Η Κυβέρνηση ανέλαβε τον Ιανουάριο να διαχειριστεί μια τεράστια οικονομική και κοινωνική κρίση την οποία δεν δημιούργησε η ίδια. Έπειτα από πέντε μήνες διαπραγμάτευσης επέλεξε να μοιραστεί με όλους εμάς την σοβαρότερη, πιθανόν, απόφαση των μεταπολιτευτικών χρόνων της Ελλάδας. Θα επιχειρήσω εδώ μια διαλεκτική ανάλυση των επιπτώσεων του ΟΧΙ. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι δεν υπήρξα ποτέ μέλος ή οπαδός πολιτικού κόμματος αλλά πάντα διατηρώ την ανεξάρτητη πολιτική μου άποψη και κρίση.

Καλούμαστε στο δημοψήφισμα να απαντήσουμε εάν δεχόμαστε ή όχι την πρόταση των Θεσμών για συμφωνία.

(Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την διαφωνία μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού, εκλεγμένου από τον Ελληνικό λαό και του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκλεγμένου από τους Πολίτες 28 κρατών μελών της Ε.Ε., ημών συμπεριλαμβανομένων, μέσω των εθνικών αντιπροσώπων μας, ως προς το ποια ήταν η τελική πρόταση των θεσμών.)

Ας υποθέσουμε ότι υπερισχύει το «ΟΧΙ» και απορρίπτεται η πρόταση των Θεσμών.

Στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θα συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις έχοντας αποκτήσει ένα σημαντικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.

– Ποιο είναι αυτό;

Η λαϊκή ετυμηγορία για απόρριψη της πρότασης.

–  Προσφέρει πράγματι κάτι νέο το πλεονέκτημα αυτό;

Όμοια λαϊκή ετυμηγορία κατά της λιτότητας, και εξίσου νωπή, είχε η Κυβέρνηση και τον Ιανουάριο. Δεν διευκόλυνε την Κυβέρνηση να επιτύχει μια καλύτερη συμφωνία.

– Ποια η διαφορά της παρούσης χρονικής στιγμής με τον Ιανουάριο;

Την ερχόμενη Δευτέρα η Χώρα δεν θα έχει καλύψει τις υποχρεώσεις στο ΔΝΤ και έχουν καταναλωθεί όλα τα κεφαλαιακά αποθέματά της. Επομένως είναι αβέβαιο ότι θα καλύπτονται οι ανάγκες της και πως θα μπορεί να συνεχίσει ακόμα και την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Επομένως, η Χώρα βρίσκεται σε δεινότερη διαπραγματευτική θέση, λόγω της οικονομικής ασφυξίας.

– Ποιο είναι λοιπόν το νέο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα της Κυβέρνησης από το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα;

Το μόνο επιπλέον διαπραγματευτικό μέσο που μπορώ να εντοπίσω είναι μια εντεινόμενη ανθρωπιστική κρίση στη Χώρα, η οποία θα διεγείρει την φιλευσπλαχνία των Ευρωπαϊκών λαών και ως εκ τούτου θα αποτελέσει μέσο πίεσης των Ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων.

– Είναι αυτό Αξιοπρεπής διαπραγμάτευση;

Σε καμία περίπτωση. Είμαι βέβαιη ότι Κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει η Αριστερά δεν θα καταφύγει σε τέτοιες Εθνικά Αναξιοπρεπείς λύσεις εκβιαστικής επαιτείας.

–Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση ζητά την γνώμη των πολιτών και δεν απορρίπτει την πρόταση με δική της πρωτοβουλία;

Όπως υποστηρίζει το κάνει γιατί θέλει να απορρίψει την πρόταση αλλά δεν έχει εντολή για ρήξη.

Άρα το λογικό συμπέρασμα είναι ότι το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα σημαίνει εντολή στην Κυβέρνηση για ρήξη.  

–Μετά την ρήξη λοιπόν, τι;

Η Χώρα χωρίς οικονομική στήριξη και συμφωνία με τους Θεσμούς θα χρεοκοπήσει, πιθανώς ατάκτως. Χρεωκοπία δεν σημαίνει απλώς στάση πληρωμών προς τους ξένους πιστωτές, η Χώρα έχει πρωτογενές έλλειμμα, επομένως δεν έχει επαρκή έσοδα για την κάλυψη των δαπανών της, συμπεριλαμβανομένων μισθών και συντάξεων.

Συμπέρασμα: Η ρήξη που ζητά η Κυβέρνηση να νομιμοποιήσουν οι πολίτες με το «ΌΧΙ» εκτιμώ ότι οδηγεί, είτε από σχέδιο είτε από ατύχημα, σε χρεωκοπία και έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

–Είναι κακή λύση η χρεωκοπία και η Δραχμή;

Προσωπικά πιστεύω ότι μια τέτοια λύση θα ήταν καταστροφική, ιδίως για τις γενιές των Ελλήνων που βρισκόμαστε τώρα στην πιο δημιουργική μας ηλικία. Το γιατί θέλω να μείνουμε στην Ενωμένη Ευρώπη είναι ξεχωριστό κεφάλαιο και αφορά κυρίως τις αξίες της Κοινωνίας της οποίας θέλω να είμαι μέρος πέρα από τις οικονομικές συνέπειες.

–Είναι όμως δικαίωμα καθενός και καθεμιάς να υποστηρίζει την χρεωκοπία και την Δραχμή ή όποιο άλλο εθνικό νόμισμα ως μια λύση στο αδιέξοδο που βρίσκεται η Χώρα.

Οι επιδιώξεις αυτές όμως θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες. Να ειπωθεί με θάρρος και παρρησία ότι το σχέδιο της Κυβέρνησης είναι να πάμε στην Δραχμή και να παρουσιαστεί και το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί για την ανοικοδόμηση της Χώρας μετά από μια τέτοια ενέργεια. Και ας αναμετρηθούν τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά.

Θεωρώ απόλυτη ανευθυνότητα να καλούνται οι πολίτες να λάβουν μια τόσο σοβαρή απόφαση για την πορεία της χώρας στην Ευρωζώνη, χωρίς καν το ερώτημα να διατυπώνεται ευθέως, σε μια εβδομάδα, χωρίς να έχει προηγηθεί δημόσιος διάλογος και υπό το βαρύ κλίμα που επικρατεί. Η έλλειψη νηφαλιότητας είναι κάκιστος σύμβουλος και επιπλέον ο άκρατος εθνικοπατριωτισμός που καλλιεργείται έχει και στο παρελθόν αποδειχθεί καταστροφικός.

Εύχομαι έστω και την ύστατη ώρα ο Πρωθυπουργός να ενεργήσει με σύνεση και να επιτύχει την σύναψη της καλύτερης δυνατής συμφωνίας με τους Θεσμούς.  Εάν όχι, εύχομαι οι συμπολίτες μου να ζυγίσουν με σύνεση τα δεδομένα και να υπερψηφίσουν το ΝΑΙ σε ένα Ευρωπαϊκό μέλλον. Όχι γιατί το ζητά το φθαρμένο ή/και διεφθαρμένο κομματικό προσωπικό που κατασπατάλησε τους κοινοτικούς πόρους. Αλλά γιατί ο σύγχρονος Ευρωπαϊκός πολιτισμός μπορεί να μας δώσει, εάν θελήσουμε να ξεπεράσουμε τον κακό μας εαυτό, τα εργαλεία για να ανοικοδομήσουμε μια Ελλάδα Δικαιότερη, Ανεκτικότερη, Δημιουργική και Αξιοπρεπή.

Facebook Comments