Εδώ και 12 χρόνια, η Αργεντινή δίνει μία σκληρή νομική μάχη στα αμερικανικά δικαστήρια ενάντια σε μία ομάδα αμερικανικών hedge funds. Αυτοί οι επενδυτές, υπό την καθοδήγηση του ΝΜL Capital, αρνήθηκαν να υποστούν τις διαγραφές στις αναδιαρθρώσεις χρεών που ακολούθησαν μετά την χρεοκοπία των 95 δισ. δολ. το 2001.

Έκτοτε έχουν κινηθεί νομικά διεκδικώντας την πλήρη αποπληρωμή των τίτλων που κατέχουν. Το Μπουένος Άιρες αρνήθηκε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η στρατηγική αυτή λειτουργούσε. Τώρα όμως, τα χρονικά περιθώρια εξαντλήθηκαν.

Την προηγούμενη εβδομάδα, Αμερικανός δικαστής έκρινε πως οι πληρωμές της Αργεντινής σε κατόχους αναδιαρθρωμένων ομολόγων είναι παράνομες εφόσον δεν περιλαμβάνουν την πλήρη αποπληρωμή των επενδυτών που δεν συμμετείχαν στην αναδιάρθρωση.

Η απόφαση αφήνει την Αργεντινή με ένα δύσκολο δίλημμα. Μπορεί να διαπραγματευτεί με τα hedge funds και να συνεχίσει τις πληρωμές στα αναδιαρθρωμένα ομόλογα – τα οποία εισήλθαν σε τεχνική χρεοκοπία χθες (με περίοδο χάριτος 30 ημερών) – ή μπορεί να συνεχίσει να αρνείται κάθε διαπραγμάτευση μαζί τους, αν και αυτό θα οδηγήσει σε χρεοκοπία όλου του εξωτερικού της χρέους στα τέλη Ιουλίου.

Η δεύτερη, πυρηνική, επιλογή της χρεοκοπίας δεν είναι εντελώς τρελή. Στη συνέχεια, η Αργεντινή θα μπορούσε να αναδιαρθρώσει όλο το εξωτερικό της χρέος στο εθνικό δίκαιο, απομακρύνοντας την αμερικανική νομική προστασία που έχουν μέχρι τώρα τα hedge funds. Θα έδινε επίσης στην πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντες, την ικανοποίηση να κηρύξει μία ηθική νίκη ενάντια στους «πιστωτές κοράκια» και σε μία δικαστική απόφαση από τις ΗΠΑ την οποία η δική της κυβέρνηση απορρίπτει ως «μεροληπτική» και «παράλογη». Αντίο και καλά ξεκουμπίδια.

Το κόστος αυτής της πορείας όμως, θα είναι τεράστιο. Η γενική χρεοκοπία θα κλειδώσει τη χώρα εκτός των αμερικανικών χρηματαγορών για αρκετά χρόνια ενώ η Αργεντινή αναζητά νέα διεθνή πίστωση για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη των τεράστιων αποθεμάτων σχιστολιθικού αερίου. Η χρηματοδότηση του εμπορίου πιθανότατα θα συρρικνωθεί. Η οικονομία είναι επίσης ευάλωτη και η χρεοκοπία – η δεύτερη μέσα σε διάστημα 15 ετών – θα μπορούσε να επιταχύνει μία γενικευμένη κρίση. Αν και η κα. Φερνάντες είναι μία ασταθής και απρόβλεπτη προσωπικότητα, αυτό είναι μάλλον το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ενόψει των γενικών εκλογών τον επόμενο χρόνο.

Έτσι, η Αργεντινή μένει με την επιλογή της διαπραγμάτευσης. Και αυτή όμως, έχει προβλήματα. Κατ αρχήν θα μπορούσε να φέρει την Αργεντινή ενώπιον και άλλων τέτοιων διεκδικήσεων, από πιστωτές που θα θέλουν κι εκείνοι να έχουν την ίδια μοίρα με την NML. Το Μπουένος Άιρες εκτιμά ότι συνολικά πρόκειται για 15 δισ. δολ.

Ακόμη κι αν η συγκεκριμένη εκτίμηση είναι υπερβολική, αυτές οι διεκδικήσεις θα μπορούσαν να μειώσουν σημαντικά τα συναλλαγματικά αποθέματα της Αργεντινής, που αγγίζουν τα 28 δισ. δολ. Ένα πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η περιβόητη ρήτρα RUFO στα αναδιαρθρωμένα ομόλογα. Αυτή ορίζει ότι η Αργεντινή δεν μπορεί να δώσει σε οιονδήποτε επενδυτή καλύτερη συμφωνία από τα 30 σεντ, ανά δολάριο που δέχθηκε το 93% των πιστωτών που συμμετείχαν στην αναδιάρθρωση. Εάν λοιπόν αποπληρωθούν πλήρως τα hedge funds, η Αργεντινή θα κληθεί να κάνει το ίδιο για όλους, με εξωφρενικό κόστος.

Το δίλημμα είναι επαχθές. Δεν υπάρχει βέλτιστη επιλογή. Παρόλα αυτά, η διαπραγμάτευση εξυπηρετεί καλύτερα τα άμεσα συμφέροντα της χώρας. Μπορούμε να φανταστούμε το περίγραμμα μίας πιθανής λύσης. Η Αργεντινή θα ανταποκριθεί στο αίτημα των hedge funds για πληρωμή 1,5 δισ. δολ. με νέα ομόλογα και όχι με ρευστά από τα συναλλαγματικά της αποθέματα. Αυτά τα ομόλογα θα μπορούσαν να εκδοθούν περιοδικά, ώστε να παρακαμφθεί η ρήτρα RUFO η οποία λήγει στα τέλη αυτού του έτους. Όλα τα hedge fund θα πρέπει να κληθούν να συμμετάσχουν, ώστε να διευθετηθεί το πρόβλημα οριστικά.

Ένα άλλο ζήτημα όμως, είναι εάν η Αργεντινή μπορεί να συμφωνήσει σε όλα αυτά προτού κηρυχθεί και επισήμως η στάση πληρωμών. Πράγματι, αυτή η ατυχής περίπτωση εξακολουθεί να δείχνει την επείγουσα ανάγκη για καλύτερες διαδικασίες αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών. Οι ρήτρες συλλογικής δράσης (οι οποίες αναγκάζουν τη μειοψηφία των πιστωτών να δεχθούν τους όρους αναδιάρθρωσης που δέχθηκε η πλειοψηφία) περιλαμβάνονται πλέον σε πολλές συμβάσεις ομολόγων, αλλά δεν εγγυώνται την ασφάλεια. Βεβαίως, η μοναδική στάση απείθειας της Αργεντινής επίσπευσε τις διαδικασίες και έκανε την κατάσταση χειρότερη. Τώρα όμως, βρισκόμαστε σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση. Μία κατάσταση σύγχυσης. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι καλά αμειβόμενοι δικηγόροι των hedge funds που έχουν κίνητρο να συνεχίσουν, θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται αυτή τη σύγχυση και σε άλλες αναδιαρθρώσεις χρεών, ενόσω αυτή διατηρείται.

 

ΠΗΓΗ: FT.com

Facebook Comments