Πανηγυρικό έμοιαζε το κλίμα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ από την τηλεόραση και το σκρολάρισμα στο timeline μου.

Ομολογώ ότι οι περισσότεροι επέλεξαν τις παραλίες και τις ακροθαλασσιές το Σαββατοκύριακο, αλλά είναι ενθαρρυντικό ότι το κόμμα παίρνει κάπως τα πάνω του και τα στελέχη του αισθάνονται αισιόδοξα για τις μάχες που έρχονται.

Και γιατί να μην είναι, άλλωστε, ικανοποιημένοι οι ΠΑΣΟΚοι; Ο νέος αρχηγός είναι φιλότιμος και γενικά συμπαθής, αν και ευρέως άγνωστος, πέραν της πολιτικής και πασοκικής πιάτσας. Δεν είναι τοξικός, όπως τοξικά δεν είναι τα στελέχη που αρθρώνουν δημόσιο λόγο. Κανονικοί άνθρωποι μοιάζουν που συμφωνούν και διαφωνούν, όπου κρίνουν, αλλά με τρόπο παραγωγικό. Προσπαθούν να μην ετεροκαθορίζονται, όχι πάντα πετυχημένα, αλλά προσπαθούν. Και έτσι πορεύονται, με το δημοσκοπικό αβάντζο και τη συμπάθεια της κοινωνίας που δεν ακούει πλέον ΠΑΣΟΚ και στρέφει αλλού το βλέμμα, όπως τα χρόνια των Μνημονίων.

Καλά τα χαμόγελα, όμως, τα δύσκολα είναι μπροστά. Όποτε και αν κάνει εκλογές ο Μητσοτάκης-και θα τις κάνει όταν θα τον συμφέρει περισσότερο να τις κάνει-το ΠΑΣΟΚ θα συμπιεστεί. Πράγματι, αν ένα πράγμα ξέρει να κάνει ο Ανδρουλάκης, είναι εκλογές. Οι εθνικές εκλογές, όμως, είναι άλλη κατηγορία παιχνιδιού. Έχει απέναντι δύο πρωθυπουργούς, έναν νυν και έναν πρώην, όχι τον Παπανδρέου που έτρεξε τελευταία στιγμή να βάλει υποψηφιότητα αγόμενος και φερόμενος από διάφορους που μονίμως επιλέγουν να πορεύονται στην πλάτη του. Και έχει να αντιμετωπίσει σκληρά διλήμματα ως προς τη διακυβέρνηση και τις μείζονες επιλογές που μπορεί να του κοστίσουν ψήφους ήδη από τις πρώτες εκλογές, όσο και αν αυτές είναι πιο «χαλαρές».

Εγώ δεν έχω αμφιβολία ότι ο Ανδρουλάκης θα πετύχει ψηλότερο ποσοστό από το 2019 στις επικείμενες εκλογές. Και νομίζω κανείς στην πολιτική πιάτσα δεν έχει. Πόσο ψηλότερο όμως; Εδώ είναι τα ζόρια. Διότι, ας μην κάνουν λάθος στην Τρικούπη, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν έναν ισχυρό τρίτο πόλο. Θέλουν δυνάμει εταίρους, αλλά όχι έναν ισχυρό τρίτο ως ρυθμιστή. Αντιθέτως, ο Ανδρουλάκης θέλει ακριβώς αυτό. Το τι θέλουμε από το τι μπορούμε να πετύχουμε, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Γι’ αυτό, μετά τις ασκήσεις εσωκομματικής ανασυγκρότησης (ή και συγκρότησης σε ορισμένες περιπτώσεις), τώρα είναι η ώρα του Ανδρουλάκη να δείξει αν μπορεί, όχι απλώς να παίξει στην μεγάλη κατηγορία, αλλά να κάνει τη διαφορά. 

Facebook Comments