Στα πλαίσια της διεύρυνσης της εκλογικής της βάσης, που πλέον αγγίζει τα όρια της αριστερόστροφης μετάλλαξης, η κυβέρνηση της ΝΔ διατήρησε τη μετονομασία του (παλιομοδίτικου) υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη”.

Η σημειολογία σπανίως (δια-)ψεύδεται, μ’ αποτέλεσμα η συντομογραφία της νέας ονομασίας να γεννά αναπόφευκτους συνειρμούς.

Το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. σηματοδοτεί και επιβεβαιώνει το γεγονός ότι καθημερινά οι πολίτες της χώρας μας παίζουν τη ζωή τους κορώνα- γράμματα, κυνηγώντας το 13άρι της επιβίωσης.

Οι δρόμοι μας αποτελούν ένα κράμα ναρκοπέδιου με ροντέο, όπου νομοταγείς πεζοί και οδηγοί είναι έρμαια των ορέξεων κάθε είδους μεθυσμένων, φρενοβλαβών, γκαζοοιστρογονομένων ψευτόμαγκων και ανίκανων να χειριστούν όχημα ασυνείδητων υπέργηρων οδηγών, που από κεκτημένη αδράνεια συνεχίζουν ανενόχλητοι να οδηγούν σκορπώντας το θάνατο, ελλείψει οποιουδήποτε ελέγχου.

Η τραγικότητα του φαινομένου επιτείνεται από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των θυμάτων είναι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι είτε σκοτώνονται, είτε χάνουν την αρτιμέλειά τους στο ανθός της ηλικίας τους, η δε μαζικότητα του φαινομένου τείνει να λάβει διαστάσεις γενοκτονίας (2 νεκροί/ ημέρα, πολλαπλάσιοι βαριά τραυματίες), επιβαρύνοντας έτι περαιτέρω το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας, το δημογραφικό.

Πέραν όμως της ανομίας στους δρόμους, έξαρση γνωρίζει και η βία στα γήπεδα, όπου παρά την πρόσφατη απώλεια της ζωής τριών (!) νεότατων ανθρώπων σε μόλις έναν χρόνο (Άλκη Καμπανού, Μιχάλη στη Ν.Φιλαδέλφεια και άνδρα των ΜΑΤ* στου Ρέντη), η κυβέρνηση για μια ακομά φορά αρκέστηκε στην εξαγγελία αναμασημένων μέτρων, κλείνοντας κατ’ ουσίαν το μάτι στους χούλιγκανς (και τους “προστάτες” τους), ώστε ανενόχλητοι να συνεχίσουν το καταστροφικό τους “έργο “.

Επιπλέον, οι πολίτες κινδυνεύουν καθημερινά από σεσημασμένους, γνωστούς στις αρχές παραβατικούς, οι οποίοι κατά συρροή εισβάλουν οπλισμένοι σε οικίες και επιχειρήσεις απειλώντας τη ζωή οποιουδήποτε έχει την ατυχία να βρεθεί στο διάβα τους.

Το σκηνικό ανομίας ενισχύεται από τον ευνουχισμό της αστυνομίας, αφού οποτεδήποτε κάποιο όργανο της τάξης χρησιμοποιεί το υπηρεσιακό του περίστροφο για την προστασία της δικής του ή της ζωής αθώων πολιτών καταλήγει να διώκεται ποινικά, παραβιάζοντας έτσι αφύσικα το νόμο της αυτοσυντήρησης, την έννοια της προστασίας του πολίτη αλλά και την ίδια την κοινή λογική.

Τέλος, την πλήρη ανοχή στην παραβατικότητα συμπληρώνει ο τρόπος αντιμετώπισης των όποιων (λιγοστών) εγκληματιών τελικά καταλήγουν να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Οι ποινές- χάδια που σπανίως εφαρμόζονται, αφού η αναστολή της εφαρμογής τους είναι ο κανόνας, αντί να λειτουργούν αποτρεπτικά, ουσιαστικά ενθαρρύνουν τους παραβατικούς να συνεχίσουν τη δράση τους, έχοντας πρώτα “επιμορφωθεί”, κατά την ενδεχόμενη βραχυχρόνια παραμονή τους σε κάποιο σωφρονιστικό κατάστημα, από “συναδέλφους” άλλων κλάδων, με τους οποίους ανταλλάσουν “τεχνογνωσία”.

Πρώτιστο καθήκον της κυβέρνησης μιας ευνομούμενης πολιτείας (οφείλει να) είναι αναμφίβολα η προάσπιση του υπέρτατου αγαθού, της ίδιας της ανθρώπινης ζωής των πολιτών της. Οταν όμως αυτή η προτεραιότητα αντικαθίσταται από την αποκλειστική έγνοια για παράταση και διαιώνιση της εξουσίας της, ανεξαρτήτως κοινωνικού κόστους και με μόνο ιδιοτελή γνώμονα το πολιτικό κόστος, δημιουργούνται θανάσιμες στρεβλώσεις σαν αυτές που περιγράφηκαν, οι οποίες δυστυχώς στοιχίζουν πανάκριβα, όσο δηλαδή οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται αδίκως, ελέω μιας κεκτημένης αδράνειας και μιας κακώς νοούμενης “επιείκειας” έναντι στιγνών εγκληματιών.

Χρέος μιας κοινωνίας που διατηρεί στοιχειωδώς το ένστικτο επιβίωσης είναι να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της υπαρξιακής απειλής που συνιστά αυτή η σκανδαλώδης ανοχή στην πάσης φύσεως ανομία, ιδίως όταν αυτή θέτει σε κίνδυνο ο,τι πολυτιμότερο διαθέτει, τα ίδια της τα παιδιά, και να πράττει τα δέοντα ώστε να αυτοσυντηρηθεί, αναζητώντας βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις.

Χρέος των πολιτικών φορέων που φιλοδοξούν να εκφράσουν την ελληνική κοινωνία είναι όχι μόνο να διαπιστώνουν το πρόβλημα, αλλά να προτείνουν και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις.

Εμείς στη Δημιουργία Ξανά έχουμε από καιρό προτείνει το σύστημα των τριών σημείων για την πάταξη της εγκληματικότητας, με το οποίο ο εκάστοτε παραβατικός την πρώτη φορά αντιμετωπίζεται με σχετική επιείκεια, τη δεύτερη αυστηρά και την τρίτη οριστικά.

Διότι ως συντεταγμένη πολιτεία οφείλουμε να διατρανώνουμε διαρκώς, εμπράκτως και εμφατικά προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν μας περισσεύει καμία ανθρώπινη ζωή.

(* εις μνήμην του αδικοχαμένου αστυνομικού Γιώργου Λιγγερίδη)

Βαγγέλης Ακτσαλής, ιατρός,
υποψήφιος πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανά

Facebook Comments