Ήμουν, πριν από δύο περίπου χρόνια, καλεσμένος σε σπίτι φίλης δημοσιογράφου. Ήταν ρεπόρτερ στην ΕΡΤ. Δούλευε με συμβάσεις που τις ανανέωναν κάθε χρόνο. Οχτώ χρόνια αυτό το βιολί και δεν είχε πάρει ούτε μια μέρα άδεια – οι συμβασιούχοι δεν δικαιούνται. Στην παρέα ήταν κι άλλοι συνάδελφοί της. Κι όλο το βράδυ το πέρασα να τους ακούω να διηγούνται απίστευτες ιστορίες για το όργιο σπατάλης, ρουσφετιού, ανικανότητας και δημοσιοϋπαλληλικής διαστροφής στο ευαγές ίδρυμα της Μεσογείων.

Για τους τερατώδεις μισθούς, τις αναθέσεις σε εξωτερικούς συνεργάτες για να βγει η μίζα, για τους διευθυντάδες με τις προκλητικές παροχές και τις προκλητικά ανεπαρκείς “ικανότητες”. Για τους μόνιμους, που έχουν τους συμβασιούχους ως δουλοπάροικους. Για τους συμβασιούχους που προσπαθούν να μονιμοποιηθούν, ώστε να πάψουν να δουλεύουν και να προσλάβουν νέους συμβασιούχους ως δουλοπάροικους. Για τους συνδικαλιστές – νταβατζήδες της ΠΟΣΠΕΡΤ. Για τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς, τις προμήθειες πανάκριβου εξοπλισμού που κανένας δεν χρησιμοποιεί. Για τα γκομενιλίκια που ρίχνουν κι ανεβάζουν διοικήσεις, μη σου πω και κυβερνήσεις. Και τελειώνοντας την εξιστόρηση, ο καθένας συμπέραινε: δεν φτιάχνεται αυτό το μαγαζί, θέλει ξήλωμα!

Χτες η ΕΡΤ ξηλώθηκε. Κι εγώ που χρόνια τώρα λέω ότι το Δημόσιο θα πρέπει να ξηλωθεί όλο και να φτιαχτεί από την αρχή, θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος. Αλλά δεν είμαι. Όχι για τη φίλη μου, αυτή έχει απολυθεί εδώ και καιρό. Αλλά γιατί ακόμα μια φορά η κυβέρνηση προχώρησε σε ένα οριζόντιο μέτρο. Το “απολύονται όλοι” είναι ένδειξη ανικανότητας να κρίνεις, να αξιολογήσεις, και να επιβάλεις το αποτέλεσμα της κρίσης σου. Είναι ένα μήνυμα ότι δεν έχει σημασία αν είσαι καλός ή κακός στη δουλειά σου, σε ένα αναξιοκρατικό σύστημα είναι όλοι το ίδιο. Δεν χάρηκα, κι επειδή δεν έχω συνηθίσει να χαίρομαι στο γκρέμισμα αλλά στο χτίσιμο.

Αν η κυβέρνηση μας είχε προτείνει, κάποια στιγμή, ένα όραμα για την ΕΡΤ που φαντάζεται, ένα business plan με χρονοδιάγραμμα και προϋπολογισμό, με οργανόγραμμα και σχέδιο και μας έδειχνε τι θα πληρώναμε και τι θα παίρναμε σε ποιότητα και εύρος υπηρεσιών, τότε ναι. Θα είχαμε θέμα να χαρούμε αλλά και να συζητήσουμε. Ενώ τώρα; Ποιος θα είναι ο ρόλος της καινούργιας ΕΡΤ; Ποιοι θα τη εποπτεύουν; Κάποιοι σαν το ΕΣΡ; Πώς θα προσληφθούν κι από ποιους τόσοι εξειδικευμένοι τεχνικοί π.χ. οι νέοι floor managers, οι νέοι ηχολήπτες, οι νέοι φωτιστές; Ποιοι δημοσιογράφοι θα πάρουν το χρίσμα; Θα είναι διαφορετικά τα κριτήρια από εκείνα που προήγαγαν τον νιουσκάστερ των επιτραπέζιων σεισοπυγίδων της Μυκόνου και σουρωμένο επί σκηνής ερωτύλο σε Γενικό Διευθυντή Ενημέρωσης; Θα λειτουργήσουν άλλοι μηχανισμοί από αυτούς που επέβαλαν μια ατάλαντη «δική μας κόρη» ως παρουσιάστρια πανάκριβης εκπομπής και ένα «δικό μας παιδί» ως εξωτερικό παραγωγό, αλλά με χρήση των εγκαταστάσεων και του ανθρώπινου δυναμικού της ίδιας της ΕΡΤ; Τι θα γίνει με το κανάλι της Βουλής; Εκεί είναι όλα άγια;

Πολύ φοβάμαι ότι η ιστορία έγινε γι’ αυτό που σκεφτόμαστε όλοι. Η Εισαγγελία είχε αρχίσει να ψάχνει και, δυστυχώς, να βρίσκει. Κι αυτά που έβρισκε δεν αφορούσαν μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και στον τελευταίο χρόνο της ΕΡΤ, επί τρικομματικής. Βέβαια, όσο ξετυλίγονταν το νήμα, τόσο η δυσωδία της απίστευτης ρεμούλας έφτανε μέχρι την Ευελπίδων. Για τέτοια είμαστε τώρα;  Πρέπει να δράσουμε.

Και με αυτή την «αποφασιστική» κίνηση πετυχαίνουμε μ’ έναν σμπάρο 6 τρυγόνια:


–       Διώχνουμε τα παλιά ρουσφέτια που πλέον είναι ανεξέλεγκτα και μετακόμισαν εκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ. (Έτσι είναι τα ρουσφέτια: άκαρδα. Είναι έτοιμα να σε πουλήσουν για τον κανούργιο που θα τους τάξει…)
–       Βρίσκουμε θέσεις για τους άνεργους “ημέτερους” δημοσιογράφους που δυσκολευόμαστε πια να ταΐζουμε. Η ανεργία στα ΜΜΕ έχει χτυπήσει κόκκινο και όλα τα παπαγαλάκια του συστήματος, όσοι χρηματοδοτούνταν έμμεσα (με κρατική διαφήμιση) ή άμεσα (με μυστικά κονδύλια) από την κυβέρνηση περνάν ζόρια, τα πουλάκια μου. Να μην τους διορίσουμε στην νέα ΕΡΤ με το γνωστό σύστημα 4-2-1;
–       Δίνουμε ένα extra bonus στους «ημέτερους» της ΕΡΤ, αφού θα τους αποζημιώσουμε και θα τους ξαναπροσλάβουμε.
–      Αποκτάμε τον απόλυτο έλεγχο στη διαδικασία παραγωγής ειδήσεων, ειδικά τώρα που με τις γκάφες με τη ΔΕΠΑ και το διαφαινόμενο στραπάτσο της Εθνικής τον χρειαζόμαστε.
–       Σταματάμε τις έρευνες του εισαγγελέα και εξαφανίζουμε τα ίχνη της ρεμούλας.
–      Δείχνουμε στους τροϊκανούς ότι προχωράμε σε μεταρρυθμίσεις, εξαπατώντας τους ακόμα μια φορά, και παίρνουμε τη δόση. Ευτυχώς είναι εύπιστοι αυτοί οι προτεστάντες…

Ήταν τέτοια η βιασύνη να κουκουλωθούν τα σκάνδαλα, που ούτε μια απλή αριθμητική πράξη δεν έκαναν σωστά. 30 εκατομμύρια λέει η κυβερνητική ανακοίνωση κοστίζει η ετήσια λειτουργία ενός καναλιού με αποτελέσματα καλύτερα από της ΕΡΤ. 230 εκατομμύρια στοιχίζει η ΕΡΤ. Άρα θα γλυτώσουμε 100 εκατομμύρια! Εγώ γιατί τα βγάζω διακόσια; Για να μην μιλήσουμε για την εκπληκτική ιδέα της μετακίνησης (μέσω ΑΣΕΠ!) των σκηνοθετών στις εντατικές μονάδες των νοσοκομείων. Σου λέει, και στο πλατώ και στο χειρουργείο προβολείς έχουν, ίδια δουλειά είναι.

Όσο για το ενδοκυβερνητικό μέτωπο, εκεί η κίνηση είναι ματ. Θα τολμήσουν να ρίξουν ο Βενιζέλος κι ο Κουβέλης την κυβέρνηση για την αμαρτωλή ΕΡΤ, τώρα που οι δημοσκοπήσεις τους φέρνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας; Πάμε σε εκλογές, τους χρεώνουμε την “εκτροπή”, εκμεταλλευόμαστε και την “κοιλιά” του ΣΥΡΙΖΑ και μπαίνουμε στην ελληνική προεδρία της Ε.Ε. με φουσάτα κι αναβαθμισμένη την λαϊκή εντολή! Θα κάνουν λεονταρισμούς, αλλά θα υποκύψουν στο τέλος; Ακόμα ένα στραπάτσο για τους κυβερνητικούς – αντικυβερνητικούς εταίρους, ακόμα μικρότερα ποσοστά. Μονά – ζυγά, ο Σαμαράς κερδίζει!

Βέβαια, η αναμόρφωση εκ βάθρων (ή εκ βόθρων…) της ΕΡΤ έπρεπε να είχε γίνει χρόνια τώρα. Ο εισαγγελέας έπρεπε να μπει όταν η χρεοκοπημένη Ελλάδα πλήρωνε πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ σε έναν γραφίστα (στην Αγγλία κι όλας!) για… αλλαγή λογοτύπου (!) για να μην αναφερθούμε στις ηγεμονικές αμοιβές εκατοντάδων άχρηστων, πλην όμως αγαπημένων του συστήματος.

Έπρεπε να είχε γίνει γιατί η ΕΡΤ ήταν πάντα η “νουντούκα” της πιο απροκάλυπτης κυβερνητικής προπαγάνδας, η σφηκοφωλιά της διαπλοκής και η πρωταθλήτρια στη διασπάθιση των χρημάτων των φορολογουμένων. Ήταν όμως και ο χώρος που παρήγε μερικές από τις πιο ποιοτικές εκπομπές που έχουμε δει και ακούσει, οάσεις στην έρημο της κακογουστιάς και της φτήνειας που διαφεντεύει τα ΜEDIA. Δυστυχώς, κυβερνώ σημαίνει “κάνω αυτό και δεν κάνω το άλλο”. Και πείθω για τις επιλογές μου. Με συνέπεια και πρόγραμμα. Με επιχειρήματα και αποδείξεις. Να μπορείς να ξεχωρίσεις την ήρα από το σιτάρι, λέει ο λαός. Αλλά φαίνεται ότι αυτή είναι μια πολύ προχωρημένη τεχνογνωσία για τους μαθητευόμενους μάγους του Μαξίμου.

Facebook Comments