• Σε ένα από τα λιγότερο δημοφιλή βίντεο που ανέβηκαν πρόσφατα στο tiktok απεικονίζεται σε ρεπορτάζ της δεκαετίας του 70 η ζωή των μισθωτών της Κύπρου την εποχή εκείνη. Στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου που αφορούν το πώς περνούν το εργασιακό τους διάλειμμα – μία με τρεις – που είχε θεσπιστεί εκείνη την εποχή οι εργαζόμενοι απαντούν με χαρακτηριστική άνεση ότι χαλαρώνουν, ξεκουράζονται, άλλοι πάνε στο καφενείο για τάβλι και άλλοι για υπνο.

Η ίδια εργασιακή κουλτούρα επικρατούσε ανέκαθεν και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90 και στην Ελλάδα.

Εάν σήμερα κανείς σκεφτεί ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής μπορούσαν να πάνε σπίτι τους και να κοιμηθούν δυο ώρες στο μεσημέρι σε μέρα εργασίας, σίγουρα οι σύγχρονοι  νέοι δε θα τους πίστευαν.

Δυστυχώς αρκετά πριν τα μνημόνια τόσο τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα όσο και η ίδια κοινωνία έπαψε να επιδιώκει συλλογικούς εργασιακούς στόχους και ασχολείται μόνο με τους γκέι και τα δικαιώματα των φεμινίστριών και των σκύλων.

Ας μην παραπονιούνται λοιπόν όσοι σήμερα δουλεύουν 12ωρα.

Συνεχίζοντας την αναδρομή στο παρελθόν θα δούμε ότι τις ίδιες δεκαετίες και πάλι και  μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 υπήρχε και μία άλλη μεγάλη διαφοροποίηση που αφορούσε στη σύνθεση του εργατικού προσωπικού της χώρας. Οι μισθωτοί ήταν πολύ λιγότεροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες & αγρότες ήταν τριπλάσιοι από οτι σήμερα.

Ειδικά για αυτό το ζήτημα παρατηρούμε ότι και στο δημόσιο λόγο αλλά και στην κοινωνία έπιασε τόπο η προπαγάνδα των μνημονιακών κυβερνήσεων και των μεγάλων καναλιών της χώρας που βρίζουν επί 15 χρόνια τους ελεύθερους επαγγελματίες όλους συλλήβδην ως φοροφυγάδες με αποτέλεσμα η κουτή πλειοψηφία που απέμεινε στη χώρα να δέχεται εύκολα να γίνονται μισθωτοί σκλάβοι σε κάποια εταιρεία και φυσικά να βρίζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες ότι δήθεν από αυτούς μπήκανε στα μνημόνια.

Η Ηλίθια πλέμπα ξέχασε -εάν έμαθε ποτέ- για τα άνω των 300 δις που είχαν βγάλει στο εξωτερικό οι πλουσιότεροι Έλληνες (οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες), ξέχασε για τις τριγωνικές συναλλαγές και άλλα κόλπα των μεγάλων πολυεθνικών και πίστεψε τελικά ότι έφταιγε η φοροδιαφυγή της τυρόπιτας.

Με αφορμή όμως τις ανωτέρω σκέψεις η κύρια διαπίστωση είναι ότι είναι τελείως διαφορετική η ψυχολογία και η ζωή ενός ανθρώπου με ελεύθερο επάγγελμα (ακόμα και ενός μισθωτού) σε εποχές πριν ΔΝΤ και πριν ο φιλελευθερισμός έρθει στη χώρα μας.

Και η διαφορά αυτή έχει τεράστια επίπτωση στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν  -επιπροσθέτως των ήδη υπαρχόντων –  μετά τα μνημόνια και κυρίως στην ανήλικη εγκληματικότητα.

Να το πούμε λοιπόν απλά : οι ελεύθεροι επαγγελματίες που κυριαρχούσαν στο εργασιακό περιβάλλον της Ελλάδα στις προηγούμενες δεκαετίες στην πλειοψηφία τους έκλειναν τις επιχειρήσεις τους τα μεσημέρια, ξεκουράζονταν και βλέπαν τις οικογένειες τους. Tταυτόχρονα, οι μισθωτοί είχαν εργοδοτικές ευεργεσίες που τους επέτρεπαν έχουν ανθρώπινα ωράρια επίσης.

Προφανώς αυτά είχαν τεράστια επιρροή στη ζωή της προηγουμένης γενιάς και στη διαμόρφωση του χαλαρού τρόπου ζωής των ελλήνων (που όλοι ξέραμε ότι υπήρχε κάποτε) και αυτός ακριβώς ο τρόπος ζωής βοηθούσε να μεγαλώνουν φυσιολογικές και υγιείς οικογένειες και παιδιά  – τουλάχιστον στη μεγάλη πλειοψηφία.

Προσθέτουμε τέλος ότι από το σημερινό πληθυσμό της Αττικής, εάν πάμε 30 χρόνια πίσω, γύρω στο 50% αυτού κατοικούσε στην επαρχία ασκώντας ελευθέρα και αγροτικά επαγγέλματα με πολύ ήρεμο τρόπο ζωής.  Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στην Αττική και έγιναν μισθωτοί και σε μεγάλο βαθμό ακολούθως προοδευτικοί απολιτικ.

Όταν λοιπόν έχουμε μία σύγχρονη ζωή με αυτά τα χαρακτηριστικά και κανένας δεν επιθυμεί τόσο από τη νέα όσο και από τη μεσαία ηλικία ούτε να ασχοληθεί με αγροτικά επαγγέλματα, ούτε με την οικοδομή ούτε και με τα ελευθερία επαγγέλματα (σε βαθμό που ήδη εδώ και χρόνια ψάχνουν όλοι με το φανάρι να βρουν υδραυλικό και ηλεκτρολόγο η μίνι μάρκετ ανοιχτό) τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ένα εκρηκτικό πρόβλημα κοινωνικής απομόνωσης λόγω των εξοντωτικών ωραρίων απασχόλησης, προφανώς υπερκόπωσης και ελαττωματικής ενασχόλησης με τα παιδιά.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το μοντέλο αυτό θα χειροτερεύει γιατί οι συνθήκες του και οι ρίζες του έχουν μπει για να διαρκέσουν καιρό ενώ ο κόσμος έχει χάσει σχεδόν και τα ίδια τα ελληνικά του χαρακτηριστικά.

  • Ένα κοινό χαρακτηριστικό τόσο στην Αθήνα όσο και στις μικρές πόλεις και τα χωριά είναι τα δεκάδες χιλιάδες κλειστά ισόγεια καταστήματα σε όλη τη χώρα.

Είτε είσαι σε κάποια λαϊκή περιοχή της Αθήνας, είτε σε κωμόπολη και χωριό η σε πρωτεύουσα νομού – η ίδια εικόνα παντού. Κλειστά μίνι μάρκετ, κλειστά μπακάλικα, κλειστές βιοτεχνίες , κλειστά ραφεία και ένα κάρο μικροεπιχειρήσεις που κρατούσαν την Ελλάδα όρθια και μεγάλωσαν γενιές και γενιές ανθρώπων. Αυτοί που κατηγορούν οι σημερινή ηλίθιοι ότι μας χρεοκόπησαν.

Έτσι η νεότερη γενιά δεν μπορεί καν να εξασκηθεί σε ένα ιδιαίτερο ταλέντο – ούτε στο εμπόριο  που ήταν το κατεξοχήν πεδίο ανάδειξης του Έλληνα –  ούτε σε τεχνικά ζητήματα, με συνέπεια στα επόμενα  χρόνια να αντιμετωπίσουμε πολύ μεγάλα προβλήματα.

Το χειρότερο από όλα αυτά είναι ότι κλεισμένος ο πληθυσμός όπως είναι, πρωτίστως στην Αθήνα και έπειτα στις λιγοστές μεγάλες πόλεις μέσα σε αισχρές συνθήκες, δηλαδή σε μικροσκοπικά διαμερίσματα και με μικροσκοπικό χρόνο ελεύθερο είναι σίγουρο ότι όλα τα απωθημένα από την κακοποίηση που δέχτηκαν οι γονείς και τα παιδιά από τα μνημόνια μαζί με ένα κάρο επιπρόσθετα χαρακτηριστικά όπως τη βία της τράπ μουσικής και της λαθρομετανάστευσης θα οδηγήσουν όλα μαζί σε ακόμα χειρότερα αποτελέσματα.

Για κάποιον εξωτερικό παρατηρητή είναι λες και όλη η κοινωνία έχει τρελαθεί ενώ επιπρόσθετα προβλήματα όπως αυτά των αδέσποτων ζώων επιτείνουν το πρόβλημα με συνέπεια η περιρρέουσα ανθρωπογενής βία να εμπλέκεται τυχαία με αυτή τον αδέσποτων ζώων σε ένα πραγματικά τρελό κουβάρι παρακμής. Με άλλα λόγια ο άνθρωπος δεν έχει από πού να φυλαχθεί.

Εν κατακλείδι ο παλαιοχριστιανός όπως κοροϊδευτικά τον αποκαλούσαν τα media ίσως να είναι το πρότυπο του μέλλοντος.

  • Όσες μεγάλες επιχειρήσεις έχουν φιλότιμο πρέπει άμεσα αντί να δίνουν μικρά οικονομικά δώρα στους εργαζόμενους να ξεκινήσουν προγράμματα ωραριακής αποσυμφόρησης τους με αρχή τα μεσημέρια ώστε να δώσουν χώρο και χρόνο στις οικογένειες να είναι μαζί και στους γονείς να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Ο κόσμος επίσης πρέπει να επιστρέψει στην επαρχία. Πάλι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία ώστε κάποια τμήματα τους να εγκατασταθούν στην επαρχία.

Έπειτα με την παρούσα κυβέρνηση δεν υπάρχει περίπτωση να ξανασχοληθεί κανείς με ελευθέρια επαγγέλματα ενόσω διαρκούν τα μνημόνια που ακόμα είναι εδώ με συνέπεια μόνο ευχή να κάνουμε να γίνει ένα θαύμα και να ξανανθίσουν οι ατομικές επιχειρήσεις μαζί και οι αγροτικές με ένα γενναίο κύμα αποκέντρωσης που είναι και οι μόνες συνθήκες για να μεγαλώσουν φυσιολογικές οικογένειες στην Ελλάδα. Μακριά από την Αθήνα και το ρυπαρό περιβάλλον που δημιούργησαν οι γόνοι των βορείων προαστίων που κυβερνούν τη χώρα.

Facebook Comments