Αδέσποτη χώρα

Σειρά επεισοδιακών γεγονότων συσσωρεύονται γύρω από ομόκεντρους θεματικούς κύκλους τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτοντάς μας τα ψυχολογικά απόνερα των μνημονίων – νεοτερικότητας που είχαν αφάνταστες συνέπειες στην κοινωνία.

Επιγραμματικά μπορούμε να τοποθετήσουμε τις κοινωνικές αναταραχές αυτές σε τρεις τίτλους – εγκληματικότητα ανηλίκων / τεράστια αύξηση αδέσποτων ζώων / ανεξέλεγκτη κυκλοφορία των επίσης αυξανόμενων δεσποζόμενων ζώων.

Με αφορμή λοιπόν ποικίλα περιστατικά όπως την παραβίαση οικιακού ασύλου ηλικιωμένων από πιτσιρίκια, τις επιθέσεις άγριων αγέλων σκυλιών σε πάσης φύσης διερχόμενους τόσο στην εξοχή όσο και στις πόλεις, τις επιθέσεις ακόμη και δεσποζόμενων ζώων (τα οποία είναι ανεπιτήρητα) σε πολίτες και παιδιά όπως και τέλος την τεράστια αύξηση της ηχορύπανσης από την παράνομη αλλά παρόλα αυτά ατιμώρητη παρουσία ζώων σε εξωτερικούς χώρους κτιρίων ημέρα και νύχτα μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι η χώρα αυτή είναι μία κυριολεκτικά αδέσποτη χώρα.

Καθίσταται προφανές ότι πέρα από τις καταστροφικές οικονομικές συνέπειες και πέρα από τη γενικότερη κατάθλιψη που έφεραν τα μνημόνια και η οικονομική κρίση των οποίων η έπειτα ακολουθήσασες καραντίνες ήταν ένα μικρό κλάσμα μόνο δυστυχίας μπροστά σε αυτά,  βλέπουμε κατά πρώτον ότι οι γενιές που έγιναν γονείς μέσα στα χρόνια αυτά ακολουθώντας την προοδευτική τάση της προηγούμενης γενιάς να μην επιπλήττουν τα παιδιά τους (ούτε και να ακολουθούν παραδοσιακές ηθικές αξίες) – ουσιαστικά τα εγκατέλειψαν να μεγαλώσουν χωρίς καμία καθοδήγηση.

Αν προσθέσουμε τον μεγάλο αριθμό διαζυγίων που ανάγκασε μεγάλο αριθμό παιδιών να μεγαλώσει με έναν γονιό ή ακόμα χειρότερα με κανέναν γονιό λόγω της πολύωρης απουσίας τους στην εργασία που επίσης επέβαλαν τα μνημόνια τότε βλέπουμε νέα γενιά παιδιών χωρίς καμία αρχή.

Οι γονείς, κουρασμένοι από όλη αυτή την τραγική για την Ελλάδα δεκαετία, το βλέπουμε και το καλοκαίρι ότι παρατούν τα παιδιά τους ανεπιτήρητα έξω προκειμένου να ξεκουραστούν και αυτοί για λίγο και να απολαύσουν λίγη ξενοιασιά.  Και ενώ παλιότερα τα παιδιά μαζεύονταν νωρίς για ύπνο από τις 11:00 στη σύγχρονη εποχή τα βλέπουμε να παίζουν στις πλατείες ειδικά τώρα το καλοκαίρι ως τις 1:00 και 2:00 το βράδυ ή ακόμα χειρότερα ως τα  ξημερώματα χωρίς καμία επιτήρηση από τους γονείς οι οποίοι προσπαθούν να κερδίσουν μερικές στιγμές ηρεμίας εις βάρος βεβαίως των παιδιών τους.

Ανεπιτήρητα καθώς είναι τα παιδιά και χωρίς καμία καθοδήγηση δεν μπορούν να διακρίνουν πλέον όρια συμπεριφοράς ούτε και τολμά κανείς  να τους επιβάλει να πηγαίνουν στο σπίτι νωρίς – άλλωστε τα περισσότερα από αυτά είναι κλεισμένα σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα λόγω της αστυφιλίας. Κανείς πλέον δεν μπορεί να τους υποδείξει να μην ενοχλούν ηλικιωμένους πολίτες ή να μην μπαίνουν σε ξένες περιουσίες. Μόλις δύο δεκαετίες πριν όλα αυτά ήταν αυτονόητα.

Κατά δεύτερο λόγο η συνύπαρξη ανεπιτήρητων παιδιών ειδικά το καλοκαίρι μαζί με αδέσποτα ή μη επιτηρούμενα δεσποζόμενα ζώα μας οδήγησε όχι μόνο σε εγκληματικές επιθέσεις ζώων σε βάρος παιδιών -αλλά και ενηλίκων οι οποίοι είναι εξίσου απροστάτευτοι – αλλά και στον μεγάλο περιορισμό της δυνατότητας των τελευταίων να επιχειρήσουν περιπάτους ή άθληση σε εξωτερικούς χώρους και τη φύση της επαρχίας καθώς ανά πάσα στιγμή καραδοκεί ο κίνδυνος να τους επιτεθεί κάποιος σκύλος από τα εκατομμύρια αδέσποτα που προφανώς κάποιοι  φιλόζωοι ιδιοκτήτες τους έχουν εγκαταλείψει.

Και το γλυκό αυτό συμπληρώνεται με μία άνευ προηγουμένου έκρηξη ηχορύπανσης από την ύπαρξη τόσων μη επιτηρούμενων αδέσποτων και δεσποζόμενων σκύλων, ώστε σε πάρα πολλές και ειδικά στις πιο λαϊκές περιοχές της Ελλάδος ο θόρυβος αυτός να υπερβαίνει οποιαδήποτε γνωστή μας μέχρι σήμερα ηχορύπανση.

Ήταν σχεδόν αστείο να ακούμε το καλοκαίρι για διώξεις που ασκούνταν από την αστυνομία σε ιδιοκτήτες κέντρων διασκέδασης για ηχορύπανση η οποία τις περισσότερες φορές ενοχλεί το πολύ ελάχιστα γειτονικά σπίτια την ίδια στιγμή που παρέμεναν ανενόχλητοι σε εξωτερικούς χώρους ιδιοκτήτες σκύλων οι οποίοι γαβγίζουν όλη νύχτα και σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αδέσποτα που επικοινωνούν με γαυγίσματα μεταξύ τους σαν αγέλη να δημιουργούν μία κόλαση φασαρίας για την οποία καμιά αρχή  δεν κάνει τίποτα.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι σημερινοί γονείς καταρχάς πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με τα παιδιά τους και να τους μεταφέρουν αρχές όσο κι αν οι ίδιοι αισθάνονται αποδυναμωμένοι από τη δύσκολη εποχή που ζούμε και ταυτόχρονα για τα  ακόλουθα προβλήματα που δημιουργούνται από τα ανεπιτήρητα ζώα πρέπει να υπάρξουν ανάλογες κατασταλτικές δράσεις.

Είναι προφανές λοιπόν ότι οι δήμοι στην Ελλάδα είναι στην τεράστια πλειοψηφία τους ανοργάνωτοι και ανήμποροι να περισυλλέξουν καθοιονδήποτε τρόπο τα αδέσποτα ζώα και πιθανόν θα έπρεπε το ζήτημα αυτό να παραπεμφθεί στις περιφέρειες ή σε κάποιο άλλο φορέα ο οποίος θα τα μαζεύει και θα ακολουθεί τις πρακτικές που έχουν στην Ευρώπη.

Κατά δεύτερο λόγο σειρά ζητημάτων που άπτονται στο επίπεδο ασφάλειας κυκλοφορίας από ενδεχόμενο επίθεσης ζώων αλλά και την τεράστια ηχορύπανση που αυτά δημιουργούν το νομοθετικό πλαίσιο θα έπρεπε να στραφεί σε αυτεπάγγελτη δίωξη τέτοιων εγκλημάτων και αύξηση τον ποινών για τους παραβάτες με δεδομένο ότι είναι πολύ δύσκολο για τους πολίτες να προβαίνουν σε καταγγελίες λόγω της γειτονικής και συχνά συγγενικής σχέσης μεταξύ των αντικρουόμενων πλευρών ή ακόμα χειρότερα λόγω του φόβου αντιποίνων, ακριβώς λόγω της χωρικής γειτνίασης.

Επομένως όπως η αστυνομία κατά περιόδους ελέγχει την ύπαρξη άδειων κυκλοφορίας,  ή ποικίλων πιστοποιητικών έτσι θα έπρεπε να κάνει και εξίσου ελέγχους ηχορύπανσης και ασφάλειας τόσο σε αυτούς που κυκλοφορούν σε εξωτερικούς χώρους δεσποζόμενα ζώα  όσο και σε αυτούς που τα εναποθέτουν σε μπαλκόνια και ταράτσες εκθέτοντας την γύρω περιοχή στην ηχορύπανση τους.

Πότε ως σήμερα στην κοινωνική ιστορία τουλάχιστον της χώρας μας δεν συνέβαινε να πηγαίνουν πρώτοι για ύπνο οι ενήλικες και πολύ αργότερα από αυτούς οι ανήλικοι οι οποίοι παραμένουν σε εξωτερικούς χώρους χωρίς όμως να παίζουν όπως παλιότερα αλλά να διαγωνίζονται σε επικίνδυνες κόντρες, συμμορίες ή να έχουν ξεκάθαρες παράνομες δραστηριότητες.

Δεν είναι δε αμελητέο το γεγονός ότι η νεότερη γενιά εφήβων έχει μεγαλύτερες σωματικές διαστάσεις από την προηγούμενη ώστε όχι μόνο να προσδίδουν σε αυτούς την εικόνα ενηλίκων αλλά πολύ συχνά και τη μυϊκή αυτών δύναμη πράγμα που σημαίνει ότι οι ανήλικες συμμορίες που έχουν γιγαντωθεί σε αριθμό τα τελευταία χρόνια ίσως να βγουν εκτός πλαισίου δυνατοτήτων νόμιμης αντιμετώπισης τους στα επόμενα χρόνια και να καταστούν μάστιγα για όλους τους υπόλοιπους.

Οι ενήλικες βέβαια της γενιάς των μνημονίων χαρακτηρίζονται από την τρομακτική απάθεια τους σε σωρεία κρίσιμων για την κοινωνία μας ζητημάτων, απάθεια η οποία κάνει τις δραστηριότητες των ανηλίκων να φαίνεται εκκωφαντικά τρομακτική μιας και τίποτα άλλο δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα. Με άλλα λόγια οι ενήλικες κοιμούνται όρθιοι και αυτό μάλλον εκνευρίζει τους ανήλικους.

Απενεχοποιώντας επίσης το σεξ σε αυτές τις ηλικίες πάλι έχουμε το παράδοξο να κάνουν στη σημερινή Ελλάδα σεξ μάλλον οι ανήλικοι και λιγότερο οι ενήλικες.

Τούτων δοθέντων λοιπόν είναι προφανές ότι κουμάντο πλέον δεν κάνουν στην κοινωνία οι ενήλικες αλλά οι ανήλικοι.

Έχουμε πολλές  φιλοζωικές εταιρείες αλλά δεν ασχολούνται ούτε με τις παρενέργειες των ζώων δηλαδή τις επιθέσεις και την ηχορύπανση αλλά και καμία φιλανθρωπική εταιρεία που να περιποιείται για παράδειγμα μοναχικούς ηλικιωμένους ανθρώπους κλπ.

Ενώ καθημερινά ακούμε για επιθέσεις αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων -και άγριες μάλιστα- εναντίον βρεφών, παιδιών, ανθρώπων εν πάση περιπτώσει πάσης ηλικίας  κανένα περιορισμό δεν σχεδιάζουν τα αρμόδια υπουργεία όσον αφορά τις  επικίνδυνες ράτσες ζώων. Ούτε τουλάχιστον να τα απαγορεύσουν εντός των κατοικημένων περιοχών.

Ακόμη και οι λιγοστές πρόνοιες της παλιάς νομοθεσίας -πριν προλάβουν και την αλλάξουν και αυτή -είναι ανεπαρκείς πλέον καθώς οι περιπτώσεις επικινδυνότητας έχουν αυξηθεί τόσο πολύ ταυτόχρονα με τον αριθμό των ζώων πού υπέρ δεκαπλασιάστηκε στην Ελλάδα την τελευταία 10ετία ώστε είναι αδύνατο και για την αστυνομία αλλά και οποιοδήποτε θεσμό να προλαβαίνει το κακό ή να επεμβαίνει σε αυτό χωρίς ένα κάρο διαδικασίες που αποθαρρύνουν τα υποψήφια θύματα.  Ο πολίτης μπορούσε να προστατευτεί δικαστικά με ασφαλιστικά μέτρα πχ η και αστικές αγωγές και ποινικές διώξεις όσο τα φαινόμενα ενόχλησης  ήταν εξαίρεση. Σήμερα όμως είναι ο κανόνας. Από πού να πρωτοφυλαχτουν? Γι αυτό πρέπει να διώκονται αυτεπάγγελτα με ελέγχους από την αστυνομία σε καθημερινή προληπτική βάση.

Εντυπωσιακό είναι ότι μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο ενώ ο ποινικός μας κώδικας αναγνωρίζει τη δυνατότητα αυτοάμυνας σε επίθεση από άνθρωπο περιορίζοντας την ποινή σε περίπτωση άσκησης αμυντικής βίας, όταν ο ίδιος άνθρωπος δεχτεί επίθεση από ζώο φτάσαμε σήμερα στο σημείο να το σκέφτεται εάν θα αμυνθεί μην τυχόν και πληρώσει κανένα πρόστιμο για κακοποίηση ζώου η ακόμα χειρότερα να υπομένει τα γαβγίσματα του στην ξεκούραση του σπιτιού του  η την απειλή στους περιπάτους του. Το νομικό μας πλαίσιο θα επιβάλλει σήμερα δηλαδή να δεχτεί κάνεις επίθεση και να μην αντιδρά από φόβο μην πληρώσει και από πάνω αν τυχόν κλωτσήσει πχ το επιτιθέμενα ζώο.

Ενοχοποιώντας οποιαδήποτε κριτική απέναντι στη νεοφανή δήθεν ζωοφιλία φτάσαμε στο σημείο ολόκληρες περιοχές να δονούνται από ατελείωτα γαυγίσματα θεσπιζόμενων και αδέσποτων σκύλων, κάδοι σκουπιδιών να είναι φωλιές ατελείωτων γατιών, γειτονιές να είναι απροσπέλαστες από αδέσποτα και κανείς να μην μπορεί να αμυνθεί απέναντι σε αυτή την τρέλα.

Εμμένοντας στην ψευδαίσθηση ότι τα σημερινά παιδιά είναι συνηθισμένα παιδιά και όχι παιδιά γονιών καταθλιπτικών (που δεν ασχολούνται μαζί τους και δεν τους δίνουν αρχές) καθόμαστε και δικαιολογούμε συχνά ακόμη και  συμμορίες ανηλίκων με οχήματα πού πέρα τις επικίνδυνες κόντρες τους εντείνουν την με τη δική τους φασαρία όλη αυτή την ηχορύπανση ενάντια στην κοινωνία που κάποτε ξέραμε ότι υπάρχει.

Όπως και παλαιότερα, εμμένοντας η κοινωνία και τα ΜΜΕ με την ψευδαίσθηση ότι ο αριθμός μεταναστών στην χώρα μας μπορεί να είναι απεριόριστος εισπράξαμε μία καθημερινότητα με άπειρα καθημερινά μικρά αλλά σοβαρά επεισόδια βίας και χαβούζας.

 Δυστυχώς η χώρα μας έχει καταρρεύσει οριστικά.