Η πτώχευση της Ελλάδας το 1932 έγινε επίσημα τον Μάιο του 1932 με την κήρυξη της παύσης πληρωμών από την Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, ως αποτέλεσμα της διόγκωσης του εξωτερικού χρέους της χώρας λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της μείωσης των εξαγωγών.

Ως το 1931 τίποτα δεν προμήνυε την χιονοστιβάδα αρνητικών γεγονότων που θα ακολουθούσε. Η Ελλάδα είχε τρεις συνεχόμενους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όμως το εξωτερικό της χρέος είχε διογκωθεί από δάνεια που είχε συνάψει η κυβέρνηση Βενιζέλου κυρίως στο Σίτυ του Λονδίνου.

Ο Βενιζέλος με μανία υπερασπίστηκε το σκληρό κανόνα του χρυσού, στον οποίο είχαμε ενταχθεί το 1926, με αποτέλεσμα να εξαντλήσει φορολογικά τους πολίτες και τα αποθέματα του κράτους και να πτωχεύσουμε, με επιστροφή στην δραχμή και απανωτές υποτιμήσεις.

Τα παραπάνω είναι σχεδόν “όμοια”, με τις σημερινές καταστάσεις.
Αντί για κανόνα χρυσού, ευρώ. Η μόνη διαφορά.
Μας ανάγκασαν και τότε και τώρα να εισέλθουμε σε μια σταθερή ισοτιμία νομίσματος, χωρίς να είμαστε προετοιμασμένοι, δεν ξερω αν το αντέχουμε ως έθνος ή αν γίνεται επίτηδες.
Σίγουρα είναι πιο σύνθετες οι χρηματοοικονομικές συνθήκες.
Είναι ανίκανοι οι πολιτικοί μας, είναι στρατηγική των ξένων, είναι η μοίρα μας ως έθνος, δεν ξέρω.
Πάντως συνέχεια επαναλαμβάνονται τα ίδια.
Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, είναι δεδομένη η στάση πληρωμών και δεν ξέρω τι προβλέπεται με το Ευρώ.

Αν δεν μπόρεσε να το αποφύγει τότε ένας Ελευθέριος Βενιζέλος, το θεωρώ σίγουρο τώρα με έναν αδαή και ανεπαρκή Τσίπρα.

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο ειναι ότι έχουν πυκνώσει οι επιθετικές συμπεριφορές των γειτόνων μας και θα έχουμε και σε αυτό το πεδίο, αναταραχές, καθώς 2 καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε και θα αναγκαστούμε να κανουμε παραχωρήσεις σε ένα από τα δύο, με αποτέλεσμα ίσως, να βρεθούμε χαμένοι και στα δύο.

Ήρθε η ώρα να βγάλουμε δόντια και να σταθούμε στα πόδια μας με οποιοδήποτε κόστος, αλλιώς θα χαθούν όλα.

Έπρεπε να είχε γίνει από το 2011, αλλά και τώρα προλαβαίνουμε..

Facebook Comments