Παρακολουθούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων ρεπορτάζ δημοσιογράφων που θεωρούν πρωτότυπο να κυνηγούν τους τουρίστες προκειμένου να τους αποσπάσουν μια δήλωση για την μοναδικότητα της χώρας μας. Σαν να πιέζεις κάποιον να σου πει πόσο όμορφος είσαι και αφού σου το πει να χαζοχαίρεσαι.

Και ναι, έτσι είναι… Είμαστε κληρονόμοι πανέμορφης χώρας και αυτό αποδεικνύεται από την εισροή εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο που επιθυμούν να πάρουν μια γεύση.

Όταν όμως κάποιος κληρονομεί κάτι πολύτιμο οφείλει και να το περιφρουρεί, αλλιώς είναι ηλίθιος. Δεν αφήνεις το Rolex που κληρονόμησες από τον μπαμπά σου στο παγκάκι για να παίξεις μπάσκετ.

Δεν θα επαναλάβω τα αυτονόητα. Η προστασία μιας κοινωνίας έχει ανατεθεί από τους πολίτες στους θεσμούς (αστυνομία, λιμενικό, πυροσβεστική, δικαστήρια κ.α.). Ταυτόχρονα βαρύνει και τον ίδιο τον πολίτη στο μέτρο που επιβάλλεται η συνεργασία του με τις αρχές..

Σαφές… και αυτονόητο…

Σ’αυτό το πλαίσιο μια ακόμη οικογένεια αλλοδαπών επισκέφθηκε τη χώρα μας για να απολαύσει τα καταγάλανα νερά του ελληνικού καλοκαιριού. Βέβαια δεν ήταν μια οποιαδήποτε οικογένεια. Δισεκατομμυριούχοι από το Καζακστάν μίσθωσαν θαλαμηγό με ελληνικό πλήρωμα και ξεκίνησαν το ταξίδι τους στα ελληνικά νησιά με τη νοοτροπία ότι όπου πατήσει το πόδι τους τα χρήματα αγοράζουν δικαιώματα και αξιοπρέπειες.

Την τελευταία μέρα του ταξιδιού, απ’ ότι φαίνεται από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, τα παιδιά της οικογένειας ζήτησαν να πετάξουν εκρηκτικούς μηχανισμούς, κάποια μορφή βεγγαλικών. Φυσικά οι γονείς δεν χαλάνε χατίρια και αδιαφορώντας για το ότι βρίσκονται σε ξένο χωράφι αποβίβασαν τα παιδιά σε μια κατάφυτη παραλία προκειμένου να κάνουν τα γούστα τους.

Και έτσι απλά η Ύδρα έχασε ένα υπέροχο πευκόδασος, ρημάχτηκε μια παραλία, ζημιώθηκε μια κοινωνία.

Και καλά… οι Βάρβαροι επιτέθηκαν… οι υπερασπιστές της χώρας, που στα λόγια όλοι αγαπάμε, πού ήταν;

Πρώτος ο πλοίαρχος… γιατί συναίνεσε να εκτελέσει κάτι παράνομο;

Αφού έγινε το κακό γιατί κανείς από το πλήρωμα δεν έδωσε αληθινή κατάθεση αποκαλύπτοντας την ευθύνη των αυτουργών αλλά κράτησαν τα στόματά τους ερμητικά κλειστά;

Πώς είναι δυνατό λιμενικό και πυροσβεστική να αφήσουν πανίσχυρους υπόπτους να φύγουν από τη χώρα;

Κανείς τους δεν αντιλήφθηκε ότι αυτοί οι ξένοι είχαν επιφέρει χτύπημα στο σπίτι του;

Κανείς δεν διψούσε για απόδοση δικαιοσύνης; Κανείς δεν ένιωσε ότι έπρεπε να προασπιστεί την πατρίδα του;

Προσπαθώ να έρθω στη θέση των μελών του πληρώματος. Τι θα έκανα μπροστά στην εμφάνιση του λιμενικού και της πυροσβεστικής με φόντο ένα φλεγόμενο δάσος;

 Έχει γίνει ένα έγκλημα, άθελά μου είμαι εμπλεκόμενη τί κάνω; Με πια πλευρά οφείλω να συνταχθώ;

Για μένα η απάντηση είναι δεδομένη. Πάγια πεποίθησή μου είναι ότι οι Αρχές-Θεσμοί είναι εδώ για να με προστατεύσουν, προσέρχονται ως σύμμαχος και προστάτης. Έχουν εξουσία που εγώ δεν έχω άρα με συμφέρει να συνεργαστώ για τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ. Ιδίως όταν ο πολίτης έρχεται αντιμέτωπος με πιο ισχυρά συμφέροντα δεν έχει άλλη καταφυγή.

Κι όμως το πλήρωμα αντιμετώπισε τις αρχές ως εχθρό και συνασπίστηκε με τους Βαρβάρους. Δεν φανέρωσαν τα γεγονότα, είπαν ψέματα, παραπλάνησαν τις αρχές και έδωσαν χρόνο στους παραβάτες να εγκαταλείψουν τη χώρα αβρόχοις ποσί.

Περίεργο; Καθόλου… σίγουρα οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στις γενιές που γαλουχήθηκαν με την πεποίθηση ότι στον δρόμο δεν σε σταματάει αστυνομικός, σε σταματάει μπάτσος.  Γενιές που αν και έχουν παπαγαλίσει στο σχολείο τα άντερά τους δεν έχουν κατανοήσει τί είναι το «κοινωνικό συμβόλαιο». Η αριστερή λαίλαπα από την εποχή των εκλογών της «βίας και νοθείας» του γέρου Παπανδρέου έως και σήμερα με την «Χούντα Κούλη» σπέρνει μόνιμα αμφισβήτηση για τους θεσμούς.

Και η κοινωνία δρέπει συστηματικά τους καρπούς του κακού σπόρου.

Οι αρχές με τη σειρά τους, απαξιωμένες από δεκαετίες αναξιοπιστίας και αμφισβήτησης, αυτοεκπλήρωσαν την αριστερή προφητεία.

Και οι δράστες συνεχίζουν τα μπάνια τους στις ιδιωτικές τους πισίνες ενώ οι εργαζόμενοι στη θαλαμηγό περιφέρονται σε κρατητήρια και ανακρίσεις.

Οι Θεσμοί για άλλη μια φορά δεν λειτούργησαν σωστά γιατί αντιμετωπίστηκαν ως εχθρός… ποιός  φταίει γι’ αυτό και τελικά ποιος ωφελήθηκε;

Μήπως οι πολίτες να ξανασκεφτούν πόσο επιτακτική ανάγκη είναι η εξυγίανση και η εύρυθμη λειτουργία τους και πόσο ζήτημα προσωπικής επιβίωσης η εμπιστοσύνη που πρέπει να τους δείχνουμε;

Τα προφυλακισμένα μέλη του πληρώματος ίσως ήρθε η ώρα να αναζητήσουν τις απαντήσεις.

Facebook Comments