Αυξάνονται οι προοπτικές μίας νέας… κολοτούμπας από τον Αλέξη Τσίπρα
Κάτι ανάλογο θα συμβεί και τώρα καθώς ο εφιάλτης που ονομάζεται Ιταλία, δεν είναι κάτι που το έχει λογαριάσει ο κ. Τσίπρας στα φιλόδοξα σχέδιά του
Κάτι ανάλογο θα συμβεί και τώρα καθώς ο εφιάλτης που ονομάζεται Ιταλία, δεν είναι κάτι που το έχει λογαριάσει ο κ. Τσίπρας στα φιλόδοξα σχέδιά του
Η πολιτική επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης για καθαρή έξοδο από το πρόγραμμα τον Αύγουστο, η οποία κάθε άλλο παρά «καθαρή» θα είναι αφού θα συνδέεται με σκληρή εποπτεία και όρους, όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ουτοπική καθώς βασίζεται μόνο στις εκλογικές βλέψεις της και όχι στο τι είναι καλύτερο για την ίδια την χώρα. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να αναφέρει ότι η καλύτερη επιλογή για την Ελλάδα (κάτι που έχουμε αναλύσει στο παρελθόν) είναι η προσφυγή σε προληπτική πιστωτική γραμμή, η κυβέρνηση νευρίαζε και σήκωνε όλο και πιο ψηλά την σημαία του clean exit. Το ίδιο είχε κάνει με το QE και την «ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, τώρα!», κατά την διάρκεια της β’ αξιολόγησης, και στο τέλος την πάτησε και αναγκάστηκε να… αλλάξει αφήγημα. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και τώρα καθώς ο εφιάλτης που ονομάζεται Ιταλία, δεν είναι κάτι που το έχει λογαριάσει ο κ. Τσίπρας στα φιλόδοξα σχέδιά του.
Μπορεί αυτή την εβδομάδα η ελληνική κυβέρνηση να προσπάθησε να καθησυχάσει με δηλώσεις τις ότι ο παράγοντας Ιταλία δεν αλλάζει κάτι στα σχέδια της εξόδου της Ελλάδας στις αγορές, ο προβληματισμός ωστόσο πίσω από τις κάμερες, είναι υπαρκτός και έντονος. Μπορεί να ήλπιζαν ότι οι εξελίξεις στην Ιταλία θα μπορούσαν να ωθήσουν τους Ευρωπαίους και ειδικά την Κομισιόν, να «γυρίσουν» σε πιο χαλαρή στην στάση τους απέναντι στην Ελλάδα και να λήξουν το θέμα της χώρας άμεσα έτσι ώστε να μην έχουν και αυτό το μέτωπο ανοιχτό, ωστόσο γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Γερμανία δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί να αλλάξει κάτι με τις διαπραγματεύσεις και να πει «ναι» στην χαλαρότητα, και όπως γνωρίζουμε η Γερμανία πάντα «νικά» στα Eurogroup.
Όλα λοιπόν οδηγούν σε αυτό που έχει υποστηρίξει ο Μάριο Ντράγκι από την πρώτη στιγμή, και το οποίο προτιμούν τόσο το ΔΝΤ όσο και o ΕSM, δηλαδή στην λύση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής, η οποία θα θωρακίσει την Ελλάδα για ένα έτος τουλάχιστον, ώστε να έχει πρόσβαση σε φθηνό χρήμα και να μη γίνει έρμαιο στις αγορές οι οποίες , αν λάβουμε υπόψη την σημερινή απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου αλλά και την εκτόξευση που σημείωσε λόγω Ιταλίας, είναι «απαγορευτικές» για δανεισμό.
Η ιταλική κρίση έχει πλέον αλλάξει τη στρατηγική των επενδυτών διεθνώς, αφού “μεταφράζεται” στα ξένα χαρτοφυλάκια ως κρίση της ευρωζώνης, και η Ελλάδα αποδεικνύει για μία ακόμη φορά το πόσο “ευαίσθητη” είναι στα εξωτερικά σοκ. Ένα τόσο μεγάλο σοκ όπως η Ιταλία, είναι ικανό να στείλει τη χώρα σε μία νέα περίοδο αβεβαιότητας, σύμφωνα με τους αναλυτές, για ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τη στρατηγική “εξόδου” της κυβέρνησης. Όπως τονίζουν, εάν η αναταραχή διατηρηθεί και τα spreads δεν υποχωρήσουν σημαντικά, η ομαλή έξοδος της Ελλάδας από το πρόγραμμα τον Αύγουστο τίθεται σε σημαντικό κίνδυνο. Μπορεί η δημιουργία ενός μαξιλαριού ρευστότητας να προφέρει κάποια ασφάλεια αφού θα καλύψει τις όποιες ανάγκες χρηματοδότησης για το επόμενο 12αμηνο, ωστόσο αυτό που είναι σημαντικό για την πορεία της χώρας είναι η γνώμη των αγορών.
Εάν σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα και έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος, οι αγορές είναι ικανές να στείλουν το κόστος δανεισμού της έως και 10% υψηλότερα μέσα σε μία μόνο ημέρα, φανταστείτε τι μπορεί να γίνει σε περίπτωση ενός νέου σοκ μετά τον Αύγουστο όταν δεν θα υπάρχει καν η «προστασία» και η ασφάλεια (για τους επενδυτές) ενός προγράμματος. Μία τέτοια κατάσταση είναι ικανή να στείλει την Ελλάδα ξανά στην πόρτα ενός νέου μνημονίου, κάτι που η ύπαρξη μίας προληπτικής πιστωτικής γραμμής το εμποδίζει.
Σιγά-σιγά λοιπόν, λιγότερο από τρεις μήνες από το τέλος του μνημονίου, η πιστωτική γραμμή αρχίζει και μοιάζει μονόδρομος για την ελληνική κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να αρχίσει να… σκαρφίζεται τρόπους να διαχειριστεί αυτήν την στροφή που θα αναγκαστεί να κάνει μακριά από το clean exit, πραγματοποιώντας άλλη μία … κολοτούμπα. Πώς θα το διαχειριστεί πολιτικά; Πώς θα πει ότι τελικά αυτή είναι η καλύτερη επιλογή και όχι η καθαρή έξοδος; Μήπως θα ρίξει το φταίξιμο στους κακούς δανειστές; Πολλά θα αρχίσουν να φαίνονται στο Eurogroup του Ιουνίου. Χωρίς αμφιβολία, θα ζήσουμε άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον καλοκαίρι….
Facebook Comments