Σύμφωνα με τον Τύπο αποσύρεται η ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε. από διεκδίκηση έργου ύψους 2 δισ. Ευρώ σε κοινοπρακτικό σχήμα με δύο μεγάλες ισραηλινές εταιρίες. Η ΣΤΑΣΥ θα λειτουργούσε ως experience provider στην λειτουργία και συντήρηση δύο νέων γραμμών ελαφρού σιδηροδρόμου (Light Rail) στο Τελ Αβίβ.

Αν ανατρέξει κανείς στο άρθρο, ως λόγος αναφέρεται ότι το ρίσκο δεν μπορούσε να εκτιμηθεί καθώς η ΣΤΑΣΥ θα έπρεπε να συστήσει θυγατρική εταιρία στο Ισραήλ και θα έπρεπε να προσλάβει και εξειδικευμένους νομικούς συμβούλους.

Σιγά το δύσκολο. Αν είναι δυνατόν να αποσύρεται μια εταιρία της οποίας το εποπτεύον Υπουργείο υποτίθεται προωθεί την εξωστρέφεια επειδή δεν μπορεί να εξελιχθεί έξω από τις νόρμες που έχει συνηθίσει να λειτουργεί.

Το άρθρο καταλήγει ότι θα αναζητήσει ευκαιρίες στα Βαλκάνια. Αντί δηλαδή να προωθήσει τις αλλαγές που απαιτούνται για να κυνηγήσει τα έργα προτιμάει να περιμένει να βρει κάτι στα μέτρα της.

Έτυχε να συζητήσω ο ίδιος το θέμα με στέλεχος της εταιρίας πέρυσι και ήταν ένα από τα θέματα που έθεσε ως πρόσκομμα, ότι δηλαδή που να τρέχουν τώρα να συστήσουν εταιρία στην αλλοδαπή. Στην πραγματικότητα, άσχετα με τα όσα κατά καιρούς δήλωναν στον Τύπο στελέχη της, η ΣΤΑΣΥ δεν επρόκειτο ποτέ να πάρει το έργο.  Η ανικανότητα της εταιρίας να αποτελέσει μέρος ενός σχεδόν σίγουρου συμβολαίου καθώς, πέρα από τις υψηλού βεληνεκούς εντόπιες εταιρίες, η ελληνική συμμετοχή αντιμετωπίζονταν με θετική διάθεση από την Ισραηλινή κυβέρνηση οφείλεται σε μια σειρά αιτιών:

  • Ανικανότητα των διοικήσεων να οραματισθούν πέρα από τα τετριμμένα.

Φυσικό επακόλουθο όταν ο διορισμός τους γίνεται με κομματικά και κριτήρια χωρίς καμία αναφορά στην διαχειριστική τους ικανότητα. Ακόμη και οι έχοντες κάποιες ικανότητες αποφεύγουν το ρίσκο, προτιμώντας να περάσουν τη θητεία τους σε ένα ήσυχο και μη συγκρουσιακό πλαίσιο καθώς απουσιάζει παντελώς οποιοδήποτε σύστημα ανταπόδοσης ως προς την επίτευξη στόχων.Το μέγιστο κέρδος θα ήταν να παραμείνουν 3-4 χρόνια στη θέση τους χωρίς προβλήματα. Έτσι όμως δεν δημιουργείται το όραμα της επόμενης ημέρας.

  • Δυσκαμψία στην αλλαγή στο νομικό πλαίσιο που διέπει μια ΑΕ της οποίας η μετοχή ελέγχεται από το Δημόσιο (και το Υπερταμείο πλέον).

Αν υποθέσουμε ότι η εταιρία φτάσει να εισηγηθεί αλλαγές στο νομικό πλαίσιο ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει και ανταγωνιστεί άλλες εταιρίες του εξωτερικού που διεκδικούν την ίδια δουλειά είναι αμφίβολο ότι θα γίνει νόμος του κράτους. Τα εμπόδια, η γραφειοκρατία, οι αντιδράσεις (από συνδικάτα και πολιτικούς) είναι τόσες πολλές που δεν θα φτάσει να λειτουργεί με ανταγωνιστικά κριτήρια, πράγμα που είναι το ζητούμενο.

  • Δυσκολία στην διάθεση κατάλληλου προσωπικού.

Εδώ υπάρχουν δύο θέματα. Το πρώτο είναι η έλλειψη διαθέσιμου προσωπικού. Οι Ελληνικές εταιρίες, και η ΣΤΑΣΥ δεν αποτελεί εξαίρεση, υποφέρουν από το Brain Drain που τις αφήνει χωρίς πολλά ικανά στελέχη. Ως εταιρία λειτουργίας, όσοι ικανοί έχουν μείνει κατέχουν ήδη θέσεις ευθύνης στον μηχανισμό και η διάθεσή τους σε άλλο έργο θα δημιουργήσει κενό στην ίδια την ΣΤΑΣΥ.

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αυτοί βρίσκονται θα πρέπει να αποσταλούν στην αλλοδαπή με αποδοχές που θα είναι ελκυστικές ώστε να δεχθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα να απομακρυνθούν από την έδρα τους. Και όμως, το μόνο που προβλέπεται είναι τα εκτός έδρας (περ. 40€ την ημέρα φορολογήσιμα) πέραν των τακτικών αποδοχών τους. Και ποιος εργαζόμενος θα δεχθεί να προσθέσει στον μισθό των π.χ. 1.200€ άλλα 1.000€ εκτός έδρας και να σταλεί στο Τελ Αβίβ όπου η χειρότερη τρύπα κοστίζει 1,500€ ενοίκιο το μήνα; Ακόμη και αν αυτοί αμειφθούν με χρήματα που θα αξίζουν τον κόπο θα ξεσηκωθούν οι συνδικαλιστές ενάντια στους «προνομιούχους». Και δεν θα γίνει τίποτα. Και δεν θα πάει κανείς πουθενά, όπως τελικά έγινε.

Αν η ΣΤΑΣΥ ΑΕ είχε ιδιωτικοποιηθεί, όπως έπρεπε εδώ και 5 χρόνια τουλάχιστον, όλα τα ανωτέρω θα ήταν πολύ πιο εύκολα υλοποιήσιμα,  το έργο αυτό θα ήταν στο τσεπάκι της και θα της άνοιγε δρόμους και για άλλα έργα παροχής υπηρεσιών συμβούλου, όπως συστηματικά πράττουν η Βερολινέζικη BVG και η Βρυξελιώτικη STIB, αμφότερες εταιρίες λειτουργίας Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

Αλλά έτσι είναι. Η οσμή του Δημοσίου ανακυκλώνει την μιζέρια, την εσωστρέφεια και την νοοτροπία «καλύτερα πρώτος στο χωριό»…

Μόνο που το χωριό δεν μπορεί πλέον να σε ταΐσει…

Facebook Comments