Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣυΡιζΑ, μετά και την νέα εκλογική συντριβή της 25ης Ιουνίου, σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής που ξεκίνησε με την χρεοκοπία του 2010 και την επιστροφή σε μιας μορφής κανονικότητας.

Μπαίνουμε σε ένα νέο εκλογικό και πολιτικό κύκλο, που όμως δεν γνωρίζουμε πως και με ποιο τρόπο θα εκφραστεί στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Οι πολιτικές εξελίξεις μέσα στο προσεχές διάστημα θα είναι πολυπαραγοντικές και θα καθορίσουν και το νέο πολιτικό τοπίο που θα διαμορφωθεί, ενδεχομένως σε βάθος μακρού χρόνου ορισμένων ετών. Ας δούμε ποια είναι τα νέα δεδομένα που θα καθορίσουμε αυτές τις εξελίξεις.

Το πρώτο φυσικά είναι η απόλυτη κυριαρχία έως ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό για το προσεχές διάστημα που μπορεί να κρατήσει ακόμα και μια ολόκληρη τετραετία. Αυτή τη στιγμή είναι πολύ πιθανόν ο κύριος Μητσοτάκης να είναι ο πρώτος πολιτικός ηγέτης στην ιστορία της Ελλάδος, ο όποιος έχει τη δυνατότητα να κατορθώσει να κερδίσει και τρίτη διαδοχική τετραετία εκλογικής νίκης και κυβερνητικής θητείας, όσο πρόωρο κι αν ακούγεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός πέτυχε μια άνετη δεύτερη νίκη, την οποία οφείλει στο μεγαλύτερο βαθμό στον ίδιο του τον εαυτό, καταλαβαίνοντας τις αλλαγές που έχουν επέλθει στην ελληνική κοινωνία και ακολουθώντας μια υποδειγματική προεκλογική καμπάνια, εκμεταλλευόμενος πλήρως τα αδιανόητα λάθη και τις ασυγχώρητες αστοχίες των αντιπάλων του.

Συγχρόνως έχει κατορθώσει να πετύχει ισχυρά πλήγματα επί των βασικών του αντιπάλων κι ιδίως έναντι του κύριου Τσίπρα τον οποίον οδήγησε στην παραίτηση από την ηγεσία του ΣυΡιζΑ και ενδεχομένως στην οριστική του, (αν κι αυτό είναι ριψοκίνδυνο να το προειπουμε), αποχώρηση του από την ενεργό πολιτική.

Αυτό είναι και το δεύτερο μεγάλο συμπέρασμα των εκλογών. Η πλήρης αποτυχία της ηγεσίας του ΣυΡιζΑ,  αλλά μερικώς και του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη που δεν κατόρθωσε να εκμεταλλευθεί την αποτυχία της να αντιληφθούν τις καίριες αλλαγές που είχαν συμβεί στην ελληνική κοινωνία και να μην μπορέσουν να ανταποκριθούν στο νέο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ακολουθώντας μια παρωχημένη πολιτική ρητορική και μη ανταποκρινόμενοι στις πραγματικές ανάγκες των ελλήνων πολιτών, ο ΣυΡιζΑ και Αλέξης Τσίπρας οδηγήθηκαν στην εκλογική συντριβή, που ουδείς ανέμενε.

Τώρα το πλαίσιο που διαμορφώνεται στην κέντροαριστερή αντιπολίτευση είναι τέτοιο που δεν προοιωνίζεται γρήγορη ανάκαμψη. Αντιθέτως μας οδηγεί σε μια μακρά περίοδο εσωστρέφειας, από την οποία ουδείς γνωρίζει πότε θα βγει, με ποιον τρόπο θα βγει και ποιο θα είναι το νέο πρόσωπο της.

Το τρίτο γεγονός που θα καθορίσει τις βελόνες μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις και το πολιτικό τοπίο που μοιραία θα διαμορφωθεί, έχει να κάνει με την πολυκερματισμένη αντιπολίτευση στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας αλλά και στο χώρο της αριστεράς.

Από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου βγήκε ενισχυμένο φυσικά το ΚΚΕ, το οποίο όμως έχει, παρά την επικοινωνιακή επιτυχία του Δημήτρη Κουτσούμπα, αποτύχει να διαμορφώσει έναν καινούργιο και σύγχρονο πολιτικό λόγο, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας.

Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με το ίδιο παρωχημένο πολιτικό προϊόν συσκευασμένο σε ένα πιο νεανικό και χαριτωμένο πακέτο. Έχουμε να κάνουμε επίσης και με ένα αριθμό μικρότερων  κομμάτων, που κατόρθωσαν να εισέλθουν στην Βουλή, έστω οριακά, και τα οποία ασφαλώς αποτελούν επιλογές από γραφικές έως επικίνδυνες για το μέλλον της πατρίδας.

Από την γραφικότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της θρησκόληπτης Νίκης μέχρι τις ακραίες έως φασιστικές αντιλήψεις των Σπαρτιατών, ουσιαστικού δημιουργήματος του έγκλειστου στις φυλακές Ηλία Κασιδιάρη.

Facebook Comments