Η έκρηξη της βίας των ανηλίκων της τελευταίας τετραετίας στην Ελλάδα έχει μία ενδιαφέρουσα αντίφαση με την πλήρη μαλθακότητα του υπόλοιπου πληθυσμού: η μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων είναι ηλικιωμένοι, μεσήλικες, και πλειοψηφία στις πόλεις είναι γυναίκες.

Είναι εύλογο το συμπέρασμα ότι αυτή η βία των ανηλίκων δεν θα είχε έδαφος να υλοποιηθεί σε αυτή την έκταση εάν η υπόλοιπη κοινωνία δεν ήταν τόσο μαλθακή. Να διευκρινίσουμε με τούτο ότι δεν αλλάζει κάτι στην μαλθακότητα της κοινωνίας εάν ξεκινήσουν και μάθουν πολεμικές τέχνες όλοι οι υπόλοιποι.

Ήδη τα γυμναστήρια είναι της μόδας, οι συναγερμοί αφθονούν και τα σκυλιά πιο πολλά και από την άμμο της θαλάσσης. Αλλά η αίσθηση ασφάλειας ανύπαρκτη.
Αυτό που κάνει την ειδοποιό αποτρεπτική διαφορά σε μία κοινωνία είναι όχι τόσο η θεωρητική αποτρεπτική ικανότητα αλλά η διασύνδεση και οι αρχές. Με άλλα λόγια η κοινωνική συνοχή.

Σήμερα ειδικά οι άντρες, single στην πλειοψηφία τους η χωρισμένοι, δεν έχουν καμία βούληση να ασκήσουν έστω αυτοπροστατευτική βία. Δυστυχώς έχουν ευνουχιστεί από το σύστημα.

Δεύτερον δεν έχουν κάτι να προστατέψουν μιας και όπως έχουμε αναφέρει οι περισσότεροι σήμερα ζουν μόνοι τους. Ο άντρας που δεν έχει γυναίκα και παιδιά να προστατεύσει ή έστω ένα κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο τον εκτιμούν αποφεύγει εντελώς τη δράση.

Τρίτον επειδή ακριβώς οι άνθρωποι σήμερα είναι πιο μοναχικοί από ποτέ αποτελούν και εύκολο στόχο. Ένας νεαρός κακοποιητής θα το σκεφτόταν δύο και τρεις φορές να πειράξει ένα αγοράκι ανήλικο που ανήκει σε πολυμελή οικογένεια και μεγάλο σόι, αλλά με άνεση θα κακοποιήσει κάποιο που είναι παιδί χωρισμένων γονιών και ζει μόνο με τη μητέρα του.

Μια συμμορία ανηλίκων εύκολα θα δράσει στη μεγάλη πόλη όπου μπορούν εύκολα να εξαφανιστούν τα ίχνη της και όπου τα θύματά της έχουν μικρό κοινωνικό κύκλο αλλά θα το σκεφτούν δύο και τρεις φορές να πάνε σε ένα παραδοσιακό χωριό ή μια κωμόπολη όπου οι συγγενείς των ανήλικων υποψήφιων τους στόχων θα τους έκαναν τουλούμι στο ξύλο.

Από όλα τα ανωτέρω εκτεθέντα είναι προφανές φυσικά ότι το κράτος που ασκεί τη μοναδική νόμιμη βία είναι εντελώς αποτυχημένο εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες στο να προστατεύει τους πολίτες. Όχι μόνο έχει αφήσει ασύδοτη την αλλοδαπή βία και τη βία του γηπέδων και του αναρχικού χώρου αλλά τώρα επιτρέπει να γεννηθεί και ένα καινούργιο είδος βίας.
Αντιθέτως διώκει αποτελεσματικά σήμερα τους πολίτες ακόμα και όταν επιχειρήσουν να αυτοπροστατευθουν.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια πρέπει να προστεθεί ότι η ανδρική τεστοστερόνη έχει καταρρεύσει χωρίς κανείς να χωρίζει τον ακριβή λόγο για αυτό.

Έτσι, το δίπολο που βιώνουμε σήμερα δηλαδή από τη μία ένα μικροσκοπικό κλάσμα του πληθυσμού να ασκεί άγρια βία -ειδικά οι ανήλικοι- και από την άλλη μία τρομερή παθητικότητα στους ενήλικες -προκαλεί μεγάλη εντύπωση.

Είναι πολύ πιθανό ότι τα νεότερα παιδιά βλέποντας την απαξίωση που βιώνουν οι μεσήλικες άντρες σήμερα να βλέπουν μελλοντικά τον εαυτό τους σε αυτή τη θέση και να εξαγριώνονται καθώς διαισθάνονται τον εγκλωβισμό τους σε ένα ρόλο χωρίς συλλογικούς στόχους και χωρίς δημιουργικό όραμα.
Σε μία κοινωνία που γίνεται όλο και πιο ατομιστική και γυναικοκεντρικη οι άνδρες παύουν να έχουν κριτήρια ανάμιξης στην κοινωνία.

Η σημερινή κοινωνία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πατριαρχική κοινωνία του παρελθόντος που η συνεργασία μεταξύ πατεράδων, αδελφών και γαμπρών ήταν ο θεμέλιος λίθος για την ψυχολογική υγεία των ανδρών. Σήμερα ο άντρας δεν έχει λόγο πουθενά και δεν γίνεται σεβαστός και πιθανότατα αυτός είναι και ο λόγος της ανωτέρω έκρηξης βίας των ανηλίκων. To brotherhood της αλητείας (τραπ κλπ) είναι ένα κακέκτυπο της παλιάς πατριαρχικής κοινότητας.

Η παραίτηση από την αρρενωπότητα μπορεί να φανεί από δεκάδες περιστατικά της καθημερινότητας του παρόντος και του παρελθόντος ακόμη και σε εθνικό επίπεδο. Από το «η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα» μέχρι το «αν σας ληστέψουν κάντε ότι κοιμάστε» όλα οδηγούν στον ευνουχισμό των ανακλαστικών αυτοσυντήρησης της κοινωνίας.

Ακόμη κι αν δούμε τα λίγα αιματηρά περιστατικά που απασχόλησαν την Ελλάδα στα εθνικά θέματα τις τελευταίες δεκαετίες θα παρατηρήσουμε ένα παρόμοιο μοτίβο. Στην Κύπρο, στη βόρειο ήπειρο, στο αιγαίο με τις αψιμαχίες και τις παραβιάσεις των τούρκων. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις μόνο η Ελλάδα είχε θύματα και οι άλλες χώρες είχαν θύτες. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις οι έλληνες προτίμησαν να θυσιαστούν αλλά όχι να βάλλουν εναντίον των άλλων. Ακόμη και στον πόλεμο νεύρων του αιγαίου είναι αξιοσημείωτο πώς σε τόσες δεκαετίες προκλήσεων ούτε ένας έλληνας δεν έχασε την ψυχραιμία του να πυροβολήσει, να καταρρίψει ένα τούρκικο αεροπλάνο. Τα δελτία ειδήσεων παρουσιάζουν αυτή την ψυχραιμία σαν κάτι καλό αλλά μεσοπρόθεσμα τόση αυτοσυγκράτηση πια είναι παράλογη και αρρωστημένη.

Ο ψυχισμός του έλληνα έχει αλλάξει.

Είναι βέβαιο ότι αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων και του ελληνικού λαού να αποτρέψουν τα εθνοκτόνα μνημόνια του 2010 με ειρηνικούς ή λιγότερο ειρηνικούς τρόπους έχει αποτελέσει συλλογική πληγή στον ελληνικό λαό ακόμη και σήμερα την οποία όμως δεν ομολογεί.

Με αυτές τις πληγές πορευόμαστε και παρατηρούμε τα προβλήματα που γεννά η αποτυχία μας σαν έθνος να διαχειριστούμε τις προκλήσεις που μας έτυχαν.

Είναι να αναλογίζεται κανείς όταν βλέπει όμως πόσο δυναμικά αντέδρασαν οι καναδοί φορτηγατζήδες πέρυσι και οι ευρωπαίοι αγρότες φέτος σε αντίστοιχες προκλήσεις για τα κράτη τους, εάν στις δικές τους χώρες θα επέτρεπαν ποτέ αυτά που συνέβησαν στη δικιά μας. Γιατί το μόνο που έχουμε να συγκρίνουμε με τους ευρωπαίους αγρότες που απέκλεισαν το ευρωκοινοβούλιο είναι οι μούντζες που έριχναν οι αγανακτισμένοι στη δική μας βουλή, σκορπίζοντας στη συνέχεια με τις πρώτες μολότοφ στα εξ ων προήλθαν. Με άλλα λόγια ελληνική μαχητικότητα μηδέν.

Ο φαύλος καταστροφικός κύκλος στον οποίο έχει εγκλωβιστεί η Ελλάδα αποτελείται από μια τεράστια πλειοψηφία νεαρών κοριτσιών να εγκλωβίζεται στον εργασιακό στίβο της Αθήνας δήθεν για να κερδίσει την αυτονομία της, και ακολούθως μια τεράστια ανδρική πλειοψηφία που μένει στην επαρχία. Μόνοι τους οι άνδρες χωρίς δυνατότητα καν επιλογής συντρόφου, γερνάνε άτεκνοι, χωρίς κίνητρο να διαιωνίσουν τις αγροτικές ή εμπορικές τους επιχειρήσεις. Το δε 1/4 του ελληνικού νεανικού πληθυσμού διαβιεί στο εξωτερικό έχοντας εγκαταλείψει στην Ελλάδα τους γονείς του. Έτσι έχουμε το τέλειο κοκτέιλ καταστροφής.

Σε 10 χρόνια από τώρα -και ίσως να λέμε και πολλά- οι επαρχία θα αποτελείται μόνο από άντρες γέρους ενώ η Αθήνα θα είναι γεμάτη ηλικιωμένες και πρώην μεσόκοπες άγαμες θυγατέρες οι οποίες θα προστεθούν σε ένα κοκτέιλ εκατομμυρίων συνταξιούχων των οποίων τα παιδιά τους θα μένουν στο εξωτερικό.
Μια μάζα απροστάτευτη που θα είναι τα ιδανικά θύματα των ακόμα πιο αγανακτισμένων τότε ημεδαπών και αλλοδαπών εφήβων οι οποίοι λόγω έλλειψης κοινωνικής κινητικότητας θα έχουν φρακάρει στη φτωχή τάξη της χώρας και θα ξεσπούν στους πιο αδύναμους δηλαδή σε όλους τους ανωτέρω.

Τα τηλεοπτικά κανάλια και ειδικά τα μεσημεριανάδικα είναι ο τάφος της ετεροφυλόφιλης ανδρικής άποψης. Επί 25 χρόνια ο δημόσιος λόγος αποτελείται μόνο από τους εκφραστές του συστήματος πολιτικούς και τηλεοπτικούς αστέρες και αποκλειστικά ακολούθως από προοδευτικές γυναίκες. Που είναι τα χρόνια που υπήρχε τουλάχιστον το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτιου?

Τα μηνύματα που στέλνει η ελληνική κοινωνία στον εαυτό της και τα παιδιά της αλλά και ελληνική πολιτεία στους πολίτες της είναι στην καλύτερη περίπτωση ακραία αντιφατικά ή μαζοχιστικά. Θυσιάσου χωρίς αποτέλεσμα. Ασχολήσου με τη δενδροφυτευση, τα σκουπίδια στις παραλίες και τα αδέσποτα και ας πλήττεσαι από σοβαρά προβλήματα διαβίωσης.

Ναι, αλλά οι έλληνες του 21 λέγανε ή ελευθερία ή θάνατος.

Ακόμη και σε περιπτώσεις ακραίων προκλήσεων επί αστυνομικών οργάνων που κινδύνεψε η ζωή τους η πολιτεία ουσιαστικά τους απαγορεύει να αμυνθούν!!

Ακόμη και σε τυχόν επίθεση αδέσποτου ζώου η μανιακού εφήβου ο πολίτης πρέπει να υποστεί την επίθεση χωρίς να αντιδράσει σωματικά – εξωφρενικό και φυσικά σε αντίθεση με τις ανάλογες διατάξεις του ποινικού κώδικα περί αυτοάμυνας.

Όταν τα ανήλικα παιδιά (αλλά και τα ζώα συντροφιάς) κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι κανείς δεν τους βάζει όρια αλλά και ότι μπορούν να επιβληθούν στους ενήλικες χωρίς καμία επίπτωση τότε γιατί μας κάνουν εντύπωση η ανήλικη βία και οι επιθέσεις ζώων;

Είναι προφανές ότι προοδευτικές ιδέες της μεταπολίτευσης έχουν αποτύχει παταγωδώς και ότι τα φαινόμενα αυτά θα χειροτερεύουν όσο δεν υπάρχει επιστροφή σε παιδαγωγικές και νομικές αξίες δοκιμασμένες. Αυτές είναι άλλωστε που κράτησαν τα πράγματα υπό έλεγχο μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες πριν τις απεμπολήσουμε εντελώς με τον προοδευτισμό δεξιών και αριστερών.

Το θέμα είναι ότι σήμερα και να θέλει κανείς να επαναφέρει τις παλιές αξίες, δεν ξέρει ή δεν θυμάται ποιες ακριβώς ήταν αυτές.

Facebook Comments