Το γαρ πολύ της θλίψεως

Το τελευταίο διάστημα, απουσία πολιτικού λόγου με επιχειρήματα και περιεχόμενο, η αντιπολίτευση, τόσο ο ΣυΡιζΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να εμπλέξουν την πολιτική ζωή του τόπου και την κοινωνία σε ένα δήθεν σκάνδαλο υποκλοπών εις βάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη και όχι μόνον.

Αφήνοντας υπονοούμενα κι υπαινιγμούς κατά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι ήταν εν γνώσει της η προσπάθεια υπονόμευσης και υποκλοπής των προσωπικών δεδομένων του κυρίου Ανδρουλάκη από το κινητό του τηλέφωνο.

Χωρίς να έχουν το θάρρος να απευθύνουν συγκεκριμένες κατηγορίες κατά της κυβέρνησης και της ΕΥΠ, που φυσικά δεν διαθέτουν.

Δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο που να δίνει έστω και μια ένδειξη ότι η προσπάθεια υποκλοπής του κινητού τηλεφώνου του κυρίου Ανδρουλάκη ήταν εν γνώσει της κυβέρνησης, ή ακόμα περισσότερο ότι έγινε από κυβερνητικούς κύκλους.

Όλα αυτά είναι αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης, που δυστυχώς για μια ακόμη φορά αποδεικνύονται κατώτεροι των κρίσιμων περιστάσεων, που διέρχονται η Ελλάδα κι ο κόσμος ολόκληρος. Και το χειρότερο είναι ότι με την τοξική και σκανδαλοθηρική τους αντιπολίτευση υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια. Και υπονομεύουν τους ίδιους τους θεσμούς της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού.

Ας δούμε τα γεγονότα. Η προσπάθεια υποκλοπής του κινητού του κυρίου Ανδρουλάκη έγινε όταν ακόμα ήταν ένας απλός ευρωβουλευτής, τον περασμένο Σεπτέμβριο, προτού ακόμα εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό έγινε γνωστό στις Βρυξέλλες και όχι στην Αθήνα. Πέρασαν περίπου 10 μήνες για να το καταγγείλει ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις ελληνικές αρχές. Γιατί καθυστέρησε τόσο; Τι μεσολάβησε έκτοτε; Καμιά πιστευτή εξήγηση δεν δόθηκε. Μόνο αόριστες και έωλες κατηγορίες, οι οποίες μάλιστα απαντήθηκαν άμεσα από την κυβέρνηση και την ΕΥΠ, που διέψευσαν κατηγορηματικά οτι διαθέτουν το συγκεκριμένο σύστημα υποκλοπών, με το οποίο καταγγέλθηκε οτι έγινε προσπάθεια από κάποιους αγνώστους να το χακάρουν.

Η κυβέρνηση διά του υπουργού Δικαιοσύνης ζήτησε άμεσα εισαγγελική παρέμβαση από τον Άρειο Πάγο για να διαλευκανθεί η υπόθεση. Όπως ακριβώς έπρεπε να πράξει μια υπεύθυνη κυβέρνηση όταν γίνεται τέτοιου είδους σοβαρή καταγγελία από τον αρχηγό ενός κοινοβουλευτικού κόμματος.

Τότε γιατί τόσο ο ΣυΡιζΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ επιμένουν σε αυτήν την περίεργη υπόθεση;

Η γνώμη μας είναι ότι ειδικά για το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, η πτώση στα δημοσκοπικά του ποσοστά φέρνει ανησυχία και πανικό και προσπαθεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της δημοσκοπικής του βύθισης, ανασύροντας την σκανδαλολογία ως μέσον άσκησης (ανεύθυνης) αντιπολίτευσης. Καθώς το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Και το χειρότερο για το κόμμα του κυρίου Ανδρουλάκη είναι ότι με την τακτική αυτή που ακολουθεί, την ανεύθυνη και ανερμάτιστη, καταλήγει να γίνει, δυστυχώς, ουρά του ΣυΡιζΑ στην τοξική αντιπολίτευση που ασκεί.

Είναι κρίμα κάτι τέτοιο για ένα κόμμα που διέθετε πάντα κεντρώους, σοβαρούς και αξιόλογους, ψηφοφόρους, οι οποίοι πάντως έχουν διέξοδο στην ψήφο τους. Τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη που καλύπτουν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα και τον μεσαίο χώρο. Και γι’ αυτό την απάντηση οι παλαιοί κεντρώοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που δεν τους αρέσουν οι κραυγές και η τοξική αντιπολίτευση, θα την δώσουν στις επόμενες εκλογές, προσφέροντας και πάλι την πρωθυπουργία στον Κυριάκο Μητσοτάκη.