Τρελαμένοι γονείς, χαμένοι μέσα στα μαύρα σκοτάδια της άγνοιας και της παραπληροφόρησης, μηνύουν δασκάλους και καθηγητές, που προσπαθούν να εφαρμόσουν το νόμο.
 
Κι αντί να αντιμετωπιστούν ως γραφικοί, δημόσιοι λειτουργοί, περνούν την ταπεινωτική διαδικασία, της προσαγωγής στο αστυνομικό τμήμα.
Ανερμάτιστοι όχλοι, υποκινούμενοι από διαφορετικά κάθε φορά κίνητρα, γεμίζουν πλατείες διαμαρτυρόμενοι, κρατώντας σημαίες, σταυρούς, εικονίσματα, αρχαιοελληνικά σύμβολα, καταπατώντας όλα τα μέτρα κατά της πανδημίας.
 
Κι αντί να προσαχθούν και να πληρώσουν βαρύτατα πρόστιμα, αντιμετωπίζονται …χαλαρά, με μένα και σένα και τον άλλο, να αναρωτιόμαστε. Καλά, εμείς, πόσο χαζοί είμαστε;
 
Πορείες και διαδηλώσεις, για τη δίκη της Χ.Α,γ ια τον Κουφοντίνα, για την κατάληψη που εκκενώθηκε, νόμοι και παρά…νόμοι, που ψηφίζονται, για να μείνουν στα χαρτιά.
Κι εμείς, πάλι να αναρωτιόμαστε. Πόσο χαζοί είμαστε;
 
Δημόσιοι υπάλληλοι, πλαστογραφούν, καρικατούρες πολιτών, κυκλοφορούν με πλαστά πιστοποιητικά εμβολιασμού και νόσησης, κινητές βόμβες για τη δημόσια υγεία κι όταν αποκαλύπτονται, αντί να χάνουν τη θέση τους οι μέν και να τιμωρούνται παραδειγματικά οι δε, τίποτα από τα δύο δε συμβαίνει…
Ένα χτύπημα στη πλάτη και η συμβουλή Μην το ξανακάνεις μεγάλε. Από ένα απλό, πειθαρχικό συμβούλιο…
 
Κοιτιόμαστε στον καθρέφτη…Αισθανόμαστε την ανάγκη, να ρίξουμε μια περιποιημένη μούτζα, στον ευσυνείδητο, νομοταγή εαυτό μας.
Γιατροί, πιστοί στον όρκο που έδωσαν, σώζουν τη ζωή ανθρώπων, τη ζωή που ίσως οι ίδιοι απαξίωσαν ασπαζόμενοι θεωρίες αλμπάνηδων.
Οι επιστήμονες κάνουν το καθήκον τους, για να μηνυθούν από ημιπαράφρονες δικηγόρους, οπαδούς συνομωσιολογικών θεωριών, ή συναδέλφων τους,που απλά βρήκαν τα κορόιδα για να…τα αρπάξουν.
Ο Νόμος, αδύναμος, απαξιωμένος, στιβαρότης και σοβαρότης, μηδέν!
 
Μια χώρα, που παράγει μεγάλη ποσότητα γελοιότητας, η οποία όμως θα μπορούσε να εκμηδενιστεί, αν διαχρονικά οι κυβερνώντες δεν φοβόντουσαν το λεγόμενο Πολιτικό Κόστος!
Δηλαδή, τον διεφθαρμένο νταβατζή ,που εμποδίζει τις Δημοκρατίες ,να είναι λειτουργικές, σύγχρονες, αποδοτικές κι αποτελεσματικές.
Τις κατατάσσει στην κατηγορία ,σχεδόν των κατ επίφαση Δημοκρατιών.
Ένας ιδιότυπος κοινωνικός διαχωρισμός γεννιέται…
 
Ο καημενούλης, ενσυνείδητος, νοήμων Πολίτης, αυτός που πάντα καλούνταν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, να ψηφίσει έλλογα, να κατανοήσει καταστάσεις, να υπομείνει αγόγγυστα περιορισμούς, να αισθανθεί υπερήφανος που έβαλε πλάτη σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις από τη μία.
 
Από την άλλη, ο κουτοπόνηρος μπαραμπάκος, με τον παρά του, με τις γνωριμίες τους, με το απύθμενο θράσος τους, με το ειδικό βάρος του φελλού που τον χαρακτηρίζει και τα καταφέρνει..
 
Να βρίσκεται πάντα, αλώβητος στην επιφάνεια, να μη σέβεται τίποτα και παρόλα αυτά, να μην έχει καμία κύρωση , να ανήκει στην κατηγορία των αενάως μετακινούμενων ψηφοφόρων και γι αυτό, να γίνεται το αντικείμενο του πόθου των εκάστοτε κυβερνώντων..
 
Η αποθέωση του άδικου, η καταβαράθρωση του όποιου, ηθικού κι αξιακού υπόβαθρου έχει απομείνει σε τούτο τον τόπο.
 
Όλοι εμείς, οι βλάκες, εμείς που αισθανόμαστε έτσι, επειδή μια εσωτερική ανάγκη ή, η παιδεία που λάβαμε μας έμαθε να συμπεριφερόμαστε σαν Πολίτες κι όχι σαν υπήκοοι, φωνάζουμε δυνατά, ότι δεν αντέχουμε άλλο τους νταβατζήδες της Δημοκρατίας!
 
Αν το πολιτικό κόστος, είναι (που είναι) προαπαιτούμενο μιας ευνομούμενης Πολιτείας, τότε οι πολιτικοί μας άρχοντες, οφείλουν και να το αναλάβουν και να το μετατρέψουν σε όφελος της κοινωνίας των Πολιτών.

Facebook Comments