Σήμερα επίκειται η πρώτη δοκιμαστική απόπειρα εκτόξευσης του Starship.

Αν τελικά γίνει σήμερα, -καθώς πολλοί παράγοντες μπορούν να την αναβάλλουν-, θα πρόκειται για μια πραγματικά ιστορική μέρα.

Η σημασία αυτού του οχήματος είναι τόσο μεγάλη και πολυδιάστατη που είναι δύσκολο να εκτιμηθεί.

Οι περισσότεροι στέκονται στο μέγεθος του. Το ψηλότερο, βαρύτερο, με μεγαλύτερο οφέλιμο φορτίο κλπ στην Ιστορία. Εντυπωσιακές, αλλά όπως θα δούμε, ασήμαντες συγκριτικά λεπτομέρειες.

Στην πραγματικότητα, το όχημα αυτό αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο της αεροδιαστημικής βιομηχανίας.

Ενα όχημα πλήρως, 100%, επαναχρησιμοποιούμενο!

Χωρίς ίχνος υπερβολής, πρόκειται για επανάσταση, για αλλαγή σελίδας στην ανθρωπότητα.

Πρόκειται για το δεύτερο βήμα-άλμα της ανθρωπότητας μετά την επίσκεψη του ανθρώπου στη Σελήνη.

Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς ήταν επίσκεψη και τίποτα περισσότερο.

Τώρα, επιτέλους, θα μπορέσουμε μετά απο μισό αιώνα να μιλήσουμε ρεαλιστικά για κατάκτησή της, αλλά και εν καιρώ και του Άρη και του υπόλοιπου ηλιακού μας συστήματος.

Το Starship μετά απο διαγωνισμό με τα μεγαθήρια της αεροδιαστημικής βιομηχανίας έχει ήδη επιλεγεί απο τη NASA για το πρόγραμμα Artemis, της επιστροφής και μόνιμης πλέον παραμονής του ανθρώπου στη Σελήνη.

Δεν πρόκειται λοιπόν για ευσεβή πόθο αλλά για επικείμενη πραγματικότητα.

Ο δεύτερος λόγος της σημασίας του είναι λιγότερο εμφανής, πολύ λιγότερο συζητημένος και ταυτόχρονα, δυνητικά, πολύ σημαντικότερος.

Η NASA με το παρωχημένο μοντέλο cost plus contract και κύριο ανάδοχο την Boeing, κατάφερε να εκτοξεύσει πριν απο μερικές εβδομάδες τον SLS, εναν παρωχημένο τεχνολογικά/πλήρως αναλώσιμο πύραυλο, με συνολικό κόστος προγράμματος περί τα 27 δις και με προβλεπόμενο κόστος ανά εκτόξευση μεταξύ 2 και 4 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αντίστοιχα, το Starship στοίχισε στη NASA περί τα 3δις ενώ το συνολικό κόστος του προγράμματος υπολογίζεται στα 10 δις (με ιδία χρηματοδότηση της Spacex), με προβλεπόμενο κόστος ανα εκτόξευση μεταξύ 2 και 4 εκατομμύρια δολάρια.

Εκατομμύρια όχι δισεκατομμύρια. Δηλαδή 200 φορές χαμηλότερο.

Το Starship δεν είναι αποτέλεσμα ούτε κρατικής/διακρατικής προσπάθειας, ούτε κάποιου παραδοσιακού κολοσσού της αεροδιαστημικής, αλλά ξεκάθαρα ατομικής/ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Και εδώ, είναι το κλειδί γιατί αυτό (μεταξύ πολλών άλλων) το επίτευγμα έχει βαθιά πολιτικο-ιδεολογική διάσταση.

Επί 50 χρόνια η ανθρωπότητα δεν κατάφερε να κάνει καμία αξιοσημείωτη υπέρβαση προς το διάστημα.

Πολλές επιτυχίες αδιαμφισβήτητα, αλλά με τεράστιο κόστος για μικρό αναλογικά όφελος.

Στην εποχή της woke κουλτούρας, της συστηματικής και στοχευμένης ακύρωσης/δολοφονίας προσωπικοτήτων, του δυσκίνητου ανελαστικού και κοστοβόρου κρατισμού, η ιδιωτική πρωτοβουλία, το ατομικό όραμα, λάμπουν μέσα απο τέτοια επιτεύγματα.

Είναι ο Μάσκ κάποιος υπεράνθρωπος, μία σπάνια ιδιοφυία;

Αυτή είναι μια ρομαντική, συναισθηματικά φορτισμένη θεώρηση ανάλογη αξιακά της woke κουλτούρας και των συναφών της προαναφερθέντων.

Το Starship ως αποτέλεσμα της ατομικότητας, γεννά ένα άλλο ουσιαστικότερο ερώτημα.

Πόσοι Μάσκ υπάρχουν ακόμα;

Πώς μπορεί η ανθρωπότητα να τους δώσει τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να διαπρέψουν;

Πώς μπορεί να κερδίσει η ορθολογικότητα του φιλελευθερισμού τις καρδιές των ανθρώπων;

Facebook Comments