Και επιτέλους ζούμε την μετά άσυλον εποχή. 

Δεν απορούμε για την λυσσαλέα αντίδραση των άνομων δυνάμεων που εκκολάφθηκαν εκεί. Θίγονται όλα τα προνόμια που απόλαυσαν εδώ και τρεις δεκαετίες, ίσως και η ίδια τους υπόσταση. Αυτή η άθλια συμπεριφορά τους αρμόζει…

Δεν απορούμε ούτε για κάποιους φοιτητές ακροαριστερών αντιλήψεων που νιώθουν υποχρέωσή τους να υπερασπιστούν αυτήν την κατάντια. Τόσο τους κόβει…

Απορούμε και θυμώνουμε με ακαδημαϊκούς που γνωρίζουν  ότι τα πανεπιστήμια είναι όμηροι στα χέρια αυτών των δυνάμεων, που έχουν βιώσει την απαξίωση των χώρων τους προς βλάβη των φοιτητών τους,  και όμως σπεύδουν στα κανάλια για να δηλώσουν τί άραγε; Την αλλεργία τους στην παρουσία της αστυνομίας εντός των πανεπιστημίων. Πόσο κατώτεροι των περιστάσεων…

Παραθέτω μέρος άρθρου μου με τίτλο «περί ασύλου» που δημοσιεύτηκε πριν δύο χρόνια στο point4023.gr. εστιάζοντας όχι πλέον στο άσυλο αλλά στο ρόλο της αστυνομίας.

Δυστυχώς ακόμη επίκαιρο…

«Η ιστορία του πανεπιστημιακού ασύλου στη χώρα είναι γνωστή ποτέ όμως η υποστήριξη της ιδέας δεν ήταν επαρκής. Υπάρχει ένα σημείο στο σκεπτικό των υπερασπιστών του όπου σταματάει η λογική. Αντιγράφω αυτούσιο απόσπασμα άρθρου του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ένθερμου υποστηρικτή του ασύλου “άσυλο ιστορικά είναι: χώρος ελεύθερης διακίνησης και παραγωγής νέων επιστημονικών ιδεών έρευνας, μελέτης και πειραματισμού. Όποιος με οποιονδήποτε τρόπο παρεμποδίζει αυτές τις ελευθερίες δεν καταπατά μονάχα την έννοια και τη σημασία του ασύλου αλλά και θεμελιώδες, συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα που έχει να κάνει με τις εγγυήσεις της πολιτείας για την ελεύθερη ανάπτυξη και πνευματική ολοκλήρωση της προσωπικότητας των πολιτών». Πηγή:( www.lifo.gr )

Ωραία τα λέει. Εκεί όμως σταματάει και η λογική. Προστασία λοιπόν της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, επιστημονικών πειραματισμών κλπ. Πού συντελούνται αυτά στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα; Μόνο μέσα στα πανεπιστήμια;  Όχι βέβαια.  Και μέσα στα βιομηχανικά εργαστήρια, και μέσα σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς ακόμη και σε λογοτεχνικούς κύκλους όπου και αν αυτοί συγκεντρώνονται. Μπας και νομίζουν πως ζούμε στον μεσαίωνα όπου όποια μορφή προόδου παραγόταν ήταν μέσα στα λιγοστά πανεπιστήμια;
Και βέβαια όλοι αυτοί οι χώροι, που ουσιαστικά είναι όλη η επικράτεια, χρήζουν προστασίας από οποιαδήποτε προσβολή. Και αυτό ακριβώς διασφαλίζει το σύνταγμα. Πώς; Με την συγκεκριμενοποίηση των δικαιωμάτων των πολιτών και την αναλυτική καταγραφή, μέσω των νόμων, των προσβολών. Δηλαδή, όποιος θίγεται αυτομάτως απολαμβάνει την προστασία της πολιτείας. Αυτό είναι η συντεταγμένη δημοκρατική κοινωνία. Η προστασία του πολίτη και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του δεν γίνεται μέσα σε έναν ελιτίστικο χώρο π.χ. Πανεπιστήμιο αλλά λαμβάνει χώρα παντού. Δεν χρειάζονται άλλοι προστάτες, όπως το άσυλο, που το μόνο που κάνουν είναι η δημιουργία επιπλοκών στην παροχή της προστασίας του πολίτη.

Η άμεση προστασία πάλι  παρέχεται μόνο από ένα όργανο εντεταλμένο γι’ αυτόν τον σκοπό. Την ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. Ναι ακριβώς! Η αστυνομία δεν είναι ο εν δυνάμει εχθρός, είναι ο υπερασπιστής.
Άρα σε μια δημοκρατική κοινωνία που η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι δεδομένη και προστατεύεται παντού γιατί να μην προστατεύεται επαρκώς με τις ίδιες διατάξεις και μέσα στο πανεπιστήμιο;
Ναι, θα σου πει ο άλλος, ξέχασες το Πολυτεχνείο ή τις συλλήψεις ακαδημαϊκών μέσα στα αμφιθέατρα;
Ναι αλλά πότε έγιναν όλα αυτά. Σε περιόδους δικτατορικών ή άλλων ανελεύθερων κυβερνήσεων. Σε αυτή την περίπτωση το παράδειγμα ακριβώς του Πολυτεχνείου αποδεικνύει ότι το άσυλο δεν σώζει . Κανείς φασίστας δεν θα το σεβαστεί. Με λίγα λόγια ισχύει το εξής παράδοξο, το άσυλο γίνεται σεβαστό μόνο από αυτούς που σέβονται και τη δημοκρατία και άρα δεν πρόκειται να το παραβιάσουν, από αυτούς δηλαδή, από τους οποίους δεν κινδυνεύει. Οι εχθροί της ελεύθερης διακίνησης ιδεών είναι αυτοί που θα το  παραβιάσουν πρώτοι. Άρα δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του.

Η αστυνομία είναι το εκτελεστικό χέρι της κυβέρνησης. Αν η κυβέρνηση είναι δημοκρατική τότε και η αστυνομία φέρεται ανάλογα. Δεν είναι η καλή κυβέρνηση και η κακή αστυνομία που δεν πρέπει να μπαίνει στο πανεπιστήμιο.»

Αφιερωμένο λοιπόν σ’ αυτούς τους καθηγητές, που ενώ έχουν μερίδιο ευθύνης γι’ αυτήν την κατάντια τώρα πάνε να βάλουν τρικλοποδιά σε μια κυβέρνηση που επιτέλους αποφάσισε να σπάσει το απόστημα.

Facebook Comments