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης, ύψους 60 δισεκατομμυρίων ευρώ το μήνα, μέχρι το Σεπτέμβριο του επόμενου έτους.  Το QE, δηλαδή η αγορά δημόσιου χρέους ή το γνωστό τύπωμα χρήματος, επιτέλους θα ξεκινήσει.

Η «σιωπηρή» ενίσχυση του ισολογισμού της ΕΚΤ κατά περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ, είναι μεγαλύτερη από ό, τι διαμήνυαν οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ. Ο Ντράγκι ήταν ειλικρινής, επίσης, για το λόγο για τον οποίο η ΕΚΤ αποφάσισε να δράσει. Ανέλυσε λεπτομερώς όλα τα σχετικά με την αύξηση των αποπληθωριστικών πιέσεων, τις οποίες το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει.

Αυτός ήταν και ο σωστός συνδυασμός: Μια σαφή κατανόηση της φύσης του προβλήματος και επαρκή αποφασιστικότητα να αντιμετωπιστεί. Όπως αναφέρει το Bloomberg, δυστυχώς, ο Ντράγκι στην συνέχεια πήρε πίσω ορισμένα από τα οφέλη, επισυνάπτοντας περιττή… πολυπλοκότητα. Αυτό θα μειώσει τον αντίκτυπο του προγράμματος στις πληθωριστικές προσδοκίες,  το κύριο κανάλι μέσω του οποίου το QE υποτίθεται ότι θα λειτουργήσει.

Ο Ντράγκι δήλωσε ότι «στόχος είναι οι αγορές περιουσιακών στοιχείων να πραγματοποιηθούν μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου 2016 και σε κάθε περίπτωση θα γίνονται μέχρι να δούμε μια διατηρήσιμη προσαρμογή στην πορεία του πληθωρισμού».

Αυτή είναι μια υπόσχεση να αγοράσει η ΕΚΤ 60 δισεκατομμύρια ευρώ ομόλογα το μήνα για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται για να αυξήσει τον πληθωρισμό;

Αν όχι, είναι τουλάχιστον μια υπόσχεση να αγοράσει 60 δισεκατομμύρια ευρώ το μήνα μέχρι το Σεπτέμβριο του επόμενου έτους;

Ίσως τίποτα από τα δύο.

Γιατί; Γιατί o «στόχος», δεν είναι δέσμευση. Και αν το πρόγραμμα επρόκειτο να διατηρηθεί έως ότου αυξηθεί το ποσοστό του πληθωρισμού στο επίπεδο του στόχου της ΕΚΤ ( κοντά στο 2% ), γιατί ο Ντράγκι μπήκε στην διαδικασία να αναφέρει κάποια ημερομηνία;

Κληθείς να διευκρινίσει, ο Ντράγκι δεν μπήκε σε καμία ανάλυση ή εξήγηση. Αυτό που δήλωσε ήταν πως «κάθε λέξη στην ανακοίνωση είχε επιλεγεί προσεκτικά». Ε ναι, για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Και εδώ έγκειται το πρόβλημα…

Η διατύπωση αυτή επιλέχθηκε για να βοηθήσει τους υποστηρικτές και τους αντιπάλους του QE στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ, να συμφωνήσουν. Η ασάφεια είναι εσκεμμένη, και αυτό καθιστά το πρόγραμμα λιγότερο δυναμικό.

Μια άλλη λεπτεμέρεια, όπως σημειώνει το Bloomberg, μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο επιζήμια. Ο Ντράγκι είπε ότι το 80% των αγορών περιουσιακών στοιχείων, δεν θα υπόκεινται σε αμοιβαιοποίηση του κινδύνου. Με άλλα λόγια, θα διατηρηθούν στους ισολογισμούς των εθνικών κεντρικών τραπεζών. Προφανώς, σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, οι εθνικές κυβερνήσεις και όχι το ευρωσύστημα στο σύνολό του, θα την «πατήσουν»…

Η ουσία είναι πως αυτός ο «κανόνας» – στον οποίο η Γερμανία επέμενε- είναι απλά ασυνεπής με την ιδέα ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος το οποίο διοικείται από μια ενιαία κεντρική τράπεζα. Φαίνεται πραγματικά να εξετάζει το ενδεχόμενο της διάσπασης της ευρωζώνης. Και το να… φυτευτεί ο σπόρος αυτής της ιδέας στο μυαλό των επενδυτών, είναι κάτι εξαιρετικά ανεύθυνο.

Ο Ντράγκι αναμφίβολα γνωρίζει, και προσπάθησε να επανορθώσει τη… ζημιά, με μερικές πιο προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις. Είπε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο είχε συμφωνήσει ομόφωνα πως η πολιτική που είχε ανακοινώσει ήταν πράγματι νομισματική πολιτική, όχι δημοσιονομική πολιτική – δηλαδή είναι εντός του πλαισίου της κεντρικής τράπεζας, όχι των εθνικών κυβερνήσεων. Η ερμηνεία αυτή αποφεύγει επίσης ένα πιθανό νομικό εμπόδιο και προσφέρει κάποια διαβεβαίωση στους Γερμανούς σκεπτικιστές. Η κίνηση, πρόσθεσε ο Ντράγκι, δεν πρέπει να θεωρηθεί ως κίνητρο για την επέκταση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού.

Οk, αλλά αν είναι νομισματική πολιτική, γιατί να «τοποθετηθούν» τα ομόλογα στις εθνικές κεντρικές τράπεζες, κάτι το οποίο είναι μια δημοσιονομική συμφωνία;

Facebook Comments