Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές κρίσεις της θητείας του, καθώς η τραγωδία των Τεμπών έχει αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στη δημόσια σφαίρα.

Η κυβέρνησή του επιχειρεί αγωνιωδώς να αλλάξει την ατζέντα, να μετατοπίσει τη συζήτηση από το δυστύχημα προς άλλα θέματα που, υπό άλλες συνθήκες, θα απέφευγε, όπως η ακρίβεια και το κόστος της στέγης. Από την άλλη, η αντιπολίτευση επιθυμεί διακαώς να διατηρηθεί η επικαιρότητα επικεντρωμένη στα Τέμπη, αξιοποιώντας το ζήτημα ως βασικό μοχλό πολιτικής φθοράς της κυβέρνησης.

Οι μέθοδοι που έχει στη διάθεσή της μια κυβέρνηση για να αλλάξει μια δυσμενή ατζέντα είναι περιορισμένες και συχνά αναποτελεσματικές. Μπορεί να προσπαθήσει να δημιουργήσει νέα θέματα που θα αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης. Ωστόσο, εννιά στις δέκα φορές αυτές οι προσπάθειες δεν αποδίδουν, εκτός αν το γεγονός που δημιουργείται είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό ή επικίνδυνα ριψοκίνδυνο. Παραδοσιακές τακτικές, όπως η διανομή επιδομάτων ή η κατασκευή μιας εθνικής κρίσης, μολονότι έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από άλλες κυβερνήσεις, δεν φαίνεται να ταιριάζουν στο προφίλ του Μητσοτάκη. Η δημοσιονομική σταθερότητα και η αποφυγή εξωτερικών περιπετειών είναι για τον ίδιο βασικές προτεραιότητες.

Αντίθετα, η κυβέρνηση επιλέγει μια πιο διακριτική προσέγγιση: επισκέψεις σε έργα υποδομής, όπως τα δικαστικά μέγαρα και οι συγκοινωνιακές εγκαταστάσεις, ώστε να δείξει έργο και προοπτική. Όμως, τέτοιες κινήσεις δύσκολα καταφέρνουν να σβήσουν την ένταση του ζητήματος των Τεμπών από τη δημόσια συζήτηση. Η ατζέντα της αντιπολίτευσης παραμένει κυρίαρχη, καθώς εκείνη διαθέτει περισσότερα εργαλεία για να συντηρήσει το ενδιαφέρον γύρω από το θέμα.

Η διατήρηση μιας ατζέντας στην επικαιρότητα απαιτεί συνεχή τροφοδοσία του δημόσιου διαλόγου. Η αντιπολίτευση χρησιμοποιεί μέσα όπως καταγγελίες, αγωγές, εξεταστικές επιτροπές, πορείες, ακόμα και τη διάδοση αμφιλεγόμενων ειδήσεων, προκειμένου να διατηρήσει την πολιτική πίεση. Δεν έχει σημασία αν όλες αυτές οι ενέργειες αποφέρουν πρακτικά αποτελέσματα· σημασία έχει η διαρκής ανανέωση του ενδιαφέροντος και η ενίσχυση της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην κυβέρνηση.

Μία τακτική που η κυβέρνηση φαίνεται να εφαρμόζει με κάποια επιτυχία είναι η εκμετάλλευση των διαφορών στο εσωτερικό της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τα μικρότερα αριστερά και δεξιά κόμματα έχουν διαφορετικές στρατηγικές και επιδιώξεις. Η ΝΔ προσπαθεί να αναδείξει αυτές τις διαφοροποιήσεις, αποτρέποντας τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου εναντίον της. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη κι αν δεν αλλάζει την ατζέντα, τουλάχιστον περιορίζει την ένταση της πολιτικής φθοράς.

Υπάρχει, τέλος, η επιλογή της προσφυγής στις κάλπες. Αν ο Μητσοτάκης αποφασίσει να προκηρύξει εκλογές, το βασικό θέμα της προεκλογικής περιόδου θα είναι τα Τέμπη, αλλά την επομένη των εκλογών, η πολιτική συζήτηση θα μετατοπιστεί προς το ποιος και πώς θα κυβερνήσει. Ωστόσο, η επιλογή αυτή ενέχει σοβαρούς κινδύνους, καθώς η ακυβερνησία μπορεί να αναδειχθεί σε μεγαλύτερο πρόβλημα από το ίδιο το δυστύχημα.

Για την ώρα, ο πρωθυπουργός φαίνεται να αποφεύγει αυτό το ενδεχόμενο, παραμένοντας εγκλωβισμένος σε μια ατζέντα που δεν τον ευνοεί και αναζητώντας τρόπους να τη διαχειριστεί.

Facebook Comments