Μπορεί να φαντάζει λίγο περίεργο, άλλα είναι ίσως το  πιο σημαντικό θέμα μετά την ατομική φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και εντός της κρίσης έχει τεράστιο ενδιαφέρον να την εξετάσουμε, με παραδείγματα.

1. Πρώτο και καλύτερο παράδειγμα είναι η κατάργηση του αφορολογήτου ελεύθερων επαγγελματιών εδώ και 4 χρόνια και η επερχόμενη των μισθωτών -συνταξιούχων.

Ενώ λοιπόν καταργείται το ατομικό αφορολόγητο σε αυτές τις περιπτώσεις το κράτος έχει να κάνει δυο τινά:

Είτε να εξαιρέσει όσους δεν έχουν άλλους πόρους (εισοδήματα και αποταμιεύσεις) από την μείωση αφορολογήτου, ώστε να μην χρεωθούν άσκοπα στο δημόσιο με τη συνεπαγόμενη αντισυνταγματική οικονομική και ψυχολογική πίεση, είτε στα οικογενειακά πλαίσια να θεσπίσει οικογενειακό αφορολόγητο.  

Δηλαδή  σε μια οικογένεια  με ή χωρίς παιδιά, ακόμη κι αν ένας απ τους δυο μόνο οφείλει να πληρώσει φόρο απ το πρώτο ευρώ, έπρεπε να υπάρχει συντελεστής αφορολογήτου στο ζευγάρι ώστε να μετριάζει την φορολογική επιβάρυνση.

Όσος κι αν είναι ο ατομικός φόρος, να υπάρχει ένα όριο, απ΄ το οποίο και κάτω θα περικόπτεται η φορολόγηση. 

Ένα αξιοπρεπές αφορολόγητο για οικογένεια 2 ατόμων είναι τα 10.000 ευρώ. Δυστυχώς δεν εφαρμόζεται όμως.

2. Δεύτερο παράδειγμα η σύγκριση μισθωτών με ελευθέρους επαγγελματίες.

Α. Μια οικογένεια ελεύθερων επαγγελματιών με συνολικό εισόδημα 20.000 (10.000 + 10.000) ευρώ υπολογίζεται ότι θα πληρώσει :

ΦΟΡΟΣ: από 2.500 ευρώ έκαστος για φόρο εισοδήματος + τέλος επιτηδεύματος και

ΕΙΣΦΟΡΕΣ: από 5.000 ευρώ το χρόνο ασφάλιση, και πλέον με νομό Κατρουγκαλου  2.500 περίπου για ασφαλιστικές εισφορές.

Η οικογένεια αυτή των 2 ελεύθερων επαγγελματιών θα  πλήρωνε αθροιστικά 5.000 φόρο εισοδήματος και 10.000 εισφορές με το παλιό ασφαλιστικό  καθεστώς η  5.000 εισφορές σύνολο και οι δυο με το νέο.

(Σημειωτέον εδώ ότι η κυρία ένσταση στο νέο ασφαλιστικό με βάση το εισόδημα είναι ότι ο αυτοαπασχολούμενος δεν είναι ούτε εργοδότης ούτε και μισθωτός, αλλά εργασιακά βρίσκεται ανάμεσα τους, με συνέπεια εκεί, ανάμεσα, να βρίσκεται και το ασφαλιστικό ποσοστό εισφοράς του : συνολικά δεν πρέπει να ξεπερνά το 15% του πραγματικού του εισοδήματος.)

Άρα η οικογένεια επιτηδευματιών με συνολικό εισόδημα 20.000  πλήρωνε συνολικά 15.000 χιλιάρικα το χρόνο στα δημόσια βάρη και πλέον θα πληρώνει 10.000.

Δηλαδή, κατέβαλλε το 75% του εισοδήματος της μέχρι το 2016 και το 50% από φέτος! Και τα δυο εξοντωτικά ασφαλώς!

Φανταστείτε στο ως άνω παράδειγμα και τα παιδιά των 2 ελεύθερων επαγγελματιών να είναι και αυτά ελεύθεροι επαγγελματίες!

Θα πληρώνουν αν πχ είναι 4 όλοι μαζί  (2 55χρονοι γονείς και 2 25χρονα τέκνα τους) ένα κολοσσιαίο πόσο κάθε χρόνο στο κράτος! Αυτός είναι και ο λόγος που οι σημερινοί 25χρονοι είναι είτε άνεργοι, είτε δουλεύουν μαύρα.

B. Αντίστοιχα ένα ζευγάρι μισθωτών η συνταξιούχων με τα ίδια εισοδήματα δεν πλήρωνε τίποτα σχεδόν, λόγω του αφορολογήτου των 9.500 ευρώ, είτε ήταν στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.

(Εξαιρούνται βέβαια όσοι έχουν πολλά και απρόσοδα ακίνητα ή αυτοκίνητα που τους διαλύει ο ΕΝΦΙΑ και τα τέλη κυκλοφορίας.)

Με την μείωση του αφορολογήτου θα πληρώνουν και αυτοί  γύρω στα 800 ευρώ το χρόνο έκαστος (μόνο για φόρο εισοδήματος).

Αντιλαμβάνεται κανείς λοιπόν τι συντριβή προκάλεσε στη μεγάλη πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών η φορολογία και τα βάρη των τελευταίων ετών, καθώς όσοι δεν είχαν μεγάλα εισοδήματα σήκωσαν αδικαιολόγητα μεγάλο βάρος με τη στάμπα του φοροφυγά.

Το βάρος αυτό ως επίδραση στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό ήταν πέρα από κάθε ανθρώπινη δυνατότητα .

Συνέπεια αυτών να έχουμε όχι μόνο πολίτες αλλά και οικογένειες δύο ταχυτήτων.

Δηλαδή πολίτες που δεν μπορούν να κάνουν οικογένειες και παιδιά λόγω των βαρών αυτών και οικογένειες που αναγκάστηκαν να φτωχοποιηθούν  ή να υπερχρεωθούν στο δημόσιο για να ανταπεξέλθουν.

3. Το ΔΝΤ  δεν έχει δίκιο όταν αναφέρει ότι οι μισοί έλληνες δεν πληρώνουν φόρους, διότι ακόμα και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πληρώνουν φόρο ακινήτων εδώ και 6 χρόνια και σωρεία εμμέσων και άλλων φόρων, τελών δημοτικών κλπ. Ως άθροισμα βέβαια πολύ λιγότερα απ τους επαγγελματίες.

Αν ήθελε να πληρώνουν όλοι οι Έλληνες θα έπρεπε πρώτα να καταργηθούν οι δεκάδες φόροι της καθημερινότητας και να πληρώνουμε όλοι μόνο φόρο εισοδήματος.

Ακόμα και τότε όμως ο φόρος, θα έπρεπε, για να είναι εφικτό να πληρωθεί, να ξεκινήσει για την πλειοψηφία (έως 10.000 ευρώ) με συντελεστή κάτω του 10%.  Και με κόφτη τα 10.000 ευρώ για οικογένειες. 

Γιατί ναι μεν υπάρχουν λίγες χώρες όντως που δεν έχουν αφορολόγητο, αλλά ο πρώτος φορολογικός συντελεστής εκεί είναι πολύ χαμηλός, και λογικά! Πάντως η Κύπρος έχει αφορολόγητο 20.000 ευρώ για την ιστορία.

Σε άλλη περίπτωση, κάθε φορολογία που αφορα τα χαμηλά εισοδήματα είναι απλά τρόπος άσκοπης συνάθροισης οφειλών στο δημόσιο, όπου εκεί πράγματι τόσο οι δανειστές όσο και οι κυβερνήσεις τα έχουν πάει άψογα, καθώς κοντεύουν τα 100 δις αέρα κοπανιστού.

4. Στο δια ταύτα είναι φως φανάρι ότι οι δανειστές μαζί με τις κυβερνήσεις υπερφορολογούν συνειδητά, ώστε να εισπράττουν αναγκαστικά και με κάθε πιθανή μορφή, από τα συνήθη υποζύγια, τα οποία ασφαλώς είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και όχι κάποιοι άλλοι, ως αποδεικνύεται περίτρανα.

Καραδοκούν, με την στοχευόμενη υπερχρέωση στο δημόσιο που επιτελούν στην κατηγορία αυτή, όχι μόνο να υπερεισπράτουν από τα ετήσια εισοδήματα τους, όχι μόνο από τις παλαιότερες αποταμιεύσεις τους, όταν υπάρχουν, αλλά και από τα ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥΣ, πράγμα που αποδεικνύει την δήμευση και συνταγματική εκτροπή που συντελείται.

Που δυστυχώς κοντεύει να επιβεβαιωθεί και νομολογιακά με τη δημιουργία παρασυντάγματος.

Facebook Comments