Πλησιάζοντας προς το τέλος της τετραετίας και προς την προκήρυξη των εθνικών εκλογών θυμήθηκα τις εκλογές του 2015.

Πέρα από το κλίμα της εποχής μου ήλθε στο μυαλό ένα χαρακτηριστικό βίντεο που είχε γίνει από την επικοινωνιακή ομάδα του Αντώνη Σαμαρά.
Ήταν ένα βίντεο που περιέγραφε το μέλλον αν κέρδιζε τις εκλογές το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Η μουσική υπόκρουση, τα θέματα που περιείχε, η υπερβολή και ο φόβος σου γεννούσαν παράξενα συναισθήματα.
Όταν το πρωτοείδαμε με την σύζυγό μου το χαρακτηρισαμε αρχικά εκβιαστικό,  συναισθηματικό, που έπαιζε έντονα και με δραματικό τρόπο με το συναίσθημα του αγνώστου, του φόβου και της καταστροφής.
Στην δεύτερη ματιά και αφού είχα ξεπεράσει το αρχικό σοκ, άρχισα να αναλύω ένα ένα αυτά που αναφερόταν στο διαφημιστικό σποτ.
Τις κλειστές τράπεζες, τους συνταξιούχους να περιμένουν στις ουρές, την χρεοκοπία, την ανασφάλεια, την ανυποληψία με τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις  από τους εταίρους μας στην Ευρώπη, την έλλειψη τροφίμων, φαρμάκων και καυσίμων κλπ και μου έδωσαν την εικόνα  με σκηνές από το κοντινό μέλλον.
Όλα αυτά που το βίντεο περιέγραφε σαν σκηνές καταστροφής και υπαρκτές εικόνες από χώρες της λατινικής Αμερικής συνέβησαν στην χώρα μας βυθίζοντας την χώρα στον πάτο μαζί με μια βαριά πέτρα που ήταν τα 100 δις της περήφανης διαπραγμάτευσης και την υποθήκη της ελληνικής περιουσίας για 99 χρόνια.
Ανέφερα τα παραπάνω όχι για να φοβίσω κανένα,  ούτε να επαναφέρω τις τραγικές στιγμές που ζήσαμε όλοι για περίπου ένα χρόνο και που τις συνέπειες αυτής της περιόδου τις πληρώνουμε ακόμη, αλλά για να τονίσω ότι πρέπει να σταθμισουμε όλα τα δεδομένα πριν αποφασίσουμε τι θα ψηφίσουμε αυτή την φορά.
Απαντώντας λοιπόν στο αρχικό ερώτημα, θα αναφέρω σαν βασικά ερωτήματα τι θέλουμε από τη νέα κυβέρνηση…
Θέλουμε ασφάλεια στα εξωτερικά μας σύνορα;
Θέλουμε ευρωπαϊκό προσανατολισμό και ισχυρές συμμαχίες;
Θέλουμε μια οικονομία ισχυρή με προοπτικές ;
Θέλουμε επενδύσεις και άνοιγμα στις μεγάλες αγορές;
Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία;
Θέλουμε μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας;
Θέλουμε η χώρα μας να είναι πρωτοπόρος στην Ευρώπη και όχι ο φτωχός συγγενής;
Αν σε αυτά τα διλήμματα βρούμε τις δικές μας  απαντήσεις, δεν θα είναι δύσκολη η επιλογή μεταξύ των υποψηφίων .
Γιατί το δίλημμα δεν είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας.
Το ερώτημα δεν είναι επί προσώπων, αλλά τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα πρόσωπα και πόσο κοντά είναι στα δικά μας κριτήρια, πόσο ρεαλιστικά και πόσο  ενσωματωμένα στην ελληνική και παγκόσμια πραγματικότητα.
Αφού λοιπόν απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα και έχοντας γνώση για τα πεπραγμένα των δύο μονομάχων θα κάνουμε την επιλογή μας.
Όμως αυτή την φορά κανένας μας δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι δεν ήξερε ή ότι κατάλαβε άλλα από αυτά που πρεσβεύει η κάθε παράταξη.
Μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται.
<!– important to use

Facebook Comments