Διανύουμε πλέον την τρίτη και τελευταία αγωνιστική των ομίλων και μπορούμε πλέον να καταλήξουμε σε κάποια πρώιμα συμπεράσματα για το ποιες χώρες είναι αυτές που έχουν ξεκινήσει καλύτερα από τις υπόλοιπες.

Η Αργεντινή βγήκε και πάλι στο προσκήνιο, η Πορτογαλία πέρασε άνετα το εμπόδιο της Ουρουγουάης, ενώ προηγουμένως, η Βραζιλία απέδειξε ότι μπορεί να διασπάσει κλειστές άμυνες και να αντιμετωπίσει τις αντεπιθέσεις, όπως έκανε αρκετά καλά η Ελβετία. Η Γαλλία πήρε ένα παιχνίδι, με την Δανία, «κρας» – τεστ για την ίδια, διότι απέναντι στους Σκανδιναβούς γνώρισε δύο ήττες στο Nations League. Αυτές είναι που δείχνουν να «ξεπροβάλλουν» ως οι βασικές διεκδικήτριες του βαρύτιμου τροπαίου.

Οι Βραζιλιάνοι επιβεβαιώνουν το ρόλο του φαβορί που είχαν πριν από την εκκίνηση της διοργάνωσης. Με οδηγό την αποτελεσματική άμυνα, διαχειρίζεται τα παιχνίδια με υπομονή και πίστη τόσο στη συνεργασία των αστέρων της, όσο και στις ατομικές ενέργειες που παίρνουν όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Απέναντι σε ευρωπαϊκές ομάδες (Σερβία, Ελβετία) και άρα γνώστες της προσέγγισης των ποδοσφαιριστών της Σελεσάο, οι παίκτες του Τίτε τα πήγαν περίφημα και προβληματίζουν ήδη τους υπόλοιπους ανταγωνιστές.

Πρωτίστως τους Γάλλους, που παρά τις απουσίες, ιδιαίτερα στη μεσαία γραμμή, «σκορπίζουν» τρόμο επιθετικά. Με τον Εμπαπέ να είναι μακράν του δεύτερου, ο πιο επικίνδυνος ποδοσφαιριστής του Μουντιάλ. Σε συνδυασμό με τον εντυπωσιακό Ντεμπελέ και τον επιδραστικό Γκριζμάν, δημιουργούν την πιο απειλητική τριάδα. Με την εμπειρία και την ώθηση του τίτλου των Παγκόσμιων Πρωταθλητών, εμφανίζονται έτοιμοι για το repeat. Η ήττα από την Τυνησία την τελευταία αγωνιστική, δεν μπαίνει στην κουβέντα λόγω των αρκετών αλλαγών στην ενδεκάδα από τον Ντιντιέ Ντεσάμπ.

Οι δύο νίκες της Αργεντινής επί του Μεξικού και της Πολωνίας αντίστοιχα, έφεραν ξανά στο προσκήνιο την παρέα του Μέσι. Έδειξε χαρακτήρα μετά την έκπληξη της πρώτης αγωνιστικής από την Σαουδική Αραβία. Το πειστικό στοιχείο βέβαια, ήταν ότι στο πιο δύσκολο παιχνίδι του ομίλου απέναντι στους Ευρωπαίους, πίεσε ασφυχτικά τον αντίπαλο και έδειξε ότι υπάρχει αγωνιστικό πλάνο νίκης. Έτσι μπορεί να ελπίζει στο μεγάλο του όνειρο ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο.

Στο κόλπο και η Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος. Γκάνα και Ουρουγουάη δεν στάθηκαν ικανές να της δημιουργήσουν πρόβλημα. Που σημαίνει ότι η προσέγγιση είναι και η σωστή για μία επιτυχημένη διαδρομή. Παίκτες με ταλέντο υπάρχουν. Μαζί με τη Βραζιλία έχουν τα πιο πλήρη ρόστερ στη διοργάνωση. Ίσως οι Ίβηρες να είναι και ένα βήμα πιο μπροστά. Το ζητούμενο είναι η ανταπόκριση σε νοκ – άουτ αγώνες, εκεί όπου η μπάλα θα «καίει».

Η Αγγλία από την άλλη μας μπέρδεψε περισσότερο. Ενώ ξεκίνησε δυναμικά και αποφασιστικά τον όμιλο με τη νίκη επί του Ιράν, δυσκολεύτηκε αρκετά απέναντι σε έναν αδύναμο για τα «κυβικά» της αντίπαλο, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στο τελευταίο παιχνίδι, απέναντι στην Ουαλία, απέδειξε ότι έχει αρκετές επιλογές παικτών που μπορούν να αλλάξουν τη ροή και να είναι καθοριστικοί στα νοκ – άουτ. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα είναι και στην τελική τετράδα.

Στη συζήτηση θα έμπαιναν Ισπανία και Γερμανία, όμως αμφότερες δεν έχουν εξασφαλίσει την παρουσία τους στους «16». Αν για τη Φούρια Ρόχα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα το πετύχει, αφού φανέρωσε στοιχεία που κανείς δεν περίμενε, κυρίες λόγω της νεότητας του ρόστερ, για τους Γερμανούς είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα βαθμολογικά. Κατά τη γνώμη μου, τα «Πάντσερ» ήταν πολύ καλύτερα και στα δύο παιχνίδια (ισοπαλία με Ισπανία, ήττα από Ιαπωνία), ωστόσο χρειάζεται και τύχη, η οποία έλειψε.

Facebook Comments