Κάθε χρόνο και πιο συγκεκριμένα κάθε καλοκαίρι η χώρα μας  βασανίζεται από πυρκαγιές, που καίνε εκατομμύρια στρέμματα αγνού παρθένου δάσους. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην δικιά μας χώρα αλλά και σε όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Γαλλία, αλλά και άλλες χώρες ανά τον κόσμο με πιο τρανταχτό παράδειγμα τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η πυρκαγιά που ξέσπασε στις 23 Ιουλίου στην Ανατολική Αττική ήταν μια από τις πιο φονικές πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει στο κόσμο. Τόσες ψυχές χάθηκαν τόσο άδικα, περιούσιες καταστράφηκαν ολοσχερώς και οι φωτογραφίες από το σημείο της τραγωδίας δεν παραπέμπουν σε καμένο τοπίο, αλλά σε εν πόλεμη  ζώνη. 

Η Ελλάδα βίωσε μια εθνική τραγωδία άνευ προηγουμένου, αν είχαμε τρομοκρατηθεί από τις φωτιές το 2007 το μέτωπο στην ανατολική Αττική ήταν βγαλμένο από τον χειρότερο ανθρώπινο εφιάλτη. Αφού λοιπόν οι νεκροί σιγά-σιγά ταυτοποιούνται και η ψυχή τους αναπαύεται εν ειρήνη και έχουμε μια πρώτη εικόνα των περιουσιών που καταστράφηκαν ήρθε η ώρα να δούμε τι έφταιξε πραγματικά και φτάσαμε σε αυτή την  κατάσταση. Μάλλον ο κύριος Τόσκας δεν έχει αντιληφθεί πόσοι άνθρωποι έχουν χαθεί και πόσες περιούσιες έχουν γίνει παρανάλωμα του πυρός για να ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να βρει τι πήγε λάθος και δε βρίσκε κάτι. Από την στιγμή που έχουν χάσει την ζωή τους 90 και παραπάνω συνάνθρωποί μας σίγουρα κάτι έχει πάει στραβά και λάθος. Το  σχέδιο εκκένωσης της περιοχής έπρεπε να είχε υλοποιηθεί με εντολή των αρμοδίων έπειτα από συνεννόηση του με τον αρχηγό του πυροσβεστικού σώματος ο οποίος φέρει και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, οι πυροσβεστικές και αστυνομικές δυνάμεις θα έπρεπε να έχουν την δυνατότητα και να συντονίζουν τους κατοίκους ώστε να εκκενώσουν την περιοχή άμεσα και με ασφάλεια και το βασικότερο απ όλα η πολιτεία έπρεπε να μεριμνήσει για την ύπαρξη διόδου με κατεύθυνση την θάλασσα. Οι δενδροφυτεύσεις στη περιοχή έγιναν με εντελώς λάθος τρόπο καθώς φυτεύονται πεύκα τα οποία παίρνουν εύκολα φωτιά και την μεταδίδουν πολύ δύσκολα.  

Ακούγοντας πολλές  αναλύσεις γύρω από το πώς θα σώζονταν οι άνθρωποι αυτοί, άκουσα ότι η μοναδική σανίδα σωτηρίας τους ήταν η θάλασσα, όμως πώς να κατευθυνθούν τόσοι άνθρωποι στη παραλία άμεσα χωρίς να ποδοπατηθούν. Οι δρόμοι που οδηγούσαν στην θάλασσα ήταν είτε πολύ στενοί, είτε μονοπάτια που χωρούσε ένα άτομο την φορά, ο λόγος που συνέβαινε αυτό ήταν προφανείς  καθώς κάποιοι συμπολίτες μας με τις ευλογίες της πολιτείας αποφάσισαν είτε να κτίσουν αυθαίρετα είτε να κάνουν επέκταση τον αύλιο χώρο του σπιτιού τους μέχρι το δρόμο. Το λάθος αυτό της πολεοδομίας και η απληστία μερικών ανθρώπων κόστισε τόσες ανθρώπινες ζωές. Άρα πρώτος υπεύθυνος για την καταστροφή είναι η πολιτεία και η ανθρώπινη απληστία. Αντί η πολιτεία να κατεδαφίσει ακίνητα που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως χωρίς οικοδομική άδεια, τα νομιμοποιεί μόνο και μόνο για να αυξήσει τα έσοδα της κάνοντας της παρανομία εισπρακτικό μέτρο. Όσον αφορά την ανθρώπινη απληστία, ο άνθρωπος είναι ένα όν με νου και βούληση  αυτά τα δυο γνωρίσματα άλλες φορές τον κάνουν ευεργετικό για την κοινωνία και άλλες καταστροφικό σε αυτή την περίπτωση τον έκανα καταστροφικό για τον εαυτό του και τους γύρω.

Σε ότι έχει να κάνει με την πολιτεία, η πολιτεία έχει χρέος να προστατεύει τους πολίτες της να έχει ένα οργανωμένο σχέδιο εκτάκτου  ανάγκης γνωρίζοντας  τον κίνδυνο τον οποίο θα αντιμετωπίσει και να έχει καλά οργανωμένα τα σώματα ασφαλείας με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα δύο προαναφερθέντα χαρακτηριστικά για κακό σκοπό οφείλει να τον συνετίσει για να  διαφυλάξει το σύνολο των νόμιμων  πολιτών. Μετά από μια τέτοια καταστροφή έχει χρέος  να αποκαταστήσει το συντομότερο δυνατόν τους πληγέντες και να μην τους αφήσει στο έλεος του Θεού για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα γινόταν πράξη όλα αυτά ο στρατηγός άνεμος ναι μεν θα σκόρπιζε την καταστροφή στις περιουσίες των ανθρώπων που ζούσαν στην περιοχή αλλά δεν θα σκόρπιζε το θάνατο, οι υλικές ζημιές με τον καιρό θα αποκατασταθούν η άδικη ανθρώπινη απόλυα είναι μια πληγή που δεν επουλώνεται ποτέ.

Κλείνοντας θέλω να σταθώ στην αλληλεγγύη που έδειξαν τόσοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τόσο επιφανείς όσο και απλοί άνθρωποι. Αυτή η αλληλεγγύη ήταν η ευχάριστη νότα μέσα σε τόσο πόνο. Αρκετοί άνθρωποι έτρεξαν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους με οποιοδήποτε τρόπο. Η τραγωδία αυτή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς ως θέμα πρόσφορο για μικροπολιτικά παιχνίδια και  δηλώσεις εντυπωσιασμού στην μνήμη τόσων νεκρών δεν χωράνε πολλά λόγια αλλά μερικές φράσεις. Καλό παράδεισο σε τόσους ανθρώπους που χάθηκαν άδικα και συλλυπητήρια στις οικογένειές τους.   

Facebook Comments