Τηλεόραση, μέσο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης
Εδώ και περίπου 7 χρόνια έχω σταματήσει να βλέπω τηλεόραση, είναι ένας τρόπος προσωπικής αντίστασης σ΄αυτό που επιχειρείται χρόνια τώρα
Εδώ και περίπου 7 χρόνια έχω σταματήσει να βλέπω τηλεόραση, είναι ένας τρόπος προσωπικής αντίστασης σ΄αυτό που επιχειρείται χρόνια τώρα
Εδώ και περίπου 7 χρόνια έχω σταματήσει να βλέπω τηλεόραση, είναι ένας τρόπος προσωπικής αντίστασης σ΄αυτό που επιχειρείται χρόνια τώρα και επηρεάζει μ ένα τρόπο που δεν φαίνεται την κοινή γνώμη, στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Το πίστευα, συνεχίζω να το πιστεύω, αλλά είμαι πλέον πεπεισμένη γι αυτό, ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της αλλοτρίωσης της Ελληνικής κοινωνίας, της διαμόρφωσης χαρακτήρων και κοινής γνώμης, το φέρει η Τηλεόραση και οι «χειριστές» της και όταν λέω χειριστές, εννοώ τους ιδιοκτήτες του μέσου φυσικά, αλλά και τους εντολοδόχους του.
Η ζημιά που διαχρονικά έχει προκαλέσει στην διαμόρφωση χαρακτήρων και γνώμης των πολιτών είναι τεράστια και δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα με τους ίδιους ρυθμούς και με αμείωτη ένταση.
Τα χειρότερα είδη «πολιτικής παρουσίας» και έκφρασης, αν μπορεί κανείς αυτό το «είδος» να το πει «πολιτικό», σε μόνιμο στασίδι πλέον από τους οικοδεσπότες του μέσου, δίνουν μαθήματα πολιτικής και ήθους σε καθημερινή βάση.
Σοβαροί άνθρωποι με νου και τεκμηριωμένη άποψη, όχι ψώνια και περισπούδαστοι, είναι πεταμένοι στα σκουπίδια και στα αζήτητα.
Και εδώ βέβαια μπαίνουν πολύ σοβαρά ερωτήματα, οι δημοσιογράφοι που καλούν στις εκπομπές τους αυτά τα «πολιτικά ρετάλια» και «πολιτικά σκουπίδια», τα καλούν γνωρίζοντας τι είναι; γιατί αν το γνωρίζουν τότε το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι το κάνουν για υπονόμευση, για να διαμορφωθεί λάθος εικόνα, αν δεν το ξέρουν σημαίνει ότι δεν μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, το σοβαρό από το γελοίο, το πολιτικό από την πολιτική αλητεία κι αυτό βέβαια είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα που αφορά την λειτουργικότητα του επαγγέλματος και φυσικά αυτούς που τους έχουν στην δούλεψή τους.
Οικονομολόγοι, Διεθνολόγοι, Συνταγματολόγοι, που δεν ξέρει κανείς από που, πως και πότε «τιτλοφορήθηκαν», από που, πως και πότε απέκτησαν τις περγαμηνές τους, από ποιους βαθμολογήθηκαν αυτοί οι τίτλοι κι οι περγαμηνές και κρίθηκαν ικανοί για την παρουσία τους, για να τους έχει παραχωρηθεί αυτό το διαρκές και μόνιμο στασίδι στο γυαλί…
Η εικόνα είναι απογοητευτική, χρόνια ολόκληρα ίδιες και απαράλαχτες συμπεριφορές, ίδιες και απαράλαχτες μεθοδεύσεις…
Σκέφτομαι μερικές φορές, πως είναι τόσο μεγάλος και έντονος ο επηρεασμός της κοινής γνώμης απ την τηλεόραση, αυτό το μέσο μαζικής επικοινωνίας, που πραγματικά στις προηγούμενες εκλογές γλιτώσαμε από θαύμα τα χειρότερα…
Με όλα αυτά που έχουν γίνει σκεφτείτε ότι υπήρξε ένα τεράστιο ποσοστό Ελλήνων που τα ξέχασε όλα μέσα σε λίγες μέρες και δεν τα ξέχασε από μόνος του, φρόντισαν άλλοι γι αυτό, πέντε χρόνια η προπαγάνδα της τηλεόρασης δεν είχε ταίρι, ούτε στην χούντα με τον Γεωργαλά δεν ήταν έτσι… γι αυτό σας λέω, αντισταθείτε, γιατί ακόμα και τα θαύματα κάποτε τελειώνουν…
Facebook Comments