Από συστάσεως του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα και από τώρα ως το μακρινό μέλλον, η χώρα μας δεν ευτύχησε ούτε πρόκειται, να αποδράσει από καμία κρίσιμη πλην όμως δυσχερή ιστορική στιγμή χωρίς τη βοήθεια των εκάστοτε συμμάχων και εταίρων της.

Αν και οι παντός τύπου γενικεύσεις εμπεριέχουν αρκετό ρίσκο, θεωρώ οποιαδήποτε ιστορική αναδρομή για την επαλήθευση του ανωτέρω ισχυρισμού, καταχρηστική του χρόνου και της διάθεσης σας.

Είναι κυριολεκτικά ελάχιστες οι φορές που η χώρα μας δεν χρειάστηκε απελπισμένα την στρατιωτική, οικονομική και πολιτική στήριξη φίλιων κρατών για να προχωρήσει με ασφάλεια στο μέλλον. Τα δε ανταλλάγματα που απαιτήθηκαν από τους εταίρους μας αποτέλεσαν διαχρονικά ένα βαρύ φορτίο τις πλάτες του ελληνικού λαού ενώ φυσικά εξακολουθούν ομοίως και σήμερα.

Η εκ των έσω λύση εθνικών θεμάτων μείζονος σημασίας ανήκει πρακτικά στη σφαίρα του εξωπραγματικού εκεί δηλαδή που βρίσκονται οι προσδοκίες και οι επιδιώξεις της πλειονότητας των Ελλήνων τις τελευταίες δεκαετίες.

Η διάσωση με αυτοδιαχείριση ιδίων πόρων και δυνατοτήτων, εντάσσεται μόνο στις ιδρυτικές διακηρύξεις πολιτικών κομμάτων και φορέων ενώ σχεδόν πάντοτε εκφράζεται δημόσια μόνο στις προεκλογικές περιόδους.

Το αφήγημα της πάσης φύσεως σωτηρίας της χώρας μας την ύστατη στιγμή μέσω της εξωτερικής βοήθειας φίλων και συμμάχων μας, έχει ριζώσει τοσο βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο που όχι μόνο πολιτικές ηγεσίες και απλοί πολίτες την αποδέχονται άκριτα και αδιαμαρτύρητα αλλά ερίζουν συστηματικά σε υψηλούς τόνους για την προέλευση της. Βορράς-νότος, δύση-ανατολή, ανεπτυγμένες χώρες-κράτη παρίες, είναι τα συνήθη δίπολα που διαχρονικά συγκεντρώνουν την ευρύτερη λαϊκή υποστήριξη.

Και ενώ η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με πραγματικά ανυπέρβλητα εμπόδια για τα οποία είναι αποκλειστικά υπεύθυνη η πολιτική της ηγεσία, οι απλοί πολίτες παραμένουν εφησυχασμένοι για την σωτηρία της τελευταίας στιγμής, διατηρώντας στο ακέραιο τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο, που ποτέ δεν έρχεται.

Όταν δε έρθει η στιγμή της επίτευξης της συμφωνίας, με τον ανήμπορο να αντιδράσει ελληνικό λαό να έχει υποφέρει τα πάνδεινα, τότε οι πολιτικές ηγεσίες και οι κομματικοί τους μηχανισμοί, πανηγυρίζουν με στόμφο για την σωτηρία της χώρας, διεκδικώντας την πατρότητα της τελικής λύσης.

 Μια λύση που πρακτικά όμως, ποτέ δεν είναι τελική αλλά επαναλαμβανόμενη σε ιστορικό τόπο και χρόνο. Μια λύση που κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να αποκαλέσει ζενίθ ή ναδίρ στον φαύλο κύκλο της εθνικής μας απαξίωσης. Μια λύση, που επίσης κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να χαρακτηρίσει ως σωτηρία ή ως καταστροφή.

Facebook Comments