Το μάθημα που θα έπρεπε να έχουμε όλοι πάρει πια είναι πως, όσο «σκληρή» διαπραγμάτευση και αν πουλήσει η κυβέρνηση, όσες «μάχες» και αν δοθούν πίσω από τις κλειστές πόρτες του Eurogroup, όσους πανηγυρισμούς και αν σκηνοθετήσει το Μαξίμου, το μόνο σίγουρο είναι πως πάντα νικά η Γερμανία, και συγκεκριμένα ο Σόιμπλε.

Αφενός η ελληνική κυβέρνηση δεν κατάφερε να πάρει τίποτα απολύτως στην τελευταία συνεδρίαση των ΥΠΟΙΚ της ευρωζώνης, αφετέρου έδωσε και πάλι ότι της ζήτησαν, και συγκεκριμένα «αίμα» από τους συνταξιούχους και τους φορολογούμενους.

Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο ελληνικός λαός,« πήγε για μαλλί…». Γιατί όσο και αν το Μαξίμου δεν κρατιόταν να γιορτάσει την «Εθνική νίκη» στο Eurogroup για την ελάφρυνση του χρέους, η αλήθεια είναι πως, όπως προειδοποίησε η Citigroup, με τα συγκεκριμένα βραχυπρόθεσμα μέτρα, το ελληνικό χρέος αλλά και οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας, θα αυξηθούν και δεν θα μειωθεί στα επόμενα 13 περίπου χρόνια, και πως μετά το 2030 θα υπάρξει ανακούφιση. Αντίθετα με τις επιπτώσεις που είχε το PSI του 2012.

Στην συνέντευξη τύπου του Eurogroup ο Ρέγκλινγκ μάλιστα αναφέρει ξεκάθαρα πως τα μέτρα ελάφρυνσης που προτείνονται μπορεί να οδηγήσουν σε ελάφρυνση 20% στο χρέος ως το 2060, ενώ το όφελος θα φανεί κυρίως στις δεκαετίες του 2030 και του 2040 που οι αποπληρωμές κεφαλαίου με τις οποίες είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα θα αποτελούσαν πρόβλημα. Αυτό ήταν το σχέδιο του ESΜ από την αρχή. Από το 2015 έλεγε πως το πραγματικό πρόβλημα του ελληνικού χρέους, από την πλευρά του κόστους εξυπηρέτησής του που είναι και το θέμα που απασχολεί τους δανειστές,  προκύπτει από το 2030 και μετά…

Παράλληλα δεν δόθηκε καμία απολύτως δέσμευση, ούτε κιχ, για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, ενώ η αβεβαιότητα παραμένει γύρω από τη συμμετοχή του ΔΝΤ αλλά και την πιθανότητα ένταξης των ελληνικών ομολόγων στο περίφημο QE, την στιγμή που δεύτερη αξιολόγηση βρίσκεται ακόμη στον αέρα.

Αυτά… κέρδισε η ελληνική κυβέρνηση τα οποία μάλιστα είναι αυτά ακριβώς που είχαν συμφωνηθεί επί της αρχής τον περασμένο Μάιο, μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης. Ήταν δεδομένο ότι θα συμφωνηθούν δηλαδή, από τον Μάιο.

Από την άλλη, όλα τα άλλα που συμφωνήθηκαν ήταν αυτά ακριβώς που η κυβέρνηση διαμήνυε ως κόκκινες γραμμές, και που συνεχίζει και σήμερα μετά την συμφωνία που έκανε στις 5 Δεκεμβρίου, να λέει ότι δεν τα δέχεται! 

Έτσι, συμφώνησε να πάρει μέτρα για την επίτευξη του στόχου του 3,5% για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2018. Συμφώνησε επίσης στην διατήρησή του μεσοπρόθεσμα, μετά το 2018, με ότι… μέτρα αυτό συνεπάγεται. Τέλος συμφώνησε και σε ένα ακόμη… πακετάκι, δηλαδή σε μεταρρυθμίσεις (=μέτρα) στην αγορά εργασίας, το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Έστω και εάν η σαφής φράση που το έλεγε αυτό αφαιρέθηκε από το draft της απόφασης του Eurogroup την τελευταία στιγμή, και αποτυπώθηκε πιο…. γενικά, προς αποφυγήν της δημιουργίας «αυξημένης αβεβαιότητας» γύρω από το ελληνικό πρόγραμμα. 

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση πήγε στο Eurogroup για να πάρει την ελάφρυνση του χρέους και γύρισε με ελάφρυνση-μαϊμού και τρία «πακέτα» μέτρων.

Και αντί να ντρέπονται οι κύριοι της κυβέρνησης που δεσμεύουν τη χώρα αλλά και όλες τις επόμενες κυβερνήσεις σε 10 χρόνια με 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα που θα εκτοξεύσουν τους φόρους, θα εκτινάξουν την ανεργία και θα γονατίζουν τις επιχειρήσεις, βγαίνουν και το πανηγυρίζουν, ενώ λίγες μέρες μετά ο κύριος Τσίπρας, σαν άλλος Σάντα Κλάους, μοιράζει δώρα-φούσκες στους συνταξιούχους.

Φυσικά και είναι σημαντικό να δοθούν όσα περισσότερα χρήματα γίνεται σε αυτήν την ταλαιπωρημένη κατηγορία των Ελλήνων που λέγονται «συνταξιούχοι», αλλά ο κ. Τσίπρας δεν τους λέει τι τους περιμένει μετά. Για μια ακόμη φορά μοιράζει λεφτά αλλά και ψέματα. Λέει ότι «βρισκόμαστε τη στιγμή αυτή στα τελευταία μέτρα ενός δύσκολου μαραθώνιου, πολύ κοντά στον τερματισμό μιας μακράς περιόδου πολύ δύσκολων αποφάσεων», διαστρεβλώνοντας για μία ακόμη φορά την πραγματικότητα χωρίς ίχνος ντροπής, την στιγμή που ξέρει ότι έχει συμφωνήσει σε νέα βάρη για συνταξιούχους και φορολογούμενους για τα επόμενα… Χ χρόνια.

Και όχι, δεν το κάνει για να πάει σε εκλογές. Το κάνει για να πιαστεί με κάθε τρόπο από την καρέκλα του. Το κάνει γιατί ξέρει πως με αυτά που συμφώνησε, με το «παραμύθι» της ελάφρυνσης του χρέους και τη νέα λιτότητα, θα δει τα ποσοστά του να βουλιάζουν κι άλλο. Και το κακό είναι πως όντως δύσκολα να πάμε τώρα σε εκλογές γιατί όχι μόνο δεν τις θέλει ο ίδιος – αφού έχει μπροστά του άλλα τρία χρόνια εξουσίας, αλλά ούτε και οι δανειστές, αφού η κυβέρνηση της Αριστεράς περνάει αυτά που θέλουν και… δεν ανοίγει μύτη.

Facebook Comments