Η Ελλάδα είναι σε ύφεση με τους αναλυτές να αναμένουν κορύφωση του χρέους προς το ΑΕΠ φέτος, ενώ η επιστροφή της χώρας στις αγορές δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Και η προφανής  κόπωση της οικονομίας το κάνει όλο και δυσκολότερο να πιαστούν οι στόχοι για το πλεόνασμα, ενώ ήδη το Γραφείο Προϋπολογισμού Βουλής διαμηνύει ότι «βλέπει» κίνδυνο εκτροχιασμού του προγράμματος και νέα μέτρα.

 Η Ιταλία ίσα που σημειώνει ανάπτυξη με το ΔΝΤ να εκτιμά ότι θα επιστρέψει στα προ-κρίσης επίπεδα στα μέσα της δεκαετίας του 2020, η τραπεζική κρίση που βιώνει κινδυνεύει να γονατίσει ολόκληρο το ευρωσύστημα, ενώ πλησιάζει το δημοψήφισμα του φθινοπώρου που θα μπορούσε να ανατρέψει την κυβέρνηση.

Η ανάπτυξη στην Πορτογαλία επιβραδύνεται και το ίδιο ισχύει για τις επενδύσεις και την ιδιωτική κατανάλωση.H χώρα έχει επίσης τεράστια προβλήματα με το χρέος το οποίο σύμφωνα με την Barclays θα αυξηθεί από 130% του ΑΕΠ το 2015 σε 132% το 2016, ενώ η συνεχιζόμενη τραπεζική κρίση σε συνδυασμό με την γενικά αρτηριοσκληρωτική της οικονομία, απειλούν να εξελιχθούν στον νέο μεγάλο πονοκέφαλο της ευρωζώνης.

Το μήνυμα που λαμβάνουμε δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ξεκάθαρο: Η επόμενη φάση της κρίσης της ευρωζώνης είναι ήδη εδώ.

Και μαζί με όλα αυτά, το Brexit αναμένεται να χτυπήσει την ανάπτυξη στην ευρωζώνη τόσο φέτος όσο και το 2017.

To πιο ανησυχητικό από όλα αυτή τη στιγμή όμως είναι οι τριγμοί που έχουν δημιουργηθεί στο τραπεζικό σύστημα της περιοχής και οι οποίοι αφορούν συστημικά σημαντικές τράπεζες και που ακουμπούν μέχρι και τις γαλλικές αλλά και τις γερμανικές.

Επίσης υπάρχει μια τοξική σχέση μεταξύ των τραπεζών της ευρωζώνης σε χώρες όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία και το τεράστιο ποσό του δημοσίου χρέους που κατέχουν. Σύμφωνα με τηνStandard & Poors, το ποσοστό του εγχώριων ομολόγων που κατέχουν οι τράπεζες της ευρωζώνης αγγίζει το 118% του συνολικού κεφαλαίου. Στις Η.Π.Α., αντίστοιχη έκθεση εγχώριων τραπεζών σε κρατικά ομόλογα είναι μόνο στο 14% των συνολικών κεφαλαίων.

Παράλληλα, και παρά την πίεση από τους “σκληροπυρηνικούς” της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία, να αφαιρεθεί το risk-free status ορισμένων κρατικών ομολόγων, πρόσφατα στοιχεία από τηνStandard & Poor’s δείχνουν ότι οι τράπεζες σε ολόκληρη την Ε.Ε. έχουν επενδύσει πιο έντονα από ποτέ στο κρατικό χρέος, αυξάνοντας την έκθεσή τους στα 791 δισ. ευρώ από 355 δισ. τον Σεπτέμβριο του 2008.

Το συνολικό ποσό που έχουν δανείσει οι διεθνείς τράπεζες  στην Ιταλία και μόνο αγγίζει τα 550 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της BIS, η χώρα η οποία έχει τη μεγαλύτερη έκθεση στο ιταλικό χρέος και άρα το μεγαλύτερο πιστωτικό ρίσκο σε περίπτωση που επιδεινωθεί η τραπεζική κρίση στην Ιταλία, είναι η Γαλλία.

Η συνολική έκθεση των γαλλικών τραπεζών στο ιταλικό χρέος υπερβαίνει τα 250 δισ. ευρώ. Αυτό είναι τριπλάσιο από το ύψος της έκθεσης της δεύτερης πιο εκτεθειμένης ευρωπαϊκής χώρας, της Γερμανίας, της οποίας οι τράπεζες κατέχουν ιταλικά ομόλογα αξίας 83,2 δισ. ευρώ. Μόνο η Deutsche Bank έχει πάνω από 11,76 δισ. ευρώ έκθεση στα ιταλικά ομόλογα.

Οι άλλοι τραπεζικοί κλάδοι που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο “μόλυνσης” είναι η Ισπανία (44,6 δισ.), οι ΗΠΑ (42,3 δισ.), το Ηνωμένο Βασίλειο (29,770 δισ.) και η Ιαπωνία (27,6 δισ.).

Τα ευρωπαϊκά stress tests που θα ανακοινωθούν την Παρασκευή αναμένεται να φέρουν στο φως τα κεφαλαιακά ελλείμματα των συστημικών τραπεζών της περιοχής με τις ιταλικές τράπεζες και ιδιαιτέρα τηνMonte dei Paschi, να αναμένεται να αποτελέσουν την αρνητική έκπληξη.

Μπορεί ο Ντράγκι να προσπάθησε να προλάβει τις εξελίξεις «νομιμοποιώντας» ουσιαστικά και πάλι το bail-outτη στιγμή που από την 1η Ιανουαρίου του 2016 ισχύει ο κανόνας του bail-in.

Και μπορεί ο ιταλός υπουργός Οικονομικών, Πιέρ Κάρλο Πάντοαν, να προσπάθησε να χαμηλώσει τους τόνους αποκλείοντας το ενδεχόμενο προσφυγής σε κούρεμα καταθέσεων μιλώντας για μικρά κεφαλαιακά προβλήματα στις ιταλικές τράπεζες της τάξης των 7 – 8 δισ. ευρώ.

Ωστόσο η «καυτή» πατάτα του τι μέλλει γενέσθαι θα μεταφερθεί σε πολιτικό επίπεδο και πέφτει στα χέρια της Κομισιόν αλλά και των ηγετών της ευρωζώνης, με τη Γερμανία να βρίσκεται αντιμέτωπη με το δίλημμα του να πυροδοτήσει ή όχι μία νέα τραπεζική κρίση η οποία πολύ πιθανόν να απειλήσει και τον δικό της τραπεζικό γίγαντα, την Deutsche Bank.

Το σίγουρο είναι πως οι εξελίξεις θα είναι πολλές και άμεσες αφού όπως υποσχέθηκε και ο Σόιμπλε το ζήτημα των ιταλικών τραπεζών θα μπει στο τραπέζι μετά την ανακοίνωση των stress tests, και όλα δείχνουν πως το υπόλοιπο του καλοκαιριού κάθε άλλο παρά ήρεμο θα είναι.

Και αυτό γιατί την Ιταλία φαίνεται να ακολουθεί και η Πορτογαλία με την Barclays, την HSBC αλλά και το ΔΝΤ να έχουν ήδη προειδοποιήσει για την εύθραυστη κατάσταση των τραπεζών της Πορτογαλίας και της ευρύτερης οικονομίας της.

«Αρκετές πορτογαλικές τράπεζες χρήζουν άμεσης προσοχής. Εκτός από την πώληση της Novo Banco, το μεγαλύτερο και πιο επείγον θέμα είναι η επίλυση των προβληματικών δανείων στη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας από πλευράς καταθέσεων, την Caixa Geral», σημειώνει η Barclays.

Ως αποτέλεσμα των σημαντικών αναγκών ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (7,5 δισ. ευρώ), των δημοσιονομικών αποκλίσεων και της επιδείνωσης των μακροοικονομικών προοπτικών, οι ανάγκες χρηματοδότησης για το πορτογαλικό Υπουργείο Οικονομικών θα είναι μεγαλύτερες από ό, τι οι αρχές σήμερα εκτιμούν. Η ανάγκη για ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης στην Πορτογαλία είναι ένας σοβαρός κίνδυνος, όπως τονίζει.

Οι ηγέτες της ευρωζώνης έχουν στα χέρια τους άλλη μία βόμβα που ετοιμάζεται να εκραγεί στην μετά BrexitΕυρώπη και η οποία αυτή τη φορά θα γονατίσει και θα παρασύρει τους «μεγάλους», με πρώτη τη Γαλλία. Η δεύτερη φάση της κρίσης είναι ήδη εδώ και είναι πολύ μεγαλύτερη από ένα «whatever it takes» του Ντράγκι αυτή τη φορά…

Facebook Comments