Η χρόνια ανικανότητα στην αντιμετώπιση του ζητήματος παγκοσμίως -και όχι στην Ελλάδα – φανερώνει ότι οι δυτικές κυβερνήσεις παραλείπουν συνειδητά να λάβουν υπόψη τους κρίσιμες παραμέτρους. Θα εκθέσουμε ορισμένες από αυτές.

Προκαταβολικά, να σημειώσουμε ότι το οικονομικό ζήτημα στο οποίο αναφέρονται πολλοί ως βασική αιτία  ασφαλώς και είναι υπαρκτό για την Ελλάδα – που βρίσκεται σε χρόνια ύφεση με το μισό πληθυσμό στα όρια της φτώχειας. Όμως το πρόβλημα δεν είναι τόσο στη φτώχεια αλλά στα σημαντικά ιδιωτικά χρέη που ακόμα διαιωνίζονται. Από την άλλη, ανέκαθεν οι πιο φτωχές χώρες (χωρίς ιδιωτικά χρέη) είχαν πολύ υψηλές γεννήσεις και οι πλουσιότερες είναι που αντιμετώπιζαν υπογεννητικότητα.

1. Το θέμα του ανδρικού ύψος.

Κανενός δεν θα πήγαινε το μυαλό ότι μπορεί το ύψος των ανδρών να αποτελεί λόγω της υπογεννητικότητας. Κι όμως οι γυναίκες είναι το μόνο σχεδόν που προσέχουν. Θεωρούν κοντούς ακόμη και τους άντρες κοντά στο 1.80 και αρνούνται με μανία οτιδήποτε πιο κάτω από αυτό. Επομένως ένα 30% του πληθυσμού είναι εκτός.

Η πλειοψηφία των δυτικών γυναικών έχει εθιστεί να βγαίνει ραντεβού με πολύ ψηλούς άντρες και υπερβολικά ψηλούς άνδρες και να «μοιράζεται» αυτούς ανά μικρά χρονικά διαστήματα.

Στο τέλος φυσικά οι μόνοι που κάνουν παιδιά είναι αυτοί  οι ψήλοι άντρες μαζί με αρκετούς παραβατικους (βλ υβριστοφιλια). Δώρο αυτής της τάσης είναι και τα πολύ ψηλά παιδιά της τελευταίας γενιάς τα οποία έχουν αξιόλογη συμμετοχή στην έξαρση της ανήλικης εγκληματικότητας.

Όταν το κύριο κριτήριο για την επιλογή συντρόφου είναι το ύψος, οι παρενέργειες δεν θα είναι έκπληξη.

Στο παρελθόν δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα. Πολύ συχνά στα προξενιά οι ψηλές γυναίκες συνειδητά δίδονταν ως σύζυγοι σε μετρίου ύψος άντρες με στόχο ένα ισορροπημένο ύψος στους απογόνους και ασφαλώς να αξιοποιούνται στην γονιδιακή δεξαμενή και πλείονα ανδρικα χαρακτηριστικά που κοντεύουν σήμερα να εξαφανιστούν όπως ευελιξία,  ευφυΐα κλπ. Το φυσικό ανάγλυφο της Ελλάδας ευνοούσε άλλωστε αυτή την τάση.

Παρομοίως οι κοντοί άντρες έχαιραν εκτίμησης στην κοινωνία ενώ σήμερα βιώνουν έναν κορυφαίο ρατσισμό μιας και χωρίς κανένα λόγο βρίσκονται συχνότερα από άλλους χωρίς συντρόφους και απογόνους.

Κατόπιν τούτων των αποκλεισμών δεν είναι έκπληξη ο αποκλεισμός των κοντών καλλιτεχνών απο τα MEDIA. Οι πιο μεγάλοι κωμικοί καλλιτέχνες που σκόρπιζαν απλόχερα το γέλιο απο τον Ρίζο και τον Βέγγο μέχρι τον Λουί ντε Φινες, τον Μπενι Χιλ και δεκάδες άλλους, ήταν σχετικά κοντοί.

Δεν είναι τυχαίο που η σύγχρονη woke κοινωνία απεχθάνεται την ελευθεροστομία και το γέλιο και άρα και η μαζική κατάθλιψη  που έπεσε στην Ελλάδα. Οι κοντοί ήταν βάλσαμο.

Κι ακόμα καλύτερα ποτέ δεν μειώνονταν η σεξουαλική τους υπόσταση.  Έπαιζαν πάντα ρόλους γυναικοκατακτητών και μάλιστα επιτυχημένα. Αντίθετα σήμερα, σπάνια αν εμφανιστούν σε κάποια σειρά, παίζουν το ρόλο ασεξουαλ η γκέι η του μονιμως friend zoned που στην πράξη αφαιρει κάθε εκδήλωση των κωμικών και αρρενωπών τους ιδιοτήτων και ταλέντων.

Η γυναικεία δικαιολογία ότι θέλουν να νιώθουν προστατευμένες είναι τελείως ψευδής μιας και παραβλέπεται το γεγονός ότι στα περισσότερα αθλήματα δύναμης και σωματικής διάπλασης -καθώς επίσης και οι καταγραφές από πολεμικές αναμετρήσεις – δείχνουν ότι οι κοντοί άντρες είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο όπως επίσης και εξίσου αρχηγικές θέσεις όπως οι ψηλοί, σε αντίθεση με ότι διαδίδεται.  

Ο λόγος που σήμερα οι ψηλοί άντρες προβάλλονται περισσότερο σαν ηγέτες είναι επειδή τους επιλέγουν ως συζύγους/ συντρόφους οι κόρες των πλουσίων ιδίως (για λόγους επίδειξης στις φίλες τους) δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αυξήσουν την περιουσία τους και τον κύκλο τους σε σχέση με τους κοντότερους.

2. Τόπος διαμονής και επαρχία.

Η επαρχία έχει καταντήσει κρανίου τόπος καθώς επί τρεις δεκαετίες εξυβρίζεται από τα τηλεοπτικά πάνελ ως δήθεν οπισθοδρομική πράγμα που φυσικά είναι παραπλανητικό και ψευδές.

Στην επαρχία λοιπόν φτάσαμε να κατοικούν σήμερα στα χωριά και τις κωμοπόλεις μόνο μεσόκοποι άντρες καθώς απουσιάζει πλήρως ο γυναικείος πληθυσμός σε αναπαραγωγική ηλικία. Αντιθέτως αθήνα και Θεσσαλονίκη έχουν αθροιστικά σχεδόν 300.000 γυναίκες (απογραφές 2011 και 2021) παραπάνω από άντρες – που στην πραγματικότητα μπορεί να αγγίζει και το μισό εκατομμύριο.

Εάν δε λυθεί λοιπόν αυτό το ζήτημα με μία μαζική μετακίνηση θηλυκού πληθυσμού, είναι αδύνατον να υπάρξουν γεννήσεις πλέον στην επαρχία. Απλή αριθμητική.

Το ζήτημα είναι ότι καμία νέα γυναίκα δεν επιθυμεί να επιστρέψει, αντιθέτως όλο και περισσότερες συνεχώς φεύγουν με αποτέλεσμα να καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη η ανάσταση της επαρχίας.

Μια κωμόπολη που είχε για παράδειγμα 3.000 κατοίκους και σήμερα έχει μειωθεί στους 1.500 είχε τη δυνατότητα -πριν μειωθεί στο μισό ο πληθυσμός της – να συντηρεί μίνι μάρκετ, δημόσιες υπηρεσίες και άλλες θέσεις εργασίας μόνο και μόνο λόγω του πληθυσμού που επέτρεπε μία σημαντική κατανάλωση. Όσο όμως  μειώνεται ο πληθυσμός των μικρών πόλεων τόσο και το να ανοίξεις ένα φούρνο θα είναι ασύμφορο….

Είναι εξαιρετικά δύσκολη η ατομική επιστροφή μεμονωμένων ατόμων στην επαρχία. Αντιθέτως, θα είχε εξαιρετικές πιθανότητες επιτυχίας μία μαζική επιστροφή ζευγαριών και νέων γυναικών ώστε για παράδειγμα μία μικρή πόλη 1500 κατοίκων να δεχτεί άλλα 100-200 άτομα (αυτό που πάει να γίνει στα Φουρνα).

 Στην τελευταία  περίπτωση η άμεση αύξηση του πληθυσμού με μαζικό τρόπο –με την προϋπόθεση ότι τα ζευγάρια αυτά θα έκαναν γρήγορα παιδιά που θα γέμιζαν τα σχολεία – θα έδινε μία φοβερή αίσθηση ζωντάνιας. Δυστυχώς τόσο η εκκλησία όσο και το κράτος αλλά και οι ιδιωτικοί φορείς δεν είναι σε θέση να κάνουν τέτοια πειράματα.

Ο μεγάλος ανδρικός πληθυσμός που ακόμα κατοικεί στην επαρχία και ασχολείται κυρίως με τα αγροτικά επαγγέλματα εμπεριέχει και ένα σημαντικό αριθμό ευκατάστατων οικονομικά ανδρών.

Οι ευκατάστατοι αυτοί άντρες σε μεγάλο βαθμό θα επιθυμούσαν να κάνουν οικογένειες, τις οποίες θα μπορούσαν να υποστηρίξουν οικονομικά με άνεση και χωρίς να χρειάζεται η γυναίκα να συμμετέχει στον εργασιακό φόρτο – εκτός αν το επιθυμεί.

Με τούτο ως δεδομένο είναι άκρως υποκριτικό να λέμε ότι δεν υπάρχουν άντρες που να μπορούν να στηρίξουν οικογένειες γιατί βλέπουμε ότι υπάρχουν αλλά είναι οι γυναίκες που αρνούνται να τους παντρευτούν και να μείνουν στον τόπο τους. Είναι παράλογο να ζητάνε να εγκαταλείψουν οι αγρότες τα επαγγέλματά τους και τη γη τους και να έρθουν και αυτοί στην Αθήνα. Δυστυχώς,  αυτή την προϋπόθεση αυτές βάζουν.

3. To Οικονομικό υπόβαθρο.

Είναι γνωστές άφθονες μελέτες για τη διαφορετική συμπεριφορά των δυο φύλων, μεταξύ άλλων και σε σχέση με το εισοδήματα εκάστου έναντι του αντίθετου  φύλου. Οι κυβερνήσεις συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να επιτείνουν τα αρνητικά αποτελέσματα τους.

Όταν οι άντρες έχουν υψηλό εισόδημα γίνονται πολύ πιο επιθυμητοί ως υποψήφιοι πατεράδες από τις γυναίκες και θέλουν οικογένεια ενώ αντίθετα όταν οι γυναίκες έχουν υψηλό εισόδημα οι ίδιες αποκλείουν όλο και περισσότερος άντρες που βγάζουν λιγότερα  και χαίρονται που είναι «ανεξάρτητες».

Οι άνδρες πρακτικά αδιαφορούν για τα εισοδήματα και τα επιτεύγματα στην καριέρα των γυναικών όσο κι αν αυτό τις εκνευρίζει καθώς ξέρουν ότι δε θα ωφεληθούν σε τίποτα από αυτά.

Στην χώρα μας και την  ΕΕ οι κυβερνήσεις έχουν πρεμούρα να τοποθετούν όλο και περισσότερες γυναίκες τόσο στο δημόσιο τομέα όσο και σε θέσεις κύρους και υψηλού μισθού χωρίς κριτήρια αξιοκρατικά παρά μόνο λογω του γεγονός ότι είναι γυναίκες (η με εξετάσεις και συνθήκες που γίνονται όλο και δύσκολες για τους άνδρες, πχ οι άνδρες τα πάνε πολύ καλύτερα στη μέθοδο πολλαπλών επιλογών ενώ οι γυναίκες πχ στις ξένες γλώσσες, γι αυτό και η μεν πρώτη είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα ενώ η άριστη μάλιστα γνώση ξένης γλώσσας θα γίνει αναγκαίο προσόν και στην αποκομιδή σκουπιδιών σε λίγο).

Μπορεί αυτό να είναι άσχετο με το γεγονός ότι η Ελλάδα καταρρέει πληθυσμιακά;

 Oταν τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα καλοπληρωμένες θέσεις εργασίες καταλαμβάνονται εξ ολοκλήρου από γυναίκες προκαλείται ένα είδος φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού στους άντρες.

Ακόμα χειρότερα όπως είδαμε στις πρόσφατες πυρκαγιές στο Λος άντζελες που είχαν τοποθετηθεί ως αρχηγοί του πυροσβεστικού σώματος τρεις γυναίκες με μόνη τους ιδιότητα ότι ήταν λεσβίες γυναίκες αυτό δεν έφερε και τα καλύτερα αποτελέσματα.

Αποτελεί δε άξιο απορίας πώς στην λεγόμενη συμπερίληψη των woke ενώ έχουν μεγάλη πρεμούρα να συμπεριλάβουν γυναίκες και άλλες κατηγορίες την ίδια στιγμή δεν περιλαμβάνουν για παράδειγμα πχ φτωχοί η άστεγοι άντρες οι οποίοι πρέπει να θεωρούνται και οι πραγματικοί σύγχρονoi αναξιοπαθούντες. Ποιος θα ορίσει ποιος είναι ο κοινωνικά αποκλεισμένος σήμερα;

Γιατί αυτοί που προωθούνται ως τέτοιοι βλέπουμε ότι κάθε άλλο παρά περιθωριακοί είναι και απολαμβάνουν τεράστιων προνομίων από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ  χωρίς μάλιστα να έχουν κανένα συνεισφέρει τίποτα στην κοινωνία.

 4.  Διαφορές αξιών και αντιλήψεων για το κοινωνικό status.

Οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες στην προπαγάνδα του επικρατούντος κοινωνικού συστήματος πεποιθήσεων και αυτή τη στιγμή το επικρατον σύστημα είναι που αυτό που αφηγείται η τηλεόραση από τη δεκαετία της δεκαετίας 90. Δήθεν προοδευτισμός.

Θα δούμε λοιπόν ότι σήμερα οι ανύπανδρες ειδικά γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό από ότι οι άντρες να είναι προοδευτικές και να ψηφίζουν αριστερά κόμματα, να υποστηρίζουν την λαθρομετανάστευση, να είναι vegan κλπ. Αυτά έχουν διαπιστωθεί από χρόνια στην Αμερική. Αν είναι έτσι, το σύστημα έχει συμφέρον να παραμείνουν έτσι.

Δεν μπορεί αυτά τα τόσα κοινά να τα χουν αποκτήσει οι γυναίκες τόσο ξαφνικά την ίδια στιγμή που μόλις μία γενιά πριν ή δύο οι γιαγιάδες τους να πίστευαν στα ακριβώς αντίθετα.

Δεν μπορεί να θεωρούν ότι τα γίδια του αγρότη βρωμάνε ενώ αντιστοίχως να  βγάζουν πέντε φορές τη μέρα βόλτα το σκύλο τους και να καθαρίζουν με τα ίδια τους τα χέρια τα ρυπαρά κόπρανα του σε σχέση με τα απόβλητα των αιγοπροβάτων που χρησιμοποιούνται μάλιστα για κοπριά.

Οι πλούσιες γυναίκες και οι καλλιτέχνιδες του εξωτερικού σέρνουν το χορό. Ότι πουν γίνεται νομός απ τις υπόλοιπες. Τις παρακολουθούν μανιωδώς στο ινσταγκραμ. Όταν όλες οι αδέρφες Καρντασιαν καναν ταυτόχρονα σχέση με αφροαμερικανους, ήταν ένα ευχάριστο σοκ.  Ταυτόχρονα όλες οι διαφημίσεις των πολυεθνικών ένδυσης πρόβαλλαν το ζευγάρι πρότυπο  όπου πάντα η γυναίκα ήταν λευκή και ο άνδρας αφρικανός. Σύμπτωση; Λίγα χρόνια αργότερα με τη βοήθεια της παράνομης μετανάστευσης οι ευρωπαίες ένιωσαν ότι πρέπει να έχουν αφρικανό σύντροφο και αυτές. Και το έκαναν.

Η ατεκνία προβλήθηκε επίσης από την pop κουλτούρα των καλλιτεχνών ως κάτι θετικό. Έτσι και οι ημεδαπές την διαφημίζουν και την υπερασπίζονται κάνοντας πλύση εγκέφαλου και στους άνδρες να μην κάνουν παιδιά με γελοία επιχειρήματα. Μέχρι και ο Μουζουρακης πήγε να πιαστεί στον ύπνο (Στις προηγούμενες σχέσεις μου έκανα ό,τι ήθελαν οι γυναίκες, είχα πειστεί ότι δεν θέλω παιδιά)

Μια γερή αντίστροφη παρέμβαση στην ποπ κουλτούρα που θα προωθούσε ανοιχτα πχ τους «κοντούς» άνδρες η τους κτηνοτρόφους  ως ιδανικούς  συντρόφους πχ αμέσως θα είχε ορατά αποτελέσματα.  Αλλά δεν συμβαίνει.

5.  Ο πόλεμος στο ξανθό γονίδιο.

Το ψηλός και μελαχρινός ως γυναικείο moto επιλογής συντρόφου καλλιεργήθηκε με πλύση εγκεφάλου από τα media και τον καλλιτεχνικό χώρο στο ευρύ γυναικείο κοινό τη δεκαετία του 90, μέχρι που έφτασε σήμερα στο ψηλός και… υποσαχαριος.

Πέρα από το θέμα του ύψους η προτίμηση για μελαχρινούς εκτόπισε εντελώς τους άντρες με ανοιχτά χρώματα ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια από την αγορά ενώ αντίθετα αλματωδώς αυξάνει η προτίμηση για τους μετανάστες που πλέον διεκδικούν μία θέση -χωρίς κόπο μάλιστα- δίπλα στις νέες ελληνίδες.

Φυσικά όλο αυτό είναι εις βάρος των συμφερόντων των ελλήνων ανδρών μιας και αυτοί δεν έχουν δημογραφικό δείγμα ξένου λευκού γυναικείου πληθυσμού για να αναπληρώσουν την απώλεια. Οι άνδρες γενικά ελκύονται πρωτίστως απο λευκές γυναίκες. Η μετανάστευση όμως στην Ελλάδα φέρνει μόνο άντρες και αυτό δεν είναι καλό για τη χώρα μας.

Η αποκλειστική και μανιώδης τάση των γυναικών για μελαχρινούς άντρες κοντεύει να εξαλείψει τα ξανθά γονίδια που ανέρχονταν στο 5-10% περίπου του πληθυσμού στην Ελλάδα, όσο δηλαδή και στην αρχαιότητα, πράγμα που το βλέπουμε ήδη καθώς οι φυσικές ξανθές έχουν εξαφανιστεί,  με συνέπεια ακόμη και οι σκοπιανοί να μας τρολαρουν ως μεταλλαγμένους φυλετικά  τριτοκοσμικούς ασιάτες.

Οι κοκκινομάλληδες που επίσης ήταν μία ακόμη πιο μικρή μειονότητα επίσης τείνουν με εξαφάνιση λόγω της μανιώδης προτίμησης για μελαχρινούς που έτσι κι αλλιώς ήταν το σύνηθες πλειοψηφικό δείγμα στην ελλάδα. Η ίδια τάση ακολουθήθηκε από τις γυναίκες της βορείου Ευρώπης με τα γνωστά αποτελέσματα (εγκληματικότητα Σουηδίας, Αγγλίας κλπ).

Το αστείο είναι ότι οι γυναίκες ξέρουν ότι οι άνδρες ελκύονται από γυναίκες με ανοιχτα χαρακτηριστικά -και βάφονται όλες ξανθιές μεγαλώνοντας, την ίδια στιγμή που έχουν φροντίσει με τις επιλογές τους, η φυσική ξανθιά να μην είναι διαθέσιμη σε αυτούς.

6. Υβριστοφιλία αλητεία και τράπερς.

Η προτίμηση για το κακό παιδί που κάποτε διατυπώνονταν με μία σχετική αθωότητα υποδηλώνοντας έναν απλά πιο ανεξάρτητο άνδρα με τζιν και μηχανή υψηλού κυβισμού έφτασε σήμερα να εκδηλώνεται ανοιχτά ως μία τάση προτίμησης σε ανθρώπους με βαθύτατα αντικοινωνικές και βιαιες συμπεριφορές. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πλείστες περιπτώσεις κακοποίησης γυναικών οι ίδιες μετά μανίας είχαν στηρίξει τον βίαιο σύντροφο τους ακόμη και μετά από πολλαπλούς τραυματισμούς τους.

Είναι κωμικό αυτό να παραγνωρίζεται καθώς την ίδια στιγμή τα εκατοντάδες σεμινάρια κατά της βίας των γυναικών που διοργανώνονται ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά της χώρας, που δεν έχουν καν γυναίκες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να τρομοκρατούν τους καλούς και αγαθιάρηδες άνδρες, ενώ φυσικά οι βίαιοι ποσώς πτοούνται από τα τηλεοπτικά σποτ κατά της βίας.

Σπάνια θα δούμε φυλακισμένους του βαρίου ποινικού δικαίου χωρίς γυναίκα  και παιδιά ή ακόμα καλύτερα χωρίς πολλές συντρόφους και παιδιά με διαφορετικές γυναίκες. Είναι προφανές ότι αυτή η τάση πρέπει να καταπολεμηθεί ενώ ακόμη και η τράπ μουσικής βασίζει τον μισογυνισμό της πάνω στη γυναικεία προτίμηση για βίους άντρες μεταμορφώνοντας στην ουσία τα καλά παιδιά σε κατά φαντασία εγκληματίες ώστε να γίνουν πιο ελκυστικά στις γυναίκες.

7. Σπουδές και σχέσεις σε πολύ νεαρή ηλικία.

Έχει ειπωθεί -και σωστά- το επιχείρημα ότι, με δεδομένο ότι η γυναίκες έχουν περιορισμένο αναπαραγωγικό κύκλο, θα μπορούσαν να ξεκινούν τις σπουδές τους μετά τα 30 εστιάζοντας μέχρι τότε στην δημιουργία οικογένειας. Αυτό δεν τους άρεσε βέβαια και δεν το κάνει σχεδόν καμία ενώ είναι μία λογική πρόταση.

Ταυτόχρονα ενθαρρύνονται οι πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις με αποτέλεσμα να έχουμε μία κοινωνία που κάνουν σεξ οι ανήλικοι μεταξύ τους. Αλλά όχι οι ενήλικες.

Αν δούμε όμως πότε η Ελλάδα ανθούσε δημογραφικά θα παρατηρήσουμε ότι στις εποχές εκείνες ο μέσος όρος ηλικίας γάμου των ανδρών ήταν 25 με 30 ενώ των γυναικών από 16 έως 20.

Σήμερα αυτό έχει ενοχοποιηθεί ενώ παράλληλα ουδείς βέβαια ενδιαφέρεται σε αυτές τις ηλικίες για να κάνει γάμο και η οικογένεια.

 Οι σπουδές δεν είναι μορφωτικός  στόχος όπως παλαιότερα αλλά έχουν καταντήσει -με την ευκολία με την οποία μπαίνουν όλοι πια σε σχολές – να αποτελούν μία δικαιολογία για φοιτητική ζωή και την αποφυγή του γάμου.

Μετά τις σπουδές ακολουθούν αχρείαστα μεταπτυχιακά και πολύ γρήγορα φτάνουμε σε μία μεγάλη ηλικία στην οποία οι περισσότερες γυναίκες δεν καταφέρνουν στη συνέχεια να γίνουν μητέρες.

Ο ίδιος ο όρος «σχέση», από την άλλη, πριν τη δεκαετία του 90 δεν χρησιμοποιούνταν πουθενά. Επομένως και οι δήθεν  σχέσεις σε πολύ νεαρές ηλικίες (16-30) λειτουργούν σαν δικαιολογίες για την αποφυγή του γάμου γιατί είναι προφανές ότι οι νέοι και νέες στο τέλος της εφηβείας και στις αρχές της ενήλικης ζωής αποκλείεται σήμερα να παντρευτούν αλλά επιδίδονται στη λεγόμενη σειριακή μονογαμία.

Το «έχω σχέση» με άλλα λόγια είναι δικαιολογία που θα αποτρέψει τον ενδιαφέρον ενός μεγαλύτερου άνδρα που θα ενδιαφέρεται ενδεχομένως για γάμο με μια νεότερη γυναίκα, η οποία προτιμάει να έχει μία «σχέση» με έναν συνομήλικο της ανέτοιμο για γάμο και οικογένεια. Κοντολογίς η ηλικία 15-30 των γυναικών είναι ο εφιάλτης κάθε σύγχρονου πατέρα.

 Πριν το 90 υπήρχαν μόνο οι όροι αρραβώνας γάμος και οικογένεια. Δεν υπήρχαν ούτε σπουδές – ούτε σχέσεις. Με δεδομένο ότι οι παραδοσιακές αξίες που δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για πολλές οικογένειες έχουνε εκλείψει εντελώς λόγω της αστικοποίησης της ελλάδας και της ερήμωσης της επαρχίας είναι σχετικά αδύνατον σήμερα οι γονείς να αναθρέψουν τις κόρες τους με παραδοσιακά πρότυπα.  Στην Αμερική όμως, το κάνουν.

8.   Εφαρμογές γνωριμιών και social media

Στο tinder και τις συναφείς εφαρμογές που είναι και τα κύρια μέσα μαζικών γνωριμιών σήμερα έχει αποδειχθεί ότι η γυναίκες ανταποκρίνονται μόνο στο 5% των εμφανιζομένων σε αυτές ανδρικών προφίλ. Αντίθετα οι άντρες σε ποσοστά άνω του 70% των γυναικών.

Μέσω του facebook και του instagram οι νεαρές κοπέλες άρχισαν να βλέπουν τα μέρη και τους άντρες με τους οποίους σχετίζονταν οι υπόλοιπες γυναίκες. Στην πορεία διαμορφώθηκε μία κοινή προτίμηση που έφτασε μέχρι το σημείο να αποφασίζουν σήμερα για το ταίρι κάποιος νεαρής γυναίκας όχι η ίδια αλλά οι φίλες της παρατηρώντας τα προφίλ ανδρών. Φτάσανε σε σημείο δηλαδή να  είναι «κοινό κτήμα» στο μυαλό όλων ένα πρότυπο ελκυστικότητας ώστε να αποφασίζουν συλλογικά για κάθε μία με ποιον θα βγει.  Αλλά και στη συνέχεια να παραπονιούνται η μία προς την άλλη ότι της έκλεψε το σύντροφο. Λογικό, αφού θέλουν συχνά τον ίδιο.

Προς το παρόν η μόνη δύναμη που μπορεί απενοχοποιημένα να στραφεί εναντίον αυτού του φαινομένου είναι οι συντηρητικές γυναίκες πολιτικοί μιας και οι άντρες έχουν αποτύχει εντελώς.

Δυστυχώς υπεύθυνη για αυτή την κατάντια είναι η γενιά του πολυτεχνείου  -πέρα από τα μνημόνια και την υπερχρέωσή της Ελλάδας  για την οποία είναι υπεύθυνοι.

Εάν αυτό που έκανε η γενιά του πολυτεχνείου στους άνδρες της σημερινής γενιάς το  έκανε σε αυτούς  η προηγούμενη γενιά ανδρών, δηλαδή οι πολιτικοί του 1960, και τοποθετούσαν από το 1970 γυναίκες σε θέσεις κύρους και υψηλών εισοδημάτων  τότε οι μισοί από τους σημερινούς πολιτικούς και σταρς της ΤV θα ήταν  χαμηλόμισθοι άτεκνοι υπάλληλοι και incels.

Νεαρά 18χρονα παιδιά φυλούν τα σύνορα και θα κληθούν με τη ζωή τους να προστατεύσουν αυτή τη χώρα προστατεύοντας  γυναίκες που αδιαφορούν για αυτούς -συγκεντρωμένες στην αττική- και δεν θέλουν στην πλειοψηφία τους να τους χαρίσουν τη δυνατότητα μιας οικογένειας.

Είναι προφανές κατόπιν όλων των ανωτέρω ότι δύο στοιχεία έχουν εμφατικό χαρακτήρα στη σύγχρονη εποχή: αφενός μεν ένας φθόνος πέους που εξωτερικεύεται με  την επιθυμία να υποβιβαστούν οι άντρες απορριπτόμενοι στην πλειοψηφία τους και αφετέρου με τις γυναίκες να θέλουν να αποκτήσουν ανδρικά χαρακτηριστικά τουλάχιστον όπως εσφαλμένα αυτές θα κατανοούν: Με υβρεολόγιο πεζοδρομίου (μηχανικά επαναλαμβάνουν τη φράση “στ @@ μου”) χωρίς σωματική δύναμη, χωρίς βοήθεια στην οικογένεια και τους αδύναμους, χωρίς τίποτα ανδρικό. Και από την άλλη μία μανία επίδειξης των γυναικών έναντι στις άλλες γυναίκες, η παρουσία ενός συντρόφου αξίζει όταν σηματοδοτεί μία αίσθηση υπεροχής απέναντι στις άλλες γυναίκες.  Ακόμα κι έτσι οι άντρες που τελικά επιλέγονται σε μεγάλο βαθμό ευνουχίζονται από τις συντρόφους τους υιοθετώντας παθητικό ρόλο στη σχέση, την τεκνογονία και ανατροφή.

Ο εκκωφαντικός κράτος όμως με τον οποίο αναμένεται να καταρρεύσει η ελλάδα την επόμενη δεκαετία καθιστά αναγκαία την ανάγκη και επιτακτική το κράτος να δώσει ένα νέο παράδειγμα αλλάζοντας τα πρότυπα που προβάλλονται από την τηλεόραση.

Η εκλογή του Τrump στην Αμερική υποδηλώνει μία πιθανότητα για έναν νέο άνεμο παραδοσιοκρατίας. Είναι ερώτημα εάν οι Αμερικάνοι θα επιβάλλουν τυχόν νέα πρότυπα στις χώρες που επηρεάζουν όπως ακριβώς επί τρεις δεκαετίες είχαν επιβάλλει την ατζέντα του προοδευτισμού σε όλη την Ευρώπη, των woke πρόσφατα κλπ.

Facebook Comments