O πόλεμος, είναι σχολείο.
Ένα σπουδαίο, μεγάλο σχολείο, αναπόφευκτο δυστυχώς, όσο αυτός ο πλανήτης κατοικείται.
Κι αυτός ο συγκεκριμένος, μας έπιασε στον ύπνο.
Παρόλα αυτά, σηκωθήκαμε γρήγορα απο τα κρεβάτια της λήθης, της νιρβάνας και της καλοπέρασής μας.
Βγήκαμε στους δρόμους, φωνάξαμε, δακρύσαμε με την εικόνα των ξεριζωμένων, μέσα σε ευρωπαικό έδαφος, στείλαμε βοήθεια ανθρωπιστική και πολεμική.
 
Δε διστάσαμε καθόλου να πούμε, τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
“Η Ουκρανία, δέχτηκε βίαιη εισβολή στο έδαφός της,από το Ρώσο ηγέτη,που γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όλες τις κατακτήσεις της σύγχρονης, φιλελεύθερης Δημοκρατίας, τις αρχές του Ανθρωπισμού και το Διεθνές Δίκαιο.
 
Με τον αμυνόμενο υπέρ βωμών κι εστιών, με αυτόν που υπερασπίζεται την Πατρίδα και την Ελευθερία του!
 
Είπα στην αρχή,ότι ο πόλεμος είναι σχολείο,που δίνει μαθήματα ζωής, σκληρά, ρεαλιστικά κι επώδυνα.
Το σχολείο, το παρακολουθούν μαθητές, εμείς δηλαδή,οι άμεσα,ή έμμεσα εμπλεκόμενοι.
Άλλοι τα παίρνουν τα γράμματα κι άλλοι είναι κουμπούρες κι αδιάφοροι.
Τι μεγάλη τιμή να ανήκουμε στους πρώτους!
Τι μεγάλη θλίψη και προσβολή για τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, να θρέφει στον κόρφο της, τόσο μεγάλο ποσοστό, στην καλύτερη περίπτωση Πόντιων Πιλάτων και στη χειρότερη, ευθαρσώς κι απροκάλυπτα υπερασπιστών του Πούτιν και κυρίως των αρρωστημένων ορέξεών του!
 
Μα σάμπως, τώρα θα τους μάθουμε;
Είκοσι χρόνια και, τους βρίσκουμε μπροστά μας!
 
Τους θυμόμαστε ως …Δικαστήριο των Λαών, στην πλατεία Συντάγματος, με τον Κώστα Καζάκο να …προεδρεύει και να κηρύττει ενόχους 18 ηγέτες κρατών ,ανάμεσά τους και τον Κώστα Σημίτη.
 
Τους θυμόμαστε πάλι στην πλατεία Συντάγματος αργότερα,ως …αγανακτισμένους, να φωνάζουν υβριστικά συνθήματα για το Ναό της Δημοκρατίας, να στήνουν κρεμάλες, να μας φωνάζουν γερμανοτσολιάδες και να περιθάλπουν με την ανοχή τους, κακοποιά στοιχεία, που έσπαγαν, έκαιγαν,λεηλατούσαν κι έγιναν αιτία,να απανθρακωθούν αθώοι εργαζόμενοι της Μαρφίν.
 
Τους γνωρίσαμε κι ως πολιτικό κόμμα, επίσημα και ..δημοκρατικά εκλεγμένο, να χαιρετά ναζιστικά και να φαντασιώνεται την αναβίωση μαύρων εποχών.
 
Το πρώτο καμπανάκι για τη Δημοκρατία, είχε ηχήσει …
Κι ευτυχώς, απο αυτούς, ας πούμε ότι γλυτώσαμε.
 
Ας πούμε,γιατί οι τύποι αυτοί, οι χαμαιλέοντες της ηλιθιότητας, μεταλλάσσονται συνεχώς.
Κι έτσι,τους βρήκαμε ξανά μπροστά μας, στην περίοδο της πανδημίας. Το λεγόμενο μπλοκ των αντιεμβολιαστών.
 
Το μέτωπο του παραλογισμού και του ανορθολογισμού,σε όλο του το μεγαλείο, ενώνει την ακροδεξιά με την ακροαριστερά, αλλά και τις παρυφές της αριστεράς με ένα μασίφ δακτυλίδι μίσους!
Μίσος για τη λογική, για την επιστήμη, για την πρόοδο και κυρίως, για το δυτικό τρόπο ζωής κι ότι αυτός εξασφαλίζει και διασφαλίζει στους πολίτες.
 
Είδαν τώρα όλοι αυτοί τον ηρωικό αγώνα των Ουκρανών και ξύπνησε μέσα τους το πράσινο φιδάκι της ζήλιας και της εμπάθειας.
Αυτοί,που λατρεύουν εμμονικά, ή, μισούν θανάσιμα,το να είναι απόγονοι. Του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη,του Λεωνίδα, του Μιλτιάδη, του Περικλή!
 
Δια πυρός και σιδήρου ενίοτε, μα με περηφάνια κι όχι με δουλικότητα!
 
Αυτοί, που η λεβεντιά και η μαγκιά τους, εξαντλείται στο να κυκλοφορούν με κουμπούρια και να τσαμπουκαλεύονται με το παραμικρό, να φωτογραφίζονται μπροστά σε μνημεία και αγάλματα, ή αντιθέτως, θεωρούν ντροπή ότι έχει να κάνει σχέση με αγάπη για την Πατρίδα!
 
Και ζηλεύουν, ακόμα και τις ηρωίδες Ουκρανές, που στο πλευρό των αντρών πολεμούν, έτοιμες να θυσιαστούν, ως νέες Σουλιώτισσες, για τη λευτεριά της χώρας τους.
 
Γιατί η Δημοκρατία, θέλει άντερα..
Που δεν τα έχουν όλοι.
 
Περήφανοι λοιπόν οι Ελληνες,για την στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά και της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης!
 
Κι ας μου επιτραπεί μια μικρή αλλαγή στο στίχο.
 
Απ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ανθρώπων τα Ιερά
Και σαν πρώτα αντρειωμένη
Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά.

Facebook Comments