Κατά την ρητορική που υιοθετείται λόγω του μακεδονικού ζητήματος, η οποία δηλητηριάζει το δημόσιο λόγο, όσοι δεν συμμετέχουν, αλλά και κατακρίνουν τα συλλαλητήρια θεωρούνται προδότες, απάτριδες, ανθέλληνες. Αυτό σε συνδυασμό με την από τα μέσα ενημέρωσης μετατόπιση του βάρους ενδιαφέροντος  στη συμμετοχή ή μη ενός πολιτικού στο συλλαλητήριο έχει ως συνέπεια το εκλογικό σώμα να πέφτει απερίσκεπτα στην παγίδα μιας εθνολαϊκιστικής και ατελέσφορης κρίσεως και διαδικασίας, που περισσότερο ζημιώνει τη χώρα, παρά την ωφελεί. Κυρίως αναφέρομαι στο εκλογικό σώμα με καλή πρόθεση που βλέπει γυμνό το σκοπό αυτού του ξεσηκωμού.

Συν τοις άλλοις οργανωτές του συλλαλητηρίου είναι γνωστοί μπούφοι με φασιστικό και ναζιστικό φορτίο  -στην καλύτερη φιλοβασιλικό- στις πλάτες τους, που άλλοτε στήριζαν τη Χρυσή Αυγή και παρανομούσαν παρέα με ένα σώμα, μια ψυχή. Προσωπικά όταν πηγαίνω σε μια εκδήλωση το κάνω για να τιμήσω και τον διοργανωτή. Άμα δεν τον χωνεύω δεν πηγαίνω, γιατί αν το έκανα θα του έδινα την έγκρισή μου να συνεχίσει, να κάνει την επόμενη. Και αυτοί, λοιπόν, που νομίζετε θα περισώσετε τη Μακεδονία, δεν κάνετε άλλο από τα νομιμοποιείτε αντιδημοκρατικές, εθνικιστικές και επικίνδυνες φωνές, ώστε να συνεχίσουν στο επόμενο βήμα.

Ακόμη και να πετύχετε το σκοπό σας (να μην πουλήσετε τη Μακεδονία) θα έχετε χτίσει το επόμενο σκαλοπάτι για να ακουστούν περισσότερο αυτές οι φωνές. Από αυτή την άποψη θα προτιμήσω να το καταδικάζω και όχι να το στηρίζω. Διαφωνώ διαρρήδην με φαινόμενα που θα βλάψουν τη χώρα. Διατηρώ αλώβητες και προτάσσω τις ατομικές μου αξίες, τις οποίες δεν θα χαραμίσω και θα αμαυρώσω για τα μέσα ενός νομιζόμενου σκοπού. Δεν θέλω να αποκτήσω καμία επιβαλλόμενη συλλογική ταυτότητα με ανθρώπους που υποστηρίζουν την υπεροχή του στρατού ή κάποιου προσώπου σε σχέση με το Κοινοβούλιο. Δεν καταφεύγω σε δήθεν πατριωτισμό από το δρόμο, επειδή πρέπει δήθεν να μπούμε όλοι κάτω από μια συλλογική ομπρέλα υπεράσπισης του έθνους και της ιστορίας. Θα χάσω χρόνο και θα νομιμοποιήσω ένα ανομοιογενές συνονθύλευμα σαλτιμπάγκων, εθνικιστών, λάγνων του χακί, τύπων γενικά και αφηρημένα μισούντων τους πολιτικούς, αντιδραστικών και απλών πολιτών.

Ο τόνος που έμεινε από τη Θεσσαλονίκη έχει πρόδηλα στοιχεία εθνικισμού, αφού υπήρξαν χλευαστικά σχόλια προς τους γείτονες γεγωνυία τη φωνή των ομιλητών, με σκοπό την εξύψωση του ελληνικού έθνους. Ορισμός εθνικισμού.  Άρα δεν μιλάμε για σκέτη εκδήλωση αγάπης. Όταν υπάρχουν τέτοιες φωνές, αυτομάτως αποκλείεται η έννοια του εθνισμού (esprit national) που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι ορμώνται από αυτόν. Αν πράγματι είναι έτσι, κοιτάξτε να περιορίσετε τέτοιες φωνές και όχι να τις υπερασπίζεστε. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, πόσω δε μάλλον όταν δεν ευσταθεί ως προς την προσφορότητα και την αιτιότητα των μέσων που χρησιμοποιούνται.

Σημαντικές διευκρινίσεις. Βγάζοντας τους διαφωνούντες ‘’φιλελέφτ’’, σοσιαλιστές, αριστερούς, δεν γίνεστε φιλελεύθεροι.  Όσοι διαφωνούν με το συλλαλητήριο δεν σημαίνει ότι θέλουν να ξεπουλήσουν τη χώρα ή ότι επιθυμούν σκέτο τον όρο Μακεδονία και δεν αναγνωρίζουν αυτά που πρέπει να αλλάξει η ΠΓΔΜ. Η αντίληψη ότι θα επηρεαστεί η κυβέρνηση από το συλλαλητήριο είναι εντελώς πεπλανημένη. Ο κυνισμός της κυβέρνησης δεν δίστασε να φτύσει τους ιδεολογικούς συγγενείς της δυο φορές, γιατί να το κάνει τώρα με κάποιους που δεν ανήκουν καν στον κύκλο της;

Ο σχεδόν εκατούντης Μίκης Θεοδωράκης σφάλλει ως προς τη στήριξη που έμπρακτα παρέχει. Κυρίως είναι αντιφατική για τον ίδιο, γιατί πολλοί από αυτούς που θα σπεύσουν να χειροκροτήσουν μέσα σε μια έξαρση που τους δίνει ακταλόγιστο, σε άλλα χρόνια είχαν σπεύσει να τον ‘’καρφώσουν’’, και την επομένη θα χλευάζουν πάλι τα τραγούδια του.

Η σειρά που επιλέγετε εσείς οι φαρισαιοπατριώτες πάντως είναι λανθασμένη. Δεν είναι ο πατριωτισμός που μας προστατεύει από αμφισβητήσεις και ανοίγματα διπλωματικών ζητημάτων στο διαμορφωμένο παγκόσμιο σύστημα.  Το παν είναι η ισχυρή διπωματική εικόνα και αυτή χτίζεται με επιμέρους τούβλα, την οικονομική ισχύ, την ασφάλεια στο εσωτερικό και το εξωτερικό, την κατοχύρωση και προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων, την υπευθυνότητα και τη σταθερότητα στο εσωτερικό που δημιουργούν εικόνα σοβαρού κράτους με ισχύ στη διεθνή κονίστρα. Η προσφορά αυτών είναι διττή. Πρώτον αποθαρρύνουν άλλους τρίτους να προβούν σε προκλήσεις, αμφισβητήσεις και δεύτερον ως απόρροια του πρώτου λυτρώνουν τη χώρα από εσωτερική αναστάτωση, αποπροσανατολισμό και εθνικιστική έξαρση –όπως συμβαίνει τώρα- που την καθιστά ευεπίφορη στο λαϊκισμό, την άγει και τη φέρει ως προς τα άλλα ζητήματα που πρέπει να την απασχολούν. Αυτά τα συλλαλητήριο επιφέρουν το αντίθετο του επιδιωκόμενου αποτελέσματος να επέρχεται ταχύτερα.

Τέτοια φαινόμενα στρώνουν το χαλί σε καριερίστες πολιτικούς, το λαϊκισμό και τον εθνολαϊκισμό και μικροπολιτικά παιχνίδια που η κυβέρνηση παίζει μπόλικα, ίσως και να τα φτιάχνει. Η κατάσταση θυμίζει απελπιστικά περίοδο αγανακτισμένων. Διανύουμε περίοδο υπερβολικά “πατριωτών”. Τότε ευνοήθηκαν αυτοί που το έπαιξαν περισσότερο αγανακτισμένοι. Τώρα θα ευνοηθούν οι “πατριώτες”. Όμως ούτε οι μεν ούτε οι δε είναι ικανοί να διοικήσουν τη χώρα.

Facebook Comments